Sterven voor de laatste keer - Derrel Niemeijer

Stervend by Derrel Niemeijer

Waar ben je
naartoe geweest?
Waar ging je heen?
Heb je de zomer gevolgd
om de winter te zien
die zijn gezicht duwde
in de smeltende sneeuw?
Of ben je weer hier
om opnieuw te sterven?

Nou,
probeer geen
andere tijd uit
om terug te komen,
sterven brengt mij niks
en brengt ons niets.

Heb jij de zwaan gezien
deze gleed over
het water wat
roze was
omdat jij erin keek
zoekend naar mij
in beelden
die je opriep
met betoveringen.

Alsof je aan
het wachten was
op een wereld,
jouw wereld,
om vorm te geven
of was het mijn wereld
of die van ons,
tezamen.

Wat je zag
waren geen dromen
maar de kleur was
wel roze.

Zie jij
hoe het kan zijn?
Zag je
hoe het kan worden?
Of kan het
je helemaal niks schelen
als jouw wereld vergaat
of die van mij?
Of nog erger
die van ons.

Laten we werken,
tezamen, ik wil
niet alleen sterven
voor de laatste keer
… ben voor
de laatste keer hier
dus gaan we het doen.

Gaan we het doen
een wereld opbouwen
vol kleur
waarvan we
kunnen genieten?

Of ga ik sterven
voor de laatste keer,
hier, op aarde? 

Derrel Niemeijer

Ook al werd dit huiveringwekkend mooie gedicht een jaar geleden geschreven, het had net zo goed het laatste gedicht kunnen zijn van Derrel – het staat dan ook als laatste op zijn eigen website:
http://www.derrelniemeijer.nl/. 

Soms kan iets heel snel gaan. Exact 2 weken geleden zaten we nog te lachen aan een tafeltje en deelden we samen het podium tijdens Ballonnenvrees in café Ami te Antwerpen. Een paar dagen later vernam ik dat Derrel slokdarmkanker had met uitzaaiingen naar maag en lever – stoutmoedig had hij nog een indrukwekkend en levendig optreden weg gegeven.

Op een afscheidskaart voor hem ik nog: “blijf een laatste gedicht schrijven! En zo niet, moge het een zacht verdwijnen zijn …”
Donderdagavond, 13 oktober 2016, overleed Derrel op 38 jarige leeftijd.  

Overlijdensbericht uit het 'Eindhovens Dagblad':

Onder een bewerking van een foto van ons samen in café Lami op 30 september en een foto van ons gezamenlijk podiummoment – met dank aan Kattya Janssen voor het vastleggen hiervan.