Ik wandel door een straat met
enkel huizen waar ik woonde
van koning tot onttroonde
en zie door elke muur nog ieder bed
nog elke stoel waar ik mij neergezet
van alle fouten ooit verschoonde
de treurnis en de weggehoonde
lieflijkheid – met trage tred
passeer ik peinzend elke gevel
elke wroeging, elke wrevel
elk thans van pijn ontdaan gemis
ik lach mijn oude partners teder toe
gekwetst zien zij alleen maar hoe
mijn glimlach afgemat van leven is.
© bert deben
Antwerpen, 1 april 2001
Gepubliceerd in de bloemlezing ‘uitgelicht’
bijhorend blog :
.
Dat zijn dan wel erg veel adressen geweest ...
BeantwoordenVerwijderen@ Zelfstandige : eigenlijk maar 1 te veel om exact te zijn ... ;-)
BeantwoordenVerwijderenregel 12
BeantwoordenVerwijdereneen kunst!
om te herlezen!
BeantwoordenVerwijderenMooi Bert de vermoeidheid o.a.
BeantwoordenVerwijderenvertolkt, ach wat valt er
eigenlijk te zeggen op een
goed gedicht....
auw...
BeantwoordenVerwijderenelk thans van pijn ontdaan gemis
BeantwoordenVerwijderenEen regel die vragen oproept, maar waarvoor antwoorden in andere gedichten zitten. Het lijkt wel een oeuvre. Mooi hoor.
... dromen moesten dromen blijven
BeantwoordenVerwijderenniet willen breken
Mijn Wordpressaccount werkt hier niet.
Groet van Ingrid van den Berghh
http://ingridvandenbergh.wordpress.com
Ik vind het een groot kunnen dat je sonnetten zo vloeiend zijn, die je als lezer echt meenemen en je ergens verstomd achterlaten...
BeantwoordenVerwijderenmet dank voor de wel heel mooie reacties, met het compliment van Kiezels als één van de mooiste die ik ooit kreeg ... ;-)
BeantwoordenVerwijderen@ martin : je zit heel dicht bij de reden waarom ik net nu dit gedicht plaatste - het hoort bij de aankondiging (die nog volgen moet) van een poëzieavond, op 14 april te Antwerpen, waarbij ik de centrale gast mag zijn en dan een deel van dat oeuvre mag voorstellen.
BeantwoordenVerwijderenLaat maar gemeend: vol vergankelijkheid, deernis en met gevoel voor het reële bestaan.
BeantwoordenVerwijderenEen gedicht dat je woord voor woord weet te raken, eerst ergens ter hoogte van het middenrif, maar vervolgens nestelt het zich als geheel in je, om niet meer vergeten te worden...
BeantwoordenVerwijderenLiefs,
Ingrid
Wat n prachtig gedicht !
BeantwoordenVerwijderenhoe mooi weer
BeantwoordenVerwijderenhoe intens de woorden blijven hangen
prachtig!
BeantwoordenVerwijderenaangrijpend
BeantwoordenVerwijderenmooi!
BeantwoordenVerwijderenom nog te komen lezen...
zo slijt de pijn van het gemis
BeantwoordenVerwijderenhalverend in elk delen
totdat het niet meer is
Zo mooi!!
BeantwoordenVerwijderenBlijvend mooi/schoon....
BeantwoordenVerwijderenWow Bert,een hechte pennenkunst
BeantwoordenVerwijderenVoor het eerst gelezen, kennelijk volg ik jou korter dan ik soms denk. Maar wat volg ik je met plezier en dit lied ervaar ik als echte schoonheid.
BeantwoordenVerwijderenWeer een mooi gedicht Bert ik ben maar weer aan het 'delen' geslagen
BeantwoordenVerwijderenPrachtig gedicht Bert,laat de zon je nu zijn warmte geven !
BeantwoordenVerwijderen