zondag 21 februari 2010

Midnight Express


.


Zo mooi was jij
zo zinloos mooi 
jezelf van mij ontzield.

         Ik kon jou geen beschutting geven
         bewaarde jou als een reliek
         maar loste niets van wat ik zag
         je koude lijf
         je botten door je bleke vel
         benauwdheid in je ogen.

Mijn vingertoppen op de jouwe
met tussen ons een muur van glas
en breekbaar toen ik schamper zei
dat dit zoals die scène was.

Voor altijd gruw ik van de dag
dat je zonder mij van steen moest zijn, 
met tal van muren om tegen op te lopen
en niemand die het bloeden dept.

         De tralies glansden flauw op jouw pupillen
         wazig koud op dovend zwart.
         We luisterden niet naar elkaar
         we hoorden slechts de holle woorden.

De echo dat je snel weer vrij zou zijn.

Je lispelde dat de muren ogen hadden
die verfoeiend naar je keken
dat er mannen teken deden naar elkaar
dat je niet je cel uit wou.
Een kerker in je eigen hoofd.

Ik sprak er haastig overheen
alsof er niets te vrezen viel dan vrees op zich
alsof het een vergissing was
die straks weer afgevlakt zou zijn.
Die je best als een ervaring zag.

Er kwam geen lach.

         Ook niet van mij.
         Ik hield me sterk
dat jij straks weer van mij zou zijn
         en immer blijven
         maar wist toen nog niet half hoezeer
die laatste blik dat steeds zou doen.

Hoe angstig iemand dood kan gaan.
        
Ik vlak het uit met mooie woorden
van harde schijf naar harde schijf
je dreigt en weet
dat ik ook daar verbonden blijf
geketend aan die laatste zin.

Als jij mij nodig had,
zou ik er staan …


© bert deben
Antwerpen, zondag 21 februari 2010, voor Frank B. 
.

14 opmerkingen:

  1. Ai, confronterend en hard. Kan nog steeds niet met mijn account inloggen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het is een schrijnend prachtdicht!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. wat een verlies, en inzicht...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Het treft mij als een dolk in de hartestreek!
    Om zo je gevoelens om te zetten in woorden...
    whah, grote klasse;)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. tastbaar bijna, onmachtig en toch liefde...

    BeantwoordenVerwijderen
  6. wat n prachtig grensoverschrijdend stil makend gedicht ....

    BeantwoordenVerwijderen
  7. mijn hart scheurt elke keer ik dit lees
    een prachtgedicht!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. dit komt heel hard aan (herkenning)
    een scala van emoties
    kom ik zeker herlezen, eerst wat laten bezinken

    BeantwoordenVerwijderen
  9. heel diep rakend
    zo prachtig!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Rakend mooi,als men telkens een zijpad neemt is het zinloos!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Mijn hart klopt sneller ❤️
    Traan over mijn wang ..
    prachtgedicht Bert ❤️

    BeantwoordenVerwijderen