The Dawn of the Dead Duckies
Drie dode eendjes langs de baan
vonden zichzelf nog veel te klein
en veel te jong nog, om naar de hemel te gaan
dus kozen zij er voor om ondood te zijn
en zo ook wraak te nemen, 1 keer per jaar:
het eerste zou als een geest verschijnen
langs slecht verlichte kronkelwegen
naast diepe dalen en ravijnen
en kwam men de geest opeens dan tegen
dan schrok men zich te pletter daar!
het tweede vertoonde zich graag heel dood
als hoofdgerecht op een banket
waarbij het telkens zeer genoot
om, als het mes er in werd gezet
verschrikkelijk hard te beginnen kwaken!
het derde zou als een engel gekleed
al wie het voederde met beschimmeld brood
(waar menig eend aan overleed)
naar de vijverrand lokken, om weinig devoot
hen daar dan helemaal onder te braken!
© bert deben