zondag 27 september 2015

vrijdag 25 september 2015

vrijdag 11 september 2015

Zorro roemt meisjes uit zijn dorpje - Rodaan Al Galidi


.

Rodaan Al Galidi (eigenlijk Al Khalidi) is een schrijver van Iraakse afkomst. Hij studeerde in Irak af als bouwkundig ingenieur. Na zijn studie vluchtte hij uit Irak om aan de dienstplicht te ontsnappen. Via verschillende landen vluchtte hij naar Nederland, waar hij in 1998 asiel aanvroeg, wat hem echter werd geweigerd – lessen Nederlands mocht hij bijgevolg niet bijwonen, daarom leerde Al Galidi zichzelf de Nederlandse taal en begon te schrijven.  
 
In Vlaanderen werd hij als schrijver erkend en ontving hij een werkbeurs. In 2007 kon Al Galidi genieten van het generaal pardon in Nederland maar in 2011 zakte hij voor zijn inburgeringscursus waardoor de IND het recht had om zijn verblijfsvergunning alsnog te ontnemen, maar sinds 2013 is hij ‘officieel ingeburgerd’ in Nederland.  
 
Tussentijds schreef en publiceerde hij tal van gedichtenbundels en prozaboeken en won of werd hij genomineerd voor prestigieuze prijzen.  'De herfst van Zorro', waaruit dit gedicht, werd o.a. genomineerd voor de VSB Poëzieprijs 2007 – zijn roman 'De autist en de postduif' kreeg de Prijs voor literatuur van de Europese Unie in 2011.  
 
Uit een artikel van deReactor.org rond Al Galidi: ‘Rodaan Al Galidi is een charmeur. Wie hem heeft zien optreden zal dat kunnen beamen. Met humor, theatraal instinct en een melodieuze stem slaagt hij er in om het publiek op zijn hand te krijgen. En, niet te vergeten, met zijn aantrekkelijke gedichten, eenvoudig van taal en helder van opzet.’ 
Ik had onlangs het genoegen een optreden van hem bij te kunnen wonen tijdens het Poëziefestival ‘Het Park Vertelt’ te Oosterbeek:
.

Bronnen:
 
 

maandag 7 september 2015

Een heel klein ikje

 .









Een heel klein ikje  

Op reis in mezelf kom ik een
heel klein ikje tegen – het is
als altijd heel verlegen en
zegt niet veel, alleen ‘hallo’  

het wacht wat af of grote ik
terug zal knikken en bedenkt
dat alles toch nog redelijk
goed gekomen is met ons, het 

bemerkt dat ik tevreden ben en 
vooral ook fier – het heeft dat
altijd willen zijn: wie het was  

maar toen was het nog klein en
de tijden nog niet rijp – het hoopt
dat ik voor altijd mezelf 
zal mogen blijven. 
 

© bert deben
Winterberg, maandag 07 september 2015.