maandag 30 december 2019

Populairste berichten van 2019

.


Fotoreportage Boekvoorstelling Fatena Al-Ghorra


Vastberaden Peuterstap


Sabbatical


Het Winterpad


In Memoriam Vader


In de schoenen van mijn vader


De Sporen


Zoveel wijsheid in een oud gezicht ...


't Is lang geleden - J. A. Dèr Mouw


Een plastic soep en zeeën stijgen 

 
              (om de gedichten te kunnen lezen: op een titel klikken aub)
 
Qua poëzie was het een Sabbatical jaar, persoonlijk werd het een jaar van afscheid nemen en een generatie opschuiven, wat ook wel merkbaar is in het overzicht, met enerzijds 2 'opi'-gedichten, anderzijds het in de schoenen van mijn vader stappen ...
Alvast dank aan iedereen voor het langskomen, lezen en reageren (hier of elders).
.

maandag 23 december 2019

Kerstgedachten

 .
 .
wij wensen eenieder schitterende lichtjesdagen
en een gezond en vredevol nieuw jaar!
 .
bert & ruud
 
  .

zondag 1 december 2019

Selbstbild / Zelfbeeld - Egon Schiele

 .
 
 
EIN SELBSTBILD.

ICH BIN FÜR MICH UND DIE, DENEN
DIE DURSTIGE TRUNKSUCHT NACH
FREISEIN MIR ALLES SCHENKT,
UND AUCH FÜR ALLE, WEIL ALLE
ICH AUCH LIEBE, - LIEBE.

ICH BIN VON VORNEHMSTEN
            DER VORNEHMSTE
UND VON RÜCKGEBERN
            DER RÜCKGEBIGSTE

ICH BIN MENSCH, ICH LIEBE
            DEN TOD UND LIEBE
            DAS LEBEN."
.
Egon Schiele (1910) 
.
EEN ZELFBEELD.

IK BEN VOOR MEZELF EN DEGENE DIE
DE DORSTIGE DRANKZUCHT NAAR
VRIJ ZIJN MIJ ALLES SCHENKT,
EN OOK VOOR IEDEREEN, OMDAT IK IEDER
OOK LIEF HEB, - LIEFDE.

IK BEN VAN VOORNAAMSTEN
            DE VOORNAAMSTE  
EN VAN TERUGBEZORGERS
            DE BEZORGSTE

IK BEN MENS, IK HOU VAN
            DE DOOD EN HOU VAN
            HET LEVEN."

Egon Schiele (1910)
hertaling: bert deben (2019)
. .
Egon Schiele: Ein Selbstbild
07.1910 - Blaustift auf Papier - 30 x 19 cm 
  

dinsdag 12 november 2019

vrijdag 18 oktober 2019

een plastic soep en zeeën stijgen


.
He jij daar, grote kameraad 
vertel mij eens, volwassen man
doe jij echt werkelijk wat je kan
voor mijn toekomstige klimaat  

en ja, ik weet, het is te laat
een plastic soep en zeeën stijgen
maar toch wil ik wat uitleg krijgen
of hier wat meer gebeuren gaat  

wat bossen bij, wat meer bewust
niet alles afschuiven op mij
want ja, ik word vandaag pas twee
maar heel wat maakt mij ongerust   

we zitten diep in de puree
dit gaat niet echt vanzelf voorbij! 
 

© opi bert
Vogelwaarde, dinsdag 15 oktober 2019, klimaatpeutergedicht voor Frances.
foto: Frances in Zeeland - Dana Deben  
 

zaterdag 28 september 2019

dinsdag 10 september 2019

Stiltezone

.
.
Stiltezone  

Op weg naar mijn zestig
heb ik nog een jaartje te gaan
wil ik voelen aan de tijd
of hij al tastbaar is  

de haren wat bijgekleurd
een koffer vol verlangen
naar toch nog jong zijn
strak verpakt in tweede huid  

in een grootstad waar alles kan
van wandelingen langs de Spree
tot nachten in een vagevuur
en alle dagen taart  

reizend in een stiltezone
wijs ik een wit overhemdje terecht
nadat het drie maal smartphonend  
mijn dromen verstoorde. 
 

© bert deben
ICE 849, Düsseldorf-Berlin, dinsdag 10 september 2019.
 

maandag 19 augustus 2019

Zoveel wijsheid in een oud gezicht ...


.

Orang-oetan  

Zoveel wijsheid in een oud gezicht
en zoveel leegte in de ogen
verweesd en in zichzelf gebogen
de blik naar ergens ooit gericht  

hier in het park is alles ingetogen
eminentie heeft hij, overwicht
zoveel wijsheid in een oud gezicht
en zoveel leegte in de ogen  

in gedachten wordt hij meegezogen
hij ziet in ’t woud dat voor hem ligt
door bladeren heen het zonnelicht
het schittert in zijn denkvermogen  

zoveel wijsheid in een oud gezicht. 
 

