Over het muurtje - Erik De Velder

.

Erik De Velder (Londerzeel, 1970) genoot een opleiding aan de KU Leuven en was jarenlang trainer Nederlands voor anderstaligen, in zijn vrije tijd was hij een verwoed sporter. Begin mei 2007 veranderde een zwaar auto-ongeluk zijn leven voorgoed en volgde een revalidatieproces dat nog steeds gaande is. Als ervaringsdeskundige rolstoelgebruiker engageert Erik De Velder zich o.a. voor comfortabelere openbare ruimtes en toegankelijker openbaar vervoer. 

‘Met een rolstoel door Brussel', een reportage met Erik De Velder over de mobiliteit in Brussel  kan men lezen via: https://www.bruzz.be/mobiliteit/met-een-rolstoel-door-brussel-2018-02-08

Het gedicht ‘Over het muurtje’ van Erik De Velder komt uit de bundel ‘Ontdooid, onbeperkte poëzie’, in 2014 uitgegeven i.o.v. het VFG (Socioculturele vereniging die ijvert voor keuzevrijheid en zelfbeschikking van personen met een handicap). De bundel, geschreven door of voor mensen met een beperking, bevat gedichten die aanklagen, ontroeren, in perspectief plaatsen en inzicht brengen. Erik De Velder greep met dit gedicht de kans om met weinig woorden een lang verhaal samen te vatten.

Bij het project ‘Ontdooid, onbeperkte poëzie’ hoort ook een gedichtententoonstelling die je nog steeds uit kan lenen via het VGF. Alle info hierover vind je via de link: https://www.vfg.be/te-leen-gedichtententoonstelling-ontdooid 

Boomen - Guido Gezelle

.

 

  B O O M E N
 
    Hoe eigen zijn de boomen al,
    van dracht en groeibaarheid:
de hulst en bloot zijn' takken nooit,
hoe fel de buien berschen;
     de beukenboom zijn' handen naar
     den hemel openspreidt;
en, slaande, schijnt de berkenroe
den wilden wind te derschen!
 
    Op wacht, en achter 't water, staan,
    gekroond met immer versch
gewaai, de dikke koppen van
de ontaarde wilgenstompen;
     en de elzenhouten stammen zie 'k,
     verzopen onder 't gers
der natte zompe, allengerhand
ze leêg- en droogepompen.
 
    Den eekenboom bewondere ik,
    die, wortelvast, alleen,
in 't slaghout, en van krachten en
van schoonheid heel gebleven,
     de keizer schijnt, het opperhoofd,
     de herder, algemeen,
der machtelooze rijzels, die
beneên zijn' grootheid beven.
 
    Het schaduwvolle lindenloof
    te geren schouwe ik aan,
van geur onovertroffen, als 't
aan 't bloeien is; en 't ronken
     der bezigzijnde bietjes, op
     de blommen en de blaân,
is zoete, alsof er harpen langs
de lindenlanen klonken.
 
    Die de eerste, die de laatste zijt,
    in 't warme, in 't koude jaar,
hoogstammig, hooggespilde, hoog-
getopte abeelen, binnen
     uw' alderhoogsten gaffel zit
     het schilde vogelpaar
dat schetterbekt, zijn luchtgebouw
zorgvuldiglijk te ontginnen.
 
    En, verre en na, gedoken in
    den essche, en in den iep;

in doorenhagen, dennenhout,
in olmen, in platanen;
     in appel-, pere- en kriekelaar,
     zoo roert er een gepiep
van vogels, die voor vogels, hun'
oorije, de wegen banen.
 
    Terwijl, geschoten hemelwaards,
    als uit nen boge, snel,
den espenboom ik striemen zie
van verre; en teeken geven
     dat hier, in onze lucht en in
     de veie gronden fel,
van 't vogelvolle Vlanderland,
nog boomen staan, die leven.
 

