Anti-muggen lamp - retourgesprekje aan de kassa

Aan de kassa:

Ik kocht zopas zo’n fel blauw licht
dat muggen lokt tot zelfmoord toe
en roostert als een barbecue
met een beknopte bliksemschicht

de beesten vliegen heel gericht
naar hun moorddadig rendez-vous
dat klinkt heel goed, tot daar dan toe
maar daarna kom ik zelf in zicht :

een lekker ding voor elke mug
dat blijkbaar dient gepenetreerd
en dringend ook dient leeggezogen

dat klinkt misschien niet heel verkeerd
maar toch voel ik mij licht bedrogen
en wil ik graag mijn geld terug !

© bert deben

Antwerpen, maandag 27 juni 2011.

. 

make-up sex

.

 

Antwerpen, donderdag 12 aug. 2010                 

(geschreven in Café Den Hopsack onder invloed van Chimay Bleu)            

.

Ik wil niet hebben, ik wil zijn ... (en de stille kracht van thee ...)

 

Ik wou zo graag ...

 

Ik wou zo graag, maar wist niet wat
iets hebben, dacht ik eerst, of doen
ik wist dat ik iets nodig had
geen euro’s, dollars, geen miljoen

niets waar ik mensen mee kon kopen
dat wist ik zeker, niets van macht
maar iets dat dieper ging dan hopen
iets dat met liefde werd verwacht

ik wist zozeer dat ik het wilde
zo heel intens, dat wat ik miste
steeds meer ging aanvoelen als pijn
een knagen dat maar niet verstilde

tot ik inzag, dat ik mij vergiste
ik wou niet hebben, ik wou zijn.

 

 

© bert deben 

Antwerpen, donderdag 14 januari 2010.

 

Bijna per toeval kwam bovenstaand gedicht terecht in het boek “De stille kracht van thee” van Ann Vansteenkiste – een prachtig boek in hard cover, vol weetjes en tips over thee, dat mei 2010 verscheen bij het Davidsfonds te Leuven en ondertussen de prestigieuse ‘Gourmand Dutch Cookbook Award’ won.  Het boek kreeg reeds een tweede druk en verschijnt volgend jaar in zowel een Franse als een Poolse vertaling (al zal dat waarschijnlijk zonder het gedicht zijn …).

Soms wil een weblog hebben en het internet het toeval wel eens een handje helpen: tijdens haar opzoekingswerken naar de achtergronden rond de link tussen Zen en thee, tikte Ann deze twee woordjes in en kwam o.a. terecht op mijn gedicht ‘Zen met thee en karnemelk’, dat ik januari 2007 op mijn toenmalige Volkskrant blog plaatste.  Ik werd met dat gedicht genomineerd voor een poëziewedstrijd in Almere.

 

Ann was gecharmeerd door het gedicht en nam contact op met mij via het weblog, met de vraag of ze het mocht gebruiken om in haar boek te publiceren.  Hieruit volgde al snel een hele aangename en bezielde correspondentie.  Begin 2010 schreef ik het gedicht ‘Ik wou zo graag …’, dat ik toen ook doorstuurde aan Ann.  Ook dit wilde ze graag in het boek, omdat het volgens haar nog meer de essentie van Zen raakte.    Uiteindelijk zou het eerste gedicht er afvallen, vanwege plaatsgebrek en kwam enkel dit gedicht in het boek terecht.

Het was een genot om Ann, tijdens de officiële persvoorstelling, in het Designmuseum te Gent, heel enthousiast en bevlogen te horen verhalen over alle details rond thee : de 5000 jarige geschiedenis ervan; hoe het gekweekt en geplukt wordt; de kwaliteitsverschillen; hoe je thee precies moeten zetten en met welk water ook om de meest subtiele smaak te verkrijgen.  Tussen haar verhalen door kregen de aanwezigen verschillende theesoorten (groen, rood en zwart) aangeboden, met telkens bijpassende fijne hapjes. 
 

