vrijdag 31 maart 1995


Blauwhelm

 

Vlak voor jouw vertrek

gaf ik een heel klein stukje

van mezelf cadeau

waarna je mij omhelsde

alsof het de wereld was.

 

 

© bert deben

Antwerpen, vrijdag 31 maart 1995, voor Roland M.

.

.

donderdag 30 maart 1995

 


Ik wou dat ik een eendje was 
gevoederd door de mensen 

oud brood en in een vieze plas 
en verder zonder wensen. 


© bert deben 
Postel, 30 maart 1995. 




dinsdag 28 maart 1995

Op een dag zal ik er niet meer zijn

.
.
Op een dag zal ik er niet meer zijn 
het eten niet meer klaargemaakt 
de was nog vuil, onaangeraakt 
de afwas en het porselein 

nog enkel stof in jouw domein 
er wordt niet langer schoongemaakt 
aan alle klussen wordt verzaakt 
op een dag zal ik er niet meer zijn 

je merkt niet eens dat ik verdwijn 
hoe ik van binnenin verteer 
met elk gemis een beetje meer 
tot niets nog rest behoudens pijn 
op een dag, zal ik er niet meer zijn.


© bert deben
Antwerpen, dinsdag 28 maart 1995, voor H. 

 

.
.

dinsdag 7 maart 1995

Mijn vriend wou vreemd gaan



Mijn vriend wou vreemd gaan voor een keer 
eens tussen ander vlees vertoeven 
het hoefde mij niet te bedroeven 
’t was enkel seks en echt niet meer  
 
ik zou staan kijken van hoezeer 
zoiets de sleur wel kon ontstroeven 
misschien moest ik het zelf beproeven 
’t is enkel seks en echt niet meer  
 
want staan wij daar niet open voor 
zo af en toe een avontuur 
een ander vriendjes tussendoor 
dat zit toch in onze natuur  
 
nochtans keek hij behoorlijk zuur 
toen hij mij later zo verloor.  
 
 
© bert deben 
Antwerpen, 07 maart 1995, voor Herman. 

.

vrijdag 3 maart 1995

Hij beminde (Il adore)


M
oeder koestert het hoofd van haar stervende zoon
woede, tranen, allerlei gevoelens stromen door haar heen
zo'n gevoelige jongen – hij was goed met zijn handen, weet je …
niemand vernoemt het onuitsprekelijke
maar iedereen begrijpt het

hier, in deze koude witte kamer
vastgebonden aan allerlei toestellen
is het moeilijk voor te stellen hoe hij vroeger was:
lachend, gillend, een tuimelende majesteit 
de meest verbazingwekkende lichtshow die men zien kon 
wervelend, swingend, altijd opgewekt
hoe kon je sterven, wat een eenzaam iets om te doen …

stilte staat gelijk aan dood is wat men zegt
maar ook woede en tranen nemen pijn niet weg
hoe ver moet dit gaan, hoe dichtbij moet het komen
voordat het jou beroert?
voordat het ook mij zal raken …

hier, in deze koude witte kamer
vastgebonden aan allerlei toestellen
is het moeilijk voor te stellen hoe je vroeger was:
lachend, gillend, een tuimelende majesteit 
de meest verbazingwekkende lichtshow die men zien kon 
wervelend, swingend, altijd opgewekt
hoe kon je sterven, wat een egoïstisch iets om te doen …

vroeg je ooit aan al die vreemde zielen
wat ze eigenlijk zochten bij jou?
en lachten ze dan?
of zeiden ze dat ze het zelf ook niet echt wisten?
je werd gekwetst door de liefde
maar toch zocht je ze telkens opnieuw op …

je beminde …
je beminde …
je beminde …  
 
 
Boy George 
(‘Il adore’ uit ‘Cheapness and beauty’ Virgin Records 1995)
hertaling: © bert deben, maart 1995.