Guido Gezelle (Brugge, 1 mei 1830 – 27 november 1899)

Uit 'Rijmsnoer' (Schrikkelmaand)

 

website rond Guido Gezelle:

http://www.gezelle.be/

wikipedia Guido Gezelle:

http://nl.wikipedia.org/wiki/Guido_Gezelle

een bloemlezing van gedichten van Gezelle:

http://users.telenet.be/gaston.d.haese/gezelle.html

Behoorlijk - Fiducia Caro | VFG

.

een grappig poëtisch cadeautje dat ik kreeg tijdens mijn kennismakingsgesprek 

als kandidaat vrijwilliger (begeleider) voor het VFG 

(Vereniging personen met een handicap) 

https://www.vfg.be/  

geniet mee van de gedichten van de VFG-schrijfwedstrijd: 

https://www.vfg.be/geniet-mee-van-de-gedichten

website Fiducia Caro:

https://fiduciacaro.be/

.

Ik ben geen dichter meer

.

.

Ik ben geen dichter meer  

Ik ben geen dichter meer, ik bevrijdde mij 

van de zin om mij te wentelen in woorden

of nog erbarmelijk te zijn – al wat mij stoorde

is geen aandacht meer waard of al lang voorbij  

ik overweeg niet meer in zingende akkoorden

gedachten verzinken in een doder tij

ik ben geen dichter meer, ik bevrijdde mij

van de zin om mij te wentelen in woorden  

al het gemis, al wat ik voelde of bekoorde

het blanco blad, de drift naar medelij

al wat er in of rondom mij ontspoorde 

werd afdoende afgesloten, ik bevrijdde mij

van de zin om mij te wentelen in woorden. 

 

 

© bert deben

Vogelwaarde, vrijdag 10 november 2017,

na het zien van de film ‘The Edge of Love’
picture: © bert deben, Berlin 2016.

De Zwerver - Wannes Van de Velde

.

Antwerpen Boekenstad startte in 2009 het initiatief op om regelmatig gedichten te plaatsen op een muur in de stad. De allereerste gedichtenmuur werd gewijd aan Wannes Van de Velde. Zijn weduwe koos voor de tekst van 'De Zwerver', een minder gekend lied dat wel zijn levensfilosofie goed vatte. 

Wannes Van de Velde (Antwerpen, 29 april 1937 - 10 november 2008) was een graag geziene volksfiguur, zanger, muzikant en schrijver van columns, theaterteksten, poesjenellenstukken, dagboeken, gedichten en liedteksten. 

Het ontwerp van de muurschildering is van de hand van Gert Dooreman. De locatie is een muur van het volkscafé 't Half Souke (op de hoek van de Heilig Geeststraat en de Hoogstraat 59), waar Wannes regelmatig te gast was. De gedichtenmuur werd gepresenteerd op 29 april, de verjaardag van Wannes Van de Velde.

Meer over Wannes Van de Velde kan men o.a. lezen op:

https://wannesvandevelde.be/letteren/ 

https://nl.wikipedia.org/wiki/Wannes_Van_de_Velde 

De volledige tekst ‘De Zwaerver’ kan men in het Antwerps vinden op:

http://www.antwerps.be/tekst/650/wannes-van-de-velde-de-zwaerver 

.

Wat is en wat was ...

.

Er was eens ... of toch niet

Dat sprookjes bestaan, wisten we al langer. Maar in dit sprookjesboek ontmoet je niet de doorsnee helden en heldinnen. Stuk voor stuk krijg je verhalen voorgeschoteld met hier en daar een vleugje actualiteit, een tikkeltje taboe of het nodige drama van personages met adelijke allures.

Dit verzameld werk is het resultaat van een schrijfwedstrijd op het platform van vzw Creatief Schrijven op initiatief van Uitgeverij Inkt. Het resultaat: 'Er was eens ... of toch niet', een boek vol hedendaagse, verrassende sprookjes. Bestellen kan via de link: https://www.uitgeverij-inkt.be/p/er-was-eens-of-toch-niet/ 

Nogmaals proficiat aan de winnaars: Ineke Thys, Carl Andries, Erik van der Velden, Marijke du Crocq, Stijn Mostinckx, Greta Hendrickx, Dirk van Stralen, Helena De Muynck, Annemarie Beeker, Toon Liermans, Jef Aarts, Axel Omega, Maarten Vandenabeele, Christel Vervaet, Saskia Boer, Ilja Van den Bergh, Koenraad Elhaut, Patrick Michielsseune, Bernd Timmerman, Marie Peters, Katrien Beyens, Bert Deben, Stef Van Overstraeten 

