Een zeemeerman van 100 jaar

Een zeemeerman van 100 jaar en nog wat dagen 
was het beu om steeds een staart te dragen 
en had nog maar 1 grote wens: 
hij wilde leven als een mens! 

Hij wilde springen, rennen, lopen
en in een winkel dingen kopen
die hij als vis niet nodig had
het liefs te veel, van alles wat

en minstens 1 keer in de week
gaan dansen in een discotheek
en daar een meisje leren kennen
dat hij zou strelen en verwennen!

Zo zat hij weer een keer te dromen
dat ooit zijn wens eens uit zou komen
toen plots een kleine kabeljauw
hem zei: “ik maak een mens van jou

maar ik wil ook iets uiteraard
in ruil daarvoor wil ik jouw staart!”
De zeemeerman vond dit OK
‘die staart’ dacht hij ‘snel weg daarmee!’

Dezelfde dag stond hij op strand 
met benen aan zijn onderkant 
van nu begon zijn mensenleven
't geluk dat duurde slechts heel even 

want mens zijn was niet wat het leek
hij kon niet naar een discotheek
hij kon niet dansen, zelfs amper lopen
had ook geen geld om iets te kopen!

Een mens te zijn, dat viel hem zwaar
hij was tenslotte 100 jaar
wat jong is voor een zeemeerman
maar als mens ben je versleten dan …



Hij wilde graag terug in zee
maar zwemmen kon hij ook niet, nee
zo zonder staart en zonder vin
durfde hij niet eens het water in!

Wat later las men in de krant:
“Gevonden langs de waterkant,
een oude man, men kent hem niet,
gestorven denkt men van verdriet.”


© bert deben
Port des Torrent (Ibiza) bij het zwembad, 20 juli 1998, voor Dana. 

 

De Zwerver - Wannes Van de Velde

.

Antwerpen Boekenstad startte in 2009 het initiatief op om regelmatig gedichten te plaatsen op een muur in de stad. De allereerste gedichtenmuur werd gewijd aan Wannes Van de Velde. Zijn weduwe koos voor de tekst van 'De Zwerver', een minder gekend lied dat wel zijn levensfilosofie goed vatte. 

Wannes Van de Velde (Antwerpen, 29 april 1937 - 10 november 2008) was een graag geziene volksfiguur, zanger, muzikant en schrijver van columns, theaterteksten, poesjenellenstukken, dagboeken, gedichten en liedteksten. 

Het ontwerp van de muurschildering is van de hand van Gert Dooreman. De locatie is een muur van het volkscafé 't Half Souke (op de hoek van de Heilig Geeststraat en de Hoogstraat 59), waar Wannes regelmatig te gast was. De gedichtenmuur werd gepresenteerd op 29 april, de verjaardag van Wannes Van de Velde.

Meer over Wannes Van de Velde kan men o.a. lezen op:

https://wannesvandevelde.be/letteren/ 

https://nl.wikipedia.org/wiki/Wannes_Van_de_Velde 

De volledige tekst ‘De Zwaerver’ kan men in het Antwerps vinden op:

http://www.antwerps.be/tekst/650/wannes-van-de-velde-de-zwaerver 

.

Wat is en wat was ...

.

Er was eens ... of toch niet

Dat sprookjes bestaan, wisten we al langer. Maar in dit sprookjesboek ontmoet je niet de doorsnee helden en heldinnen. Stuk voor stuk krijg je verhalen voorgeschoteld met hier en daar een vleugje actualiteit, een tikkeltje taboe of het nodige drama van personages met adelijke allures.

Dit verzameld werk is het resultaat van een schrijfwedstrijd op het platform van vzw Creatief Schrijven op initiatief van Uitgeverij Inkt. Het resultaat: 'Er was eens ... of toch niet', een boek vol hedendaagse, verrassende sprookjes. Bestellen kan via de link: https://www.uitgeverij-inkt.be/p/er-was-eens-of-toch-niet/ 

Nogmaals proficiat aan de winnaars: Ineke Thys, Carl Andries, Erik van der Velden, Marijke du Crocq, Stijn Mostinckx, Greta Hendrickx, Dirk van Stralen, Helena De Muynck, Annemarie Beeker, Toon Liermans, Jef Aarts, Axel Omega, Maarten Vandenabeele, Christel Vervaet, Saskia Boer, Ilja Van den Bergh, Koenraad Elhaut, Patrick Michielsseune, Bernd Timmerman, Marie Peters, Katrien Beyens, Bert Deben, Stef Van Overstraeten 