Na de persvoorstelling was ik (zelf toch al jaren een fervent theedrinker) heel wat slimmer geworden.  Vooroordelen over het al dan niet mogen afwassen van een theepot werden geschiedkundig verklaard (het staat allemaal in het boek); ceremonies kort voorgesteld en een onderscheid gemaakt tussen de vier kwaliteiten : de blaadjes, gebroken blaadjes, theepoeder en stof (de afval van thee die men in zakjes verwerkt en wat de meeste mensen als ‘thee’ drinken); maar ook hoe de kwaliteit ook nog eens gehandhaafd of verminderd kan worden door hoe de thee vervoerd, bewaard en geschonken wordt …

Ik kreeg dan weer de eer om de persvoorstelling af te sluiten met een korte poëzievoordracht:

 

Wie even mee wil gaan in het thee-enthousiasme kan  meer info over het boek vinden op deze link : Curiosithee.  

graag sluit ik deze bijdrage af zoals Ann haar mailtjes telkens sluit,

met har-thee-lijke groeten,

 

Bert  

.

In een parallelle wereld

.

 

     Stel dat de dood niet bestaat

     je sterft tot duizend maal toe

     terwijl het alsmaar verder gaat

     je leeft gestadig door – maar hoe:

     je springt van een torengebouw

     je wordt verzameld in een mand

     aan elkaar genaaid met stukjes touw

     en leest de dag nadien de krant:

     ‘man dacht te kunnen ontsnappen

     maar werd ternauwernood gered

     het was ook niet zijn eerste keer’ 

     je springt geschrokken uit het bed

     gooit jezelf nu van de trappen

     leest daags nadien hetzelfde weer.

     © bert deben 
      Apeldoorn, zondag 12 juni 2011.

      Photo: Doctor Who in the Multiverse  

Een Steekje Los ...

.

07 november 2010, Nieuw Zeeland, onderweg van Te Anau naar Dunedin (sheepcounty)

 

.

Genesis – dag 2

Genesis – dag 2

Die nacht had God niet echt geslapen

het groeide bijna in zijn hand

de hemelboog met sterren aan

een zon als licht en ’s nachts de maan

de blauwe lucht, het water, land

hij had het allemaal in gedachten

werd door voldaanheid overmand

want het zou goed zijn en hij lachte

maar er was niemand die verwachtte

geen man, geen vrouw, nog zelfs geen hond

geen ziel om vreugde mee te delen

God was eenzaam maar hij trachtte

te geloven dat het toch bestond

zijn evenbeeld, om mee te spelen.

© bert deben

Antwerpen, woensdag 1 april 2009.

 

'Genesis – dag 2' is een sonnet uit een reeks die nog niet helemaal afgewerkt is. 

Het gedicht werd apart geschreven van bovenstaande illustratie, maar toen Barbara Jansma destijds vroeg om hierbij een verhaal of gedicht te plaatsen (toen nog op het VK-blog), vond ik het helemaal passen.

Bijhorend: Genesis - dag 1

Meerdere verhalen of gedichten bij deze tekening, ‘Penelope’ uit "Beppe Maaike's ondraaglijke vertellingen" kan je vinden op onderstaande link : Penelope 

.

Mevrouw Professor Bernadine

. 

Mevrouw Professor Bernadine

die kon zichzelf heel snel verplaatsen

met een soort van teletijdmachine.

Ze ging daarmee bij voorkeur schaatsen

elke zondag in 1900 in november.

Het apparaat leek net een stoel

en werkte enkel maar op sap van gember

dat was gezond naar haar gevoel.

Het schaatsen zelf ging niet zo goed

’t was eigenlijk nooit goed gegaan

ze had een zwakke linkervoet

ze vond er ook geen donder aan.

Waarom vloog zij dan telkens weer

mevrouw professor Bernadine

die 111 jaar op en neer

met die rare teletijdmachine

als ze toch niet hield van schaats te rijden ?

Het was vanwege die jongeman

hij had met haar wat medelijden

en stopte steeds en hielp haar dan.

Ze hield niet echt van schaatsen, maar

haar opa Rietveld schaatste daar

een galante jongeman, toen nog zo klein

't zou zelfs haar kleinzoon kunnen zijn.

© bert deben
Antwerpen, maandag 30 mei 2011.  

Gedicht op verzoek van Barbara Jansma geschreven bij haar tekening ‘Schaatsen’

een illustratie uit "Beppe Maaike's ondraaglijke vertellingen".