Als mede winnaar van de wedstrijd werd mijn sprookje 'De prins van Ergens' mee opgenomen in deze verzameling hedendaagse en alternatieve spookjes. Het gehele sprookje mag ik natuurlijk niet plaatsen, maar bij deze toch alvast een  'teaser': 

De Prins van Ergens

Niet zo heel lang geleden, in het land van Ergens, lag een jonge prins op sterven. Over de oorzaak was bijna iedereen het eens: verveling! Maar een oplossing kon niet gevonden worden, alle speelgoed, computerspelletjes, de nieuwste gadgets, optredens van clowns, narren, politici en meidengroepen ten spijt.  Niets hielp, niets kon hem nog verwonderen.

De koning, ten einde raad, riep alle wijzen en raadsheren van het land bij elkaar en dreigde zelfs met onthoofdingen als er niet snel een oplossing gevonden zou worden. Na lang beraad sprak uiteindelijk de meest grijze der wijzen tot de koning: “Sire, er is maar één ding dat we kunnen bedenken dat de prins kan doen om weer zin te krijgen in het leven …” De koning keek aandachtig naar de wijze en gaf hem een teken om verder te spreken. “... dat is de jongen op seminarie sturen, naar Greetje Greppelslet …”

De Wind - Martin Broek

.

© Martin Broek 2015 

Martin schreef bovenstaand gedicht in 2015 als een reactie op mijn haiku 

‘Op het pad van de stilte’:

Gedachten raken 

op het pad van de stilte 

de eeuwigheid aan 

© bert deben 

Ik ontdekte het repliekgedicht nog maar pas en ook al zie ik mezelf of de haiku niet meteen als ‘pedant’ en vind ik niet dat religies een patent hebben op de eeuwigheid (ook voor de wetenschap is het een onderwerp), ik snap zeker de invalshoek en vind het een sterk gedicht op zich. Ik vind het sowieso al mooi als een gedicht anderen weet te inspireren en verder waardeer ik Martin al jaren voor wat hij doet (vooral in zijn aanklacht tegen de oorlogsindustrie), ik ben dan ook blij dat ik het gedicht hier mag plaatsen. De eindstrofe geeft alvast een stevige ‘voeten op de grond’ boodschap als alternatief voor de misschien wat zweverige eeuwigheid.

Wie meer van Martin Broek zou willen zien of lezen kan dit op onderstaande links:
http://broekfoto.blogspot.com/ foto's en opripsingen 
https://broekstukken.blogspot.com/ over wapenhandel en de oorlogsindustrie.

Een eicel, in een laboratoriumglas

.

2003-03-07, E313, onderweg gedicht voor Dana

.

De IJsbeer

.

.

.
De ijsbeer ijsbeert uit verveling 
op grijze blokken van beton 
en wankel wachtend in de zon 
op weer een nieuwe vis-bedeling 

de grote heerser van de pool 
en weidse witte vlaktes ijs 
zit hier te midden van het grijs 
tot het plezier van weer een school 

de kindjes roepen naar het beest 
“spring dan, spring dan in het water!” 
de ijsbeer ijsbeert wat bedeesd  

een onbeduidend keerpunt later 
willen zij leeuwen zien of apen 
een tweede ijsbeer ligt te slapen. 


© bert deben 
Antwerpen, 18 september 1998.  

 

Op een dag zal ik er niet meer zijn

.

.

Op een dag zal ik er niet meer zijn 

het eten niet meer klaargemaakt 

de was nog vuil, onaangeraakt 

de afwas en het porselein 

nog enkel stof in jouw domein 

er wordt niet langer schoongemaakt 

aan alle klussen wordt verzaakt 

op een dag zal ik er niet meer zijn 

je merkt niet eens dat ik verdwijn 

hoe ik van binnenin verteer 

met elk gemis een beetje meer 

tot niets nog rest behoudens pijn 

op een dag, zal ik er niet meer zijn.

© bert deben

Antwerpen, dinsdag 28 maart 1995, voor H. 

 

.
.