© bert deben
Vogelwaarde, 31 juli 2017,
geschreven na het zien van ‘War for the planet of the apes’  

 
19 augustus van elk jaar is het Wereld Orang-oetan dag
http://www.worldorangutanevents.org/international-orangutan-day.php 

gepubliceerd in paperback Po-e-zine editie XVI 'Reflectie' 

maandag 12 augustus 2019

In een park in Oslo

.
 

In een park in Oslo 
.
In een park in Oslo zit een meisje
ze leest, ze is verdiept, ze is verdwenen
in een park in Oslo in gedachten
in een park in Oslo op het gras  

ze is fictief, ze is niet echt
ze vloeit een wereld in van woorden
ze is niet wie ze altijd was
in een park in Oslo in gedachten  

in een park in Oslo op het gras
is wat ik zie nu wat ik denk
en wie ze wordt in fantasie
is wie ze hier nu even is  

in een park in Oslo in gedachten
in een park in Oslo op het gras. 
 

© bert deben
Oslo, NO, zaterdag 20 juni 2015,
in het park van het koninklijk paleis.
.
  
  werd 27 juli 2019 gepubliceerd in Poemtata poëziebundel “Sneeuwwitje en de zeven verzen”    

dinsdag 9 juli 2019

De schoenen van mijn vader

.
.
De schoenen van mijn vader  

Terwijl ik door het boek van ’t leven blader
groeit mijn besef: ik ben niet langer kind
maar wandel in de schoenen van mijn vader
waarin ik nu de toekomst vind
terwijl wat eindigt herbegint  

mijn dochter en mijn kleinkind komen eten
wat zal ik voor hen maken, zo denk ik, maar
is dit een zorg, ik heb het nooit geweten
we belden aan, we stonden daar
het eten stond al kant en klaar  

waarna we samen nog wat televisie keken
mijn vader deed het sinds mijn moeders dood
dat hoorde zo, hij is er nooit van afgeweken
nu valt traditie in mijn schoot
ik denk: wat wordt mijn kleinkind groot  

ik zucht terwijl ik alles even kader
het staat niet stil, het schuift slechts op in tijd
ik wandel in de schoenen van mijn vader
en voel zo zijn tevredenheid
terwijl ik het diner bereid. 
 

© bert deben
MSC Orchestra, Noordzee, maandag 24 juni 2019 – een iets ernstiger opi-gedicht ...
 
sept. 2020 gepubliceerd in paperback Po-e-zine editie XVI 'Reflectie' 

zaterdag 27 april 2019

Vastberaden Peuterstap


.
Vastberaden stapt ze op haar schaduw af
hij wijst de weg waar zij naartoe wil gaan
de eerste stap, een grote sprong in haar bestaan
veranderde snel in flukse draf  

ze kijkt niet om, ze wil vooruit
en wie er bij is moet maar volgen
want stop je haar, kijkt zij verbolgen
een nieuwe tijd werd ingeluid  

de tijd van lopen en ontdekken
haar wereld kent geen grenzen meer
ze stapt nu overal zelf naartoe  

althans tenminste tot wanneer
haar armpjes pal naar mij toe strekken
haar teken voor: ‘nu ben ik moe!’ 
 

© bert deben
Vogelwaarde, zaterdag 27 april 2019, voor Frances.
Foto en titel: Dana Deben.


zaterdag 20 april 2019

Het Gelaagde Avondmaal

.


Het Gelaagde Avondmaal


“Rustverstoring!!” zo snauwt de gestaalde agent
terwijl de apostel amper redetwist
plooit de assistente de codex open

de oude heks, van verveling en drank doorlopen
en jaloers op de jeugd, bedenkt een list:
‘als ik nu eens een appel inspuit met detergent …’

Indira Ghandi, onfris uit de dood verrezen
zegt: “gezellig, niet, het lijkt wel Halloween vandaag!”
haar buurman zoekt zijn toevlucht in een staat van zen

bezield verklaart Peter: “Wat ik nimmer ontken
is mijn liefde voor hem, zelfs al betekent de vraag
gevaar voor mij, geen kruis of leeuw zal ik vrezen!”

begerig kwijlt Judas, hij wil ze liefst zelfs beiden
het kruisje van Maria én dat van Peter
Maria zelf mijmert over een betere tijd

maar wat komen moet valt niet te vermijden
de man naast haar weet ondertussen al beter
het leven is een gevecht, een eeuwige strijd

Mohammed legt een hand op zijn schouder en zegt:
je kan ook strijden voor een plaats in het Paradijs
een jonge Sadam denkt: ik koop mijn plaatsje wel

want wie onzuiver denkt is niet bang van de hel
en maakt wie gelooft een eigen waarheid wijs
de man met bloemen voelt zich gelukkig onthecht

Femke denkt: hoe kom ik hier terecht, en simultaan:
is dit mijn beste kant, is dit een goeie pose
had ik niet beter iets anders aangedaan

op welke sociale media komt dit straks te staan
soms lijkt ze veel liever studentikoze
dan al te volwassen, al verkiest ze vooral spontaan

een vader vertelt zijn dochter dat hun kapitaal
verkeerd werd belegd, ze zijn alles kwijt
waarschijnlijk moet hij zelfs terug gaan werken

de Aziatische dames hoeven zich niet te beperken
de beurs doet het goed sinds de handelsstrijd
niemand bemerkt de man met het mes in de zaal.


