maandag 10 april 2017

Het Grote Al


 
Het Grote Al 

Buiten staar ik naar het Grote AL 
waar wij zo nietig toe behoren
dat het lijkt alsof wij zijn geboren
van uit de hoogmoed voor de val  

want ach, hoe durven wij geloven
dat wij als mensen allemaal
van groot belang zijn en speciaal
als je zo kijkt naar alles boven  

naar al de sterren, al die zonnen
met om hen heen zoveel planeten
en met wie weet ook hoeveel leven  

ik voel me voor ’t idee gewonnen
om heel bescheiden toe te geven
dat wij hier nauwelijks iets weten. 
 

© bert deben
Heerenveen, vrijdag 6 januari 2017.
 
 
 
 


16 opmerkingen:

  1. Mooi gedicht en foto Bert. Ik voel me inderdaad nietig als ik Venus zie stralen.

    Simone

    BeantwoordenVerwijderen
  2. En dan een mierenhoop met zo'n gecompliceerd en toch gestructureerd bestaan
    Zij beseffen niet, zij doen en zijn
    Dan stopt dit denken
    Iemand roept mijn maan

    *** van Annette x

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Prachtig gedicht hoor!! Heeft me weer aan het denken gezet... En me boven mezelf doen uitstijgen... Een Kunst, jouw Kunst!!

    Dikke knuffel,
    Lieva

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Helemaal eens met je eindconclusie. Maar weet je dat wij zijn gemaakt van sterrenstof? Dat vind ik dan wel weer een fraaie gedachte.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat weten we...dat het ongelofelijk mooi is het heelal.
    Jouw gedicht ook Bert!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. wetenschapper ontdekken dat hoe meer zij weten, hoe groter het terrein is waar ze niets van weten.
    In een van onze gebeden is daar ook sprake van: hij is waarlijk wijs die zijn onwetendheid bekent.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Beide benen op de grond, Bert. De mensheid in het oneindige heelal. Armzalig ... Bescheiden... Fijntjes... Futiel... Gering... Luizig... Magertjes... Miezerig... Niet gewichtig... Niet groot... Nietswaardig... Nuffig... Nul... Onaanzienlijk... Onbeduidend...

    BeantwoordenVerwijderen
  8. 't zou mooi zijn moest de mens terug wat meer bescheiden worden in deze tijden van waanzin en overtuigingen van het grote eigen gelijk!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Soveel waarheid hierin geskryf! Daar is so baie wat ons nie weet van die heelal nie! Besonderse gedig...welgedaan!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. met dank voor alle mooie commentaren (een mens zou er zich bijna iets minder bescheiden bij voelen ;-))

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Prachtig Bert,laat ons even een moment denken,zwevend in het Heelal....zalig!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Laat je bescheidenheid maar varen Bert.
    Dit is gewoon de werkelijkheid gevat in een gedicht!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Hij straalt nog steeds in het donker!

    Simone

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Een lichtje in het heelal dat hij uitstraalt!

    BeantwoordenVerwijderen
  15. EEUWIG

    Eeuwig is de kringloop der planeten;
    Eeuwig is de leegte rond hun schijn.
    En dé nacht wordt met de dag gemeten.
    Eeuwig is het Niet en is het Zijn.

    En daartussen, als een onkruid groeiend,
    Uit een rots die groot is, zonder grens,
    Leeft, een middag en een avond bloeiend,
    Snel en weer verschrompelend de mens.

    Duizlig woont zijn wiegend bloemenhoofd
    In een wolk van mateloze dromen,
    Waar hij in verzinkt en in gelooft; –
    Tot hij plots de zin van het bestaan
    Zingend uit zijn afgrond op voelt komen,
    En dat is het zingen van de zwaan.

    (Bertus Aafjes)

    BeantwoordenVerwijderen