Over het muurtje - Erik De Velder

.

Erik De Velder (Londerzeel, 1970) genoot een opleiding aan de KU Leuven en was jarenlang trainer Nederlands voor anderstaligen, in zijn vrije tijd was hij een verwoed sporter. Begin mei 2007 veranderde een zwaar auto-ongeluk zijn leven voorgoed en volgde een revalidatieproces dat nog steeds gaande is. Als ervaringsdeskundige rolstoelgebruiker engageert Erik De Velder zich o.a. voor comfortabelere openbare ruimtes en toegankelijker openbaar vervoer. 

‘Met een rolstoel door Brussel', een reportage met Erik De Velder over de mobiliteit in Brussel  kan men lezen via: https://www.bruzz.be/mobiliteit/met-een-rolstoel-door-brussel-2018-02-08

Het gedicht ‘Over het muurtje’ van Erik De Velder komt uit de bundel ‘Ontdooid, onbeperkte poëzie’, in 2014 uitgegeven i.o.v. het VFG (Socioculturele vereniging die ijvert voor keuzevrijheid en zelfbeschikking van personen met een handicap). De bundel, geschreven door of voor mensen met een beperking, bevat gedichten die aanklagen, ontroeren, in perspectief plaatsen en inzicht brengen. Erik De Velder greep met dit gedicht de kans om met weinig woorden een lang verhaal samen te vatten.

Bij het project ‘Ontdooid, onbeperkte poëzie’ hoort ook een gedichtententoonstelling die je nog steeds uit kan lenen via het VGF. Alle info hierover vind je via de link: https://www.vfg.be/te-leen-gedichtententoonstelling-ontdooid 

Boomen - Guido Gezelle

.

 

  B O O M E N
 
    Hoe eigen zijn de boomen al,
    van dracht en groeibaarheid:
de hulst en bloot zijn' takken nooit,
hoe fel de buien berschen;
     de beukenboom zijn' handen naar
     den hemel openspreidt;
en, slaande, schijnt de berkenroe
den wilden wind te derschen!
 
    Op wacht, en achter 't water, staan,
    gekroond met immer versch
gewaai, de dikke koppen van
de ontaarde wilgenstompen;
     en de elzenhouten stammen zie 'k,
     verzopen onder 't gers
der natte zompe, allengerhand
ze leêg- en droogepompen.
 
    Den eekenboom bewondere ik,
    die, wortelvast, alleen,
in 't slaghout, en van krachten en
van schoonheid heel gebleven,
     de keizer schijnt, het opperhoofd,
     de herder, algemeen,
der machtelooze rijzels, die
beneên zijn' grootheid beven.
 
    Het schaduwvolle lindenloof
    te geren schouwe ik aan,
van geur onovertroffen, als 't
aan 't bloeien is; en 't ronken
     der bezigzijnde bietjes, op
     de blommen en de blaân,
is zoete, alsof er harpen langs
de lindenlanen klonken.
 
    Die de eerste, die de laatste zijt,
    in 't warme, in 't koude jaar,
hoogstammig, hooggespilde, hoog-
getopte abeelen, binnen
     uw' alderhoogsten gaffel zit
     het schilde vogelpaar
dat schetterbekt, zijn luchtgebouw
zorgvuldiglijk te ontginnen.
 
    En, verre en na, gedoken in
    den essche, en in den iep;

in doorenhagen, dennenhout,
in olmen, in platanen;
     in appel-, pere- en kriekelaar,
     zoo roert er een gepiep
van vogels, die voor vogels, hun'
oorije, de wegen banen.
 
    Terwijl, geschoten hemelwaards,
    als uit nen boge, snel,
den espenboom ik striemen zie
van verre; en teeken geven
     dat hier, in onze lucht en in
     de veie gronden fel,
van 't vogelvolle Vlanderland,
nog boomen staan, die leven.
 

Guido Gezelle (Brugge, 1 mei 1830 – 27 november 1899)

Uit 'Rijmsnoer' (Schrikkelmaand)

 

website rond Guido Gezelle:

http://www.gezelle.be/

wikipedia Guido Gezelle:

http://nl.wikipedia.org/wiki/Guido_Gezelle

een bloemlezing van gedichten van Gezelle:

http://users.telenet.be/gaston.d.haese/gezelle.html

Behoorlijk - Fiducia Caro | VFG

.

een grappig poëtisch cadeautje dat ik kreeg tijdens mijn kennismakingsgesprek 

als kandidaat vrijwilliger (begeleider) voor het VFG 

(Vereniging personen met een handicap) 

https://www.vfg.be/  

geniet mee van de gedichten van de VFG-schrijfwedstrijd: 

https://www.vfg.be/geniet-mee-van-de-gedichten

website Fiducia Caro:

https://fiduciacaro.be/

.

Ik ben geen dichter meer

.

.

Ik ben geen dichter meer  

Ik ben geen dichter meer, ik bevrijdde mij 

van de zin om mij te wentelen in woorden

of nog erbarmelijk te zijn – al wat mij stoorde

is geen aandacht meer waard of al lang voorbij  

ik overweeg niet meer in zingende akkoorden

gedachten verzinken in een doder tij

ik ben geen dichter meer, ik bevrijdde mij

van de zin om mij te wentelen in woorden  

al het gemis, al wat ik voelde of bekoorde

het blanco blad, de drift naar medelij

al wat er in of rondom mij ontspoorde 

werd afdoende afgesloten, ik bevrijdde mij

van de zin om mij te wentelen in woorden. 

