Bronzen hoofd (Enrico David)

. 

In het duister 
van mijn bronzen hoofd 
schuilt altijd eenzaamheid. 

© bert deben
Berlin, KW Institute for Modern Art, 20 juli 2023, voor Wim.
bij bronzen beeld van Enrico David
https://www.kw-berlin.de/ausstellung-enrico-david/ 

Wie wil dat de wereld blijft zoals hij is wil niet dat die blijft

 

Graffiti, Berlin Wall, East Side Gallery    

Park zonder zorgen

.

PARK ZONDER ZORGEN 

Welke dag het is
vraagt iemand mij
ik zeg: mijn dag is altijd morgen

vandaag is tijd en gaat voorbij
maar morgen niet
want dat is iets om steeds naar uit te kijken

of soms ook niet
soms is men ook voor morgen bang
wat niet echt hoeft
want wat gebeurt, gebeurt steeds nu

maar welke dag is het dan nu?

dat maakt niet uit
toch niet voor mij
ik wil een leven zonder zorgen

ik loop graag met een glimlach rond
een heel groot park met een paleis
dat is de dag
mijn dag is altijd morgen.

© bert deben
Berlijn, Potsdam, park Sanssouci, dinsdag 18 juli 2023. 

.

Sprinter

.

 

Sprinter ICE 1157 (198 km/uur)

We zijn op weg, dat zijn we graag

de trein rijdt heel erg snel per uur

zo snel dat buiten alles vaag

verleden wordt en kort van duur

het leven is slechts garnituur

dat overblijft van het gejaag

we zijn op weg, dat zijn we graag

de trein rijdt heel erg snel per uur

de snelheid went ook op de duur
verschillen tussen rap en traag
verkleinen inzicht en structuur
het is geen stelling, maar een vraag
de trein rijdt heel erg snel per uur.

© bert deben
Sprinter ICE1157, Köln–Berlin, wagon 27, zondag 16 juli 2023. 

 

De Stilte van het Park

. 

 . 

De Stilte van het Park

.

De jeugd komt niet

voor de stilte van het park 

de jeugd komt om zichzelf te horen

vrolijk, luidruchtig, uitgelaten

gevlucht voor de nukkigheid van thuis

 

dat ze storend zijn

voor de dichter

hebben ze niet in de gaten

 

anders zouden ze zeker

nog luider tekeer gaan.

 

 

© bert deben

Madrid, Parque del Retiro, donderdag 5 september 2013
foto: De profeet van Pablo Gargallo - Middelheim 

uit de Poëzieroute van 'Feesten in het Stadspark' 

Antwerpen, 8 - 9 juli 2023 

(met dank aan Gust Peeters) 

   

Ik heb heel vaak eenzelfde droom

Ik heb heel vaak eenzelfde droom
een ouder huis, waarin verborgen
een kamer ligt waarin ik woon
ver weg van grote zorgen

onverwacht belt iemand aan
licht verbaasd ga ik dan kijken
om buiten niemand te zien staan
zo ver het oog kan reiken

ik voel, als ik de deur weer sluit
dat in het huis iets staart naar mij
en daarna gaan de lichten uit
wat ik niet zie komt dichterbij

ik vlucht doorheen de duisternis
maar blijf door gangen dwalen
en vind niet waar mijn kamer is
dan voel ik dat iets voor me staat

een entiteit, een duister kwaad
dat mij moet komen halen.

© bert deben
Vogelwaarde, dinsdag 26 mei 2020 – juni 2023 afgewerkt
n.a.v. de schrijfopdracht van schrijversgezelschap Apropos
met als juli-thema: ‘droom’. 

 

Pavel G. Chesnokov - To Thee We Sing

Ze speelde harp en zong een lied

Ze speelde harp en zong een lied 

ik stelde mij een engel voor 

een dag vrijaf van ’t hemels koor 

al leek dit ook de aarde niet 

het was een droom, een zweven door 

een licht dat je door nevels ziet 

ze speelde harp en zong een lied  

 

ik stelde mij een engel voor.  

 

© bert deben 

Cultureel Centrum Vogelwaarde, zaterdag 1 juli 2023. 

 

Geschreven tijdens een betoverend en inspirerend concert van LidAnn, een duo 

dat Keltische traditionals + eigen werk brengt met harp, altviool en 2 stemmen, 

voor info: https://www.facebook.com/lidannmusic/ 

n.a.v. de maandopdracht van schrijversgezelschap Apropos

met als juli-thema: ‘droom’ 

Mijn dag heb ik verdroomd; zoo doe ik met mijn leven - Hélène Swarth

Mijn dag heb ik verdroomd; zoo doe ik met mijn leven.
De vogels zongen luid hun Julimorgen-zangen,
Mijn eigen hart zong mee, vol weemoed en verlangen.
Ik heb geluisterd — en mijn blad is wit gebleven.

Wel heb ik in mijn ziel de klanken opgevangen,
Nog zie ik op het, gras de zonnestralen zweven,
Nog hoor ik melodie, — maar ’k heb geen woord geschreven.
Ik laat, mijn droeve harp aan ’t wilgenloover hangen.

O vogels, zingt alleen! uw stem houdt mij gekluisterd.
Vervult met uw gekweel de frissche, groene twijgen.
Mijn oor is onvermoeid, doch laat mijn lippen zwijgen!

’k Wil spreken — door een traan voel ik mijn oog verduisterd.
En ware ’t nu niet wreed een lied van mij te vergen?
Laat mij in ’t fulpen (*) mos mijn aangezicht verbergen!

Hélène Swarth  

(25 okt. 1859 - 20 juni 1941)
uit: Eenzame bloemen (1885) 

(*) fulpen = als van fluweel 

https://www.dbnl.org/Hélène.Swarth  

 

portret Hélène Swarth door Rosa Spanjaard

.