Paleisjes voelen

.

zaterdag 1 februari 2020, A59, op weg naar Nijmegen.

gedicht werd maart 2021 gepubliceerd in 

e-bundel ‘Thuis’ van stichting ‘UitJeErvaring’

De Knobbelhokko

.

De knobbelhokko 

De knobbelhokko zit hier stil 

geen mensenkind dat naar hem kijkt 

omdat hij niet in ’t minste lijkt 

op wat men hier aanschouwen wil 

een olifant, een krokodil 

een aap die op een buurman lijkt 

een leeuw die met zijn manen prijkt 

de knobbelhokko zit slechts stil 

de knobbelhokko zit hier maar 

en staart een beetje voor zich uit 

denkt hij aan ’t amazonewoud

de kleuren daar en het geluid

ooit was het beest een vogel daar

hier is hij slechts een kooi-inhoud.

© bert deben

Antwerpen, 7 juli 1998, geschreven in de Zoo.

Photo by David J. Stang 

 .

winnaar Simon Michaël Coninckx-prijs, Sint-Truiden met 'Hemelvaart'

.

.

Hemelvaart

Ondanks het plein en houten banken

weigert beton een thuis te zijn

de bomen dragen naakt de tijd

en wijzen naar de hemelvaart

roerloos wordt hier door het glas gestaard 

en vallen ogen langzaam toe

zo moe van stilte dat het ziektes baart

en afscheid schrijft op het plafond

hier worden ouderen bewaard

voor wandelingen in het weekend

en aarde maakt het grasland vrij

voor wat hier nog vooruitzicht heet 

het leven wordt barmhartig uitgekleed. 

© bert deben

Ommen / Zwolle, 26 maart 2005. 

30 januari 2021 werd dit gedicht bekroond met de 

Simon Michaël Coninckx-prijs van de stad Sint-Truiden 

Het juryverslag: 

Juryleden poëzie: Herman Rohaert, Herman Fabré, 

Katrien Frederix en Marleen Wulms

Voor de digitale uitreiking maakte ik 2 video's aan,

één waarin ik mezelf voorstel en deze, waarin ik het gedicht voordraag: 

Uit het bericht van de organisator van de Literaire prijzen stad Sint-Truiden: 

De prijsuitreiking, voorzien op zaterdag 30 januari 2021, kan vanwege de coronapandemie dit jaar niet doorgaan. We houden daarom een alternatieve, digitale uitreiking en hebben hiervoor een website aangemaakt: winnaars2020, die in de loop van de maand januari geactiveerd zal worden. Het is de bedoeling dat we vanaf donderdag 28 januari 2021 (start poëzieweek) elke week een winnaar in de kijker zetten. Hou dus deze website en onze facebookpagina in de gaten! Daarnaast maken we zoals voorheen nog een brochure met daarin de winnende teksten, die in de loop van de maand maart aan alle deelnemers zal bezorgd worden. 

Vaar wel - Bianca Hazenberg

.

  met warme dank aan Bianca Hazenberg voor de toestemming om dit hier te mogen plaatsen.

Grijze winterdag

.

.Vogelwaarde, maandag 25 januari 2021, voor Suzy.

Inenting - Cornelis Paradijs

.

Inenting  

 

Zou ik mijn kind niet laten vaccineeren

Met zuiv’re koepokstof,

Zou ik dien wreeden geesel niet bezweren,

Die reeds zoovelen trof? 

 

God zond den dood om ’t menschdom te genezen,

Met zonden zwaar belaân,

Toch heeft ons tevens zijn genâ gewezen

Hoe hem te keer te gaan.

Geweldig komt het pestvuur ons bestoken,

Elk schoon zwicht voor zijn kracht,

Doch licht en schaad’loos wordt die kracht gebroken:

Een prik en ’t is volbracht. 

 

Volgroote goedheid! nimmer te doorgronden

Is Godes heerschappij:

De Heer der Heem’len slaat zoo fel geen wonden,

Of schenkt er pleister bij.  