 

 

© bert deben

Vogelwaarde, vrijdag 10 november 2017,

na het zien van de film ‘The Edge of Love’
picture: © bert deben, Berlin 2016.

De Zwerver - Wannes Van de Velde

.

Antwerpen Boekenstad startte in 2009 het initiatief op om regelmatig gedichten te plaatsen op een muur in de stad. De allereerste gedichtenmuur werd gewijd aan Wannes Van de Velde. Zijn weduwe koos voor de tekst van 'De Zwerver', een minder gekend lied dat wel zijn levensfilosofie goed vatte. 

Wannes Van de Velde (Antwerpen, 29 april 1937 - 10 november 2008) was een graag geziene volksfiguur, zanger, muzikant en schrijver van columns, theaterteksten, poesjenellenstukken, dagboeken, gedichten en liedteksten. 

Het ontwerp van de muurschildering is van de hand van Gert Dooreman. De locatie is een muur van het volkscafé 't Half Souke (op de hoek van de Heilig Geeststraat en de Hoogstraat 59), waar Wannes regelmatig te gast was. De gedichtenmuur werd gepresenteerd op 29 april, de verjaardag van Wannes Van de Velde.

Meer over Wannes Van de Velde kan men o.a. lezen op:

https://wannesvandevelde.be/letteren/ 

https://nl.wikipedia.org/wiki/Wannes_Van_de_Velde 

De volledige tekst ‘De Zwaerver’ kan men in het Antwerps vinden op:

http://www.antwerps.be/tekst/650/wannes-van-de-velde-de-zwaerver 

.

Wat is en wat was ...

.

Er was eens ... of toch niet

Dat sprookjes bestaan, wisten we al langer. Maar in dit sprookjesboek ontmoet je niet de doorsnee helden en heldinnen. Stuk voor stuk krijg je verhalen voorgeschoteld met hier en daar een vleugje actualiteit, een tikkeltje taboe of het nodige drama van personages met adelijke allures.

Dit verzameld werk is het resultaat van een schrijfwedstrijd op het platform van vzw Creatief Schrijven op initiatief van Uitgeverij Inkt. Het resultaat: 'Er was eens ... of toch niet', een boek vol hedendaagse, verrassende sprookjes. Bestellen kan via de link: https://www.uitgeverij-inkt.be/p/er-was-eens-of-toch-niet/ 

Nogmaals proficiat aan de winnaars: Ineke Thys, Carl Andries, Erik van der Velden, Marijke du Crocq, Stijn Mostinckx, Greta Hendrickx, Dirk van Stralen, Helena De Muynck, Annemarie Beeker, Toon Liermans, Jef Aarts, Axel Omega, Maarten Vandenabeele, Christel Vervaet, Saskia Boer, Ilja Van den Bergh, Koenraad Elhaut, Patrick Michielsseune, Bernd Timmerman, Marie Peters, Katrien Beyens, Bert Deben, Stef Van Overstraeten 

Als mede winnaar van de wedstrijd werd mijn sprookje 'De prins van Ergens' mee opgenomen in deze verzameling hedendaagse en alternatieve spookjes. Het gehele sprookje mag ik natuurlijk niet plaatsen, maar bij deze toch alvast een  'teaser': 

De Prins van Ergens

Niet zo heel lang geleden, in het land van Ergens, lag een jonge prins op sterven. Over de oorzaak was bijna iedereen het eens: verveling! Maar een oplossing kon niet gevonden worden, alle speelgoed, computerspelletjes, de nieuwste gadgets, optredens van clowns, narren, politici en meidengroepen ten spijt.  Niets hielp, niets kon hem nog verwonderen.

De koning, ten einde raad, riep alle wijzen en raadsheren van het land bij elkaar en dreigde zelfs met onthoofdingen als er niet snel een oplossing gevonden zou worden. Na lang beraad sprak uiteindelijk de meest grijze der wijzen tot de koning: “Sire, er is maar één ding dat we kunnen bedenken dat de prins kan doen om weer zin te krijgen in het leven …” De koning keek aandachtig naar de wijze en gaf hem een teken om verder te spreken. “... dat is de jongen op seminarie sturen, naar Greetje Greppelslet …”

De Wind - Martin Broek

.

© Martin Broek 2015 

Martin schreef bovenstaand gedicht in 2015 als een reactie op mijn haiku 

‘Op het pad van de stilte’:

Gedachten raken 

op het pad van de stilte 

de eeuwigheid aan 

© bert deben 

Ik ontdekte het repliekgedicht nog maar pas en ook al zie ik mezelf of de haiku niet meteen als ‘pedant’ en vind ik niet dat religies een patent hebben op de eeuwigheid (ook voor de wetenschap is het een onderwerp), ik snap zeker de invalshoek en vind het een sterk gedicht op zich. Ik vind het sowieso al mooi als een gedicht anderen weet te inspireren en verder waardeer ik Martin al jaren voor wat hij doet (vooral in zijn aanklacht tegen de oorlogsindustrie), ik ben dan ook blij dat ik het gedicht hier mag plaatsen. De eindstrofe geeft alvast een stevige ‘voeten op de grond’ boodschap als alternatief voor de misschien wat zweverige eeuwigheid.

Wie meer van Martin Broek zou willen zien of lezen kan dit op onderstaande links:
http://broekfoto.blogspot.com/ foto's en opripsingen 
https://broekstukken.blogspot.com/ over wapenhandel en de oorlogsindustrie.