Als mede winnaar van de wedstrijd werd mijn sprookje 'De prins van Ergens' mee opgenomen in deze verzameling hedendaagse en alternatieve spookjes. Het gehele sprookje mag ik natuurlijk niet plaatsen, maar bij deze toch alvast een  'teaser': 

De Prins van Ergens

Niet zo heel lang geleden, in het land van Ergens, lag een jonge prins op sterven. Over de oorzaak was bijna iedereen het eens: verveling! Maar een oplossing kon niet gevonden worden, alle speelgoed, computerspelletjes, de nieuwste gadgets, optredens van clowns, narren, politici en meidengroepen ten spijt.  Niets hielp, niets kon hem nog verwonderen.

De koning, ten einde raad, riep alle wijzen en raadsheren van het land bij elkaar en dreigde zelfs met onthoofdingen als er niet snel een oplossing gevonden zou worden. Na lang beraad sprak uiteindelijk de meest grijze der wijzen tot de koning: “Sire, er is maar één ding dat we kunnen bedenken dat de prins kan doen om weer zin te krijgen in het leven …” De koning keek aandachtig naar de wijze en gaf hem een teken om verder te spreken. “... dat is de jongen op seminarie sturen, naar Greetje Greppelslet …”

De Wind - Martin Broek

.

© Martin Broek 2015 

Martin schreef bovenstaand gedicht in 2015 als een reactie op mijn haiku 

‘Op het pad van de stilte’:

Gedachten raken 

op het pad van de stilte 

de eeuwigheid aan 

© bert deben 

Ik ontdekte het repliekgedicht nog maar pas en ook al zie ik mezelf of de haiku niet meteen als ‘pedant’ en vind ik niet dat religies een patent hebben op de eeuwigheid (ook voor de wetenschap is het een onderwerp), ik snap zeker de invalshoek en vind het een sterk gedicht op zich. Ik vind het sowieso al mooi als een gedicht anderen weet te inspireren en verder waardeer ik Martin al jaren voor wat hij doet (vooral in zijn aanklacht tegen de oorlogsindustrie), ik ben dan ook blij dat ik het gedicht hier mag plaatsen. De eindstrofe geeft alvast een stevige ‘voeten op de grond’ boodschap als alternatief voor de misschien wat zweverige eeuwigheid.

Wie meer van Martin Broek zou willen zien of lezen kan dit op onderstaande links:
http://broekfoto.blogspot.com/ foto's en opripsingen 
https://broekstukken.blogspot.com/ over wapenhandel en de oorlogsindustrie.

Een eicel, in een laboratoriumglas

.

2003-03-07, E313, onderweg gedicht voor Dana

.

De IJsbeer

.

.

.
De ijsbeer ijsbeert uit verveling 
op grijze blokken van beton 
en wankel wachtend in de zon 
op weer een nieuwe vis-bedeling 

de grote heerser van de pool 
en weidse witte vlaktes ijs 
zit hier te midden van het grijs 
tot het plezier van weer een school 

de kindjes roepen naar het beest 
“spring dan, spring dan in het water!” 
de ijsbeer ijsbeert wat bedeesd  

een onbeduidend keerpunt later 
willen zij leeuwen zien of apen 
een tweede ijsbeer ligt te slapen. 


© bert deben 
Antwerpen, 18 september 1998.  

 

Op een dag zal ik er niet meer zijn

.

.

Op een dag zal ik er niet meer zijn 

het eten niet meer klaargemaakt 

de was nog vuil, onaangeraakt 

de afwas en het porselein 

nog enkel stof in jouw domein 

er wordt niet langer schoongemaakt 

aan alle klussen wordt verzaakt 

op een dag zal ik er niet meer zijn 

je merkt niet eens dat ik verdwijn 

hoe ik van binnenin verteer 

met elk gemis een beetje meer 

tot niets nog rest behoudens pijn 

op een dag, zal ik er niet meer zijn.

© bert deben

Antwerpen, dinsdag 28 maart 1995, voor H. 

 

.
.