© bert deben
Vogelwaarde, juli 2018


Geschreven in zes delen, telkens bij 1/6de van een digitaal kunstwerk van Vincent Jongman (Zev Chafer). De zes fragmenten vormen een grotere afbeelding geïnspireerd op het schilderij "Het Laatste Avondmaal". Het kunstwerk werd samen met verschillende dichterlijke interpretaties in 2019 uitgegeven als ‘PO-E-ZINE 15,5 | HET NACHTCAFÉ’, een in full colour gedrukte bundel naar een idee en ontwerp van Vincent Jongman.

Auteurs die hier aan meewerkten: Frans Terken, Bert Deben, Petra Fenijn, Jos Pelser, Chantal De Breyne, Mattie Goedegebuur, Marjolein Jua & Hans F. Marijnissen

dinsdag 12 maart 2019

't Is lang geleden - J. A. Dèr Mouw



't Is lang geleden (13)
.
'k Hoor ruisen ons moeras - zo noemden wij 't,
Mijn vriend en ik - vol angstig rits'lend riet,
Met, soms, een zichtbaar wieg'lende karkiet
Er om eerst bos, dan heiden, vlak en wijd.

Wij stookten vuurtjes, veilig, niemand ziet
De blauwe rook. Over ons, dreigend, glijdt
Kraaiengeroep, vreemd, wild, door de eenzaamheid. -
Leeft hij nog? - 'k Ruik de hars - Ik hoop van niet.

Ik heb hem vaak beledigd en gegriefd;
Want 'k hield van hem. Neen, 'k was op hem verliefd.
Neen, meer - mijn ideaal van goed en waar.

Nu ben ik oud. In Brahman is vergaan
Mijn wereld, en ikzelf, grijze brahmaan -
Hij had blauwe ogen en mooi donker haar.
.
 

Johan Andreas Dèr Mouw (pseud. Adwaita)
(Westervoort 24 juli 1862 - Den Haag 8 juli 1919)
uit 'Nagelaten Verzen' (1934)
 
 
meer over J.A Dèr Mouw kan men o.a. vinden op:
 
 

dinsdag 5 maart 2019

Afvalthee

.
.
Antwerpen, 10 hoog, donderdag 5 juli 2018
geschreven na het drinken van BiOrigine vetverbrandingsthee.
 
Werd okt. 2018 gepubliceerd in 'Lichtvoetig II' beste inzendingen voor
de STEM Light Verse gedichtenwedstrijd 2018
 

woensdag 27 februari 2019

Sabbatical

 
 


Het schrijven heeft mij opgegeven
het is op zoek naar leed en zeer
maar blijkbaar voel ik het niet meer
of werd het van me afgeschreven  

althans zo lijkt het voor de lezer
er komt niets nieuw, de dichter ligt
wat in de zon met ogen dicht
en denkt: het komt wel één van dezer  

en komt het niet, is dat ook goed
alsof het er nog iets toe doet
de wereld is … je weet het wel
terwijl de zon gewoon blijft schijnen  

al wat ik schrijf is van geen tel
laat mij maar rustig aan verdwijnen. 
 

© bert deben
Terneuzen, zittend op de dijk bij de Schelde, dinsdag, 26 juli 2016.



donderdag 31 januari 2019

fotoreportage Boekvoorstelling ‘Neem dit lichaam’ van Fatena Al-Ghorra

 
Fotoreportage van de Boekvoorstelling ‘Neem dit lichaam’ van Fatena Al-Ghorra in de Nottebohmzaal van de Erfgoedbibliotheek Hendrik Conscience donderdag 31 januari 2019.
 
Tijdens Gedichtendag 2019 stelde Al-Ghorra haar nieuwe gedichtenbundel Neem dit lichaam (Uitgeverij P) voor in de Nottebohmzaal, onder muzikale begeleiding van het Damast Duo (violist Shalan Alhamwy en accordeonist Jonas Malfliet). Al-Ghorra bracht haar gedichten in het Arabisch, de Nederlandse vertaling wordt simultaan geprojecteerd. Uitgevers Jurgen Maas & Leo Peeraer overhandigden het eerste exemplaar van Neem dit lichaam aan Al-Ghorra en de Erfgoedbibliotheek.




















Fotografie © bert deben – Antwerpen 31 januari 2019