Cornelis Paradijs (1860-1932) 
uit: Grassprietjes (1885) 

Grassprietjes (Liederen op het gebied van Deugd, Godsvrucht en Vaderland) is een bundel satirische gedichten uit 1885 van Cornelis Paradijs 'oud-makelaar in granen'. Achter dat pseudoniem ging Frederik van Eeden schuil. De gedichten zijn allemaal parodieën op huiselijke, vaderlandslievende en vrome poëzie, die populair was in de jaren 1820-1880, maar op minachting en spotlust stuitte bij Frederik Van Eeden en de literaire stroming 'de Tachtigers' waartoe hij behoorde. 

Art: James Gillray, The cow-pock, the wonderful effects of the new inoculation (1802)

Een wetenswaardig achtergrondverhaal over de oorsprong van inentingen tegen de pokken kan men lezen als je klikt op: VRT.BE/Lady Mary Wortley Montagu, moeder van de vaccinaties. 

Elk zijn noodlot - Ludwig Ruge

 

Ogenschijnlijk - Jules Deelder muurgedicht te Puurs

.

 'Ogenschijnlijk' van Jules Deelder (Rotterdam 24 nov. 1944 - 19 dec. 2019)

 Muurgedicht Hoogstraat 34 te Puurs..

Papier om zich op thuis te voelen

.

Ik gaf een aantal nieuwe woorden

papier om zich op thuis te voelen

een strofe waar ze toebehoorden

structuur, en iets om te bedoelen

‘doe het niet !’ – zo riepen zij

‘wij willen vrij en ongerijmd

en enkel op onszelf gericht zijn’

dus geen gedicht, ik durfde niet

maar eens ik hen weer vloeien liet

was er bijna geen houden aan

ze gingen in een rijtje staan

en dansten samen met mijn pen

echt uitgesproken waren zij nog niet

maar net zo goed verstond ik hen.

© bert deben

Hong Kong airport, maandag 11 februari 2008. 

.

werd december 2020 gepubliceerd in Poemtata poëziebundel ‘het gat in een woord’  

Gedachten hechten zich vast

.

Vogelwaarde, verloren maandag 11 januari 2021.  

Scenario voor stripverhaal

.

gedicht: Edegem, aug. 1988 / cartoon: Vogelwaarde 3 jan. 2021   

Populairste berichten van 2020

1. Ik vroeg of je gelukkig was
2. Puur geluk
3. Grensgeval
4. De nieuwe buurvrouw
5. Ik lijk weer jong en ben tevreden
6. Ontslag (per direct)
7. Lekker huisarrest
8. Terug buiten (mondmasker)
9. Kunstwerk van mijn kleinkind
10. Gedicht voor Bert (coma)

(klik op de titel van het gedicht om het te lezen) 

Dat een verlangen naar geluk meer nog dan anders op een eerste plaats stond in het afgelopen coronajaar is ook merkbaar aan de eerste 2 plaatsen in de top 10 van meest aangeklikte gedichten die ik vorig jaar op het blog zette.  Op 3 een gedicht over het niet bestaan van grenzen, geschreven in een gemeente waar die grenzen nog absurder zijn dan elders, maar toen in maart van vorig jaar de grens tussen België en Nederland gesloten werd, voor het eerst in meer dan 100 jaar, bleek het grensgeval dat ik ben verplicht een keuze te moeten maken tussen 2 landen.  Gelukkig bracht de nieuwe buurvrouw op 4 nog wat vrolijkheid en op 5 keek ik, in het jaar van mijn 60ste, met tevredenheid naar mijn spiegelbeeld.

Op 6 staat dan weer mijn ontslag, waarmee het jaar afgesloten werd op een alles behalve fraaie manier.  Een jaar dat sowieso geen pretje was: een lockdown (Lekker Huisarrest op 7, meteen ook mijn eerste home video); het nieuw normaal (Maskers op 8 en de afstand, hier nog liefdevol verzacht door een Kunstwerk van mijn kleinkind).  Op 10 sluit de lijst zich af met wat eigenlijk voor mij het begin inluidde van dit vreemde jaar, een gedicht dat voor mij geschreven werd door een vriendin, toen ik in coma lag begin maart – het was een absoluut raar ontwaken in een wereld van verschil. Maar op de valreep van het jaar ging mijn blog over de 1 miljoen pageviews (na 10 jaar te bestaan), misschien was dat een knipoog naar mijn nieuwe toekomst ... 

.