dinsdag 1 december 2009
Ik ben een kikker die gekust wil worden ... (n.a.v. Wereld Aids Dag)
.
Antwerpen,
10 februari 2002, voor Patrick
3de prijs Kunstenfestival Circa 2009 Antwerpen
bijhorend blog: Leven en Liefde met HIV
'Ik ben een kikker die gekust wil worden' werd gepubliceerd in het programmaboekje van Circa 2009, in Sensor (Sensoa) en in 'Dansen in het luchtledige - Leven met HIV' de autobiografie van Patrick Reyntiens, geschreven in samenwerking met auteur Luc De Keersmaecker
zaterdag 21 november 2009
Bloot
Misschien is dit dan wel het levennaast je liggen, lezen, schrijvendenken aan het doen en evenlater het dan ook bedrijven
nog nooit heb ik het zo omschrevenals jij en ik het durven zijnof wij het in elkaar beleveneen wolf, vampier tot zelfs een zwijn
en naast jou ook mezelf nadiendan ben ik lang de dichter nietook niet in woorden heel bedreven
alleen maar jij mag mij zo zien
het kleine bundeltje verdrietdat zich een keer durft bloot te geven.
© bert debenVlucht FI503, Icelandair, Schiphol (NL) – Keflavik (IJsland), zaterdag 21 november 2009, voor Ruud.
..
Labels:
2009,
dagboekgedicht,
IJsland,
liefde,
persoonlijk,
Ruud,
Valentijn
zaterdag 31 oktober 2009
Vandaag kwam de dood op bezoek
.
© bert deben
Vandaag kwam de Dood op bezoek
hij belde aan
nog voor ik open deed
nog voor ik open deed
stond hij al binnen
hij zette zich neer
hij zette zich neer
ik zag hem niet
de zetel was leeg
de zetel was leeg
toch wist ik dat hij het was
hij keek mij aan
hij keek mij aan
hij wachtte
hij zweeg.
© bert deben
Antwerpen, maandag 21 september 2009.
donderdag 29 oktober 2009
Klein familiedrama
.
.
Klein
familiedrama
Vader heeft zonet naast mij mijn moeder dood geslagen
.
Klein
familiedrama
Vader heeft zonet naast mij mijn moeder dood geslagen
al schokt zij nu, terwijl ik schrijf, nog beetjes na
hij kon, zegt hij, het echt niet langer meer verdragen
dat zij altijd te veel slasaus deed op sla
‘nochtans kon zij goed koken’ zegt vader nu met spijt
hij stelt zijn heftige reactie wat in vraag
‘misschien dat zij terug begint te ademen met de tijd’
over het algemeen genomen, zag hij haar wel graag
vader schudt nu moeder door elkaar, het kan niet baten
het mens was altijd al wat koppig en blijft dood
vader grist nu uit de tafelschuif een mes en vraagt
‘mijn zoon, waarom kunt gij het schrijven thans niet laten’
de aderen in zijn ogen kleuren rood
ik zeg : ‘omdat het de verveling wat verjaagt’.
II
Omdat het de verveling van het leven wat verjaagt
heb ik de pen en het papier een deel van mij gemaakt
ik kan niet zonder meer, de werkelijkheid is godgeklaagd
ik zie hoe vader in een soort geagiteerde roes geraakt
het mes dat hij genomen heeft, blinkt glanzend in het licht
hij grijnst, er druppelen wat parels op zijn hoofd
het mes gaat nu op zoek naar angst en wordt naar mij gericht
ik kijk niet op, ik heb mezelf nog een sonnet beloofd
want zo ben ik, eens dat ik volop aan het schrijven ben
kan niets mij van mijn doel beletten
ik ben een schrijver, en een schrijver schrijft
dan ploft het mes doorheen mijn hart, maar ik blijf zen
het bloed spuit overheen mijn twee sonnetten
ik vind dat hij vandaag wat overdrijft.
© bert deben
Antwerpen, donderdag 29
oktober 2009, om de verveling wat te verjagen …zaterdag 10 oktober 2009
De dood staat naast mij, hij wacht ...
De dood staat naast mij
.De dood staat naast mij, hij wacht
hij luistert, naar hoe ik adem haal
hij kijkt bezorgd, ik adem zacht
ik adem langzaam maar normaal
hij luistert, naar hoe ik adem haal
hij hoopt dat ik misschien alsnog
ik adem langzaam maar normaal
’t moet ongedwongen gaan, maar toch
hij hoopt dat ik misschien alsnog
soms gaat het vlugger met wat bijstand
’t moet ongedwongen gaan, maar toch
boven mijn mond zweeft nu zijn hand
soms gaat het vlugger met wat bijstand
de dood staat naast mij, hij wacht
boven mijn mond zweeft nu zijn hand
hij kijkt bezorgd, ik adem zacht.
© bert deben
Antwerpen, dinsdag 27 mei 2008.
Dit gedicht werd mee opgenomen in ‘Ademtocht’ van Linda Wormhoudt:
.Ademtocht.
Verhalen over de dood.De dood is de man met de zeis, de rustbrenger, de insluiper, maar ook de welkome gast. De dood is alles en niets. De dood confronteert ons met wat we vrezen, wat we verwachten, dat wat we kennen, ontkennen, erkennen. De dood is deel van ons leven, of we willen of niet.
.
De dood als onlosmakelijk onderdeel van het
leven heeft sjamaniste Linda Wormhoudt altijd al gefascineerd. Ze deed veel
onderzoek naar rituelen rond de dood in verschillende culturen, omdat deze veel
vertellen over mensen en het leven dat ze leiden. Ze kent zelf een aantal
gezichten van de dood en weet dat hij aan ieder mens weer iets anders van
zichzelf laat zien. Vaak gekleurd door cultuur of achtergrond, soms door angst,
soms door hoop. De dood trekt zich niets aan van grenzen,
de verhalen spelen zich dan ook af tegen verschillende culturele
achtergronden en in verschillende tijden.
Coby Schilder tekende met potlood bezielde
portretten van enkele hoofdpersonen. Niet van de dood zelf, want zoals u weet
heeft die vele gezichten.
Tijdens de presentatie van het boek op 10 oktober 2009 te Amsterdam mocht ik enkele gedichten voordragen over de dood.
In memoriam: Linda Wormhoudt maakte 24 juli 2023 zelf de overstap naar de andere wereld, een mooi in memoriam kan je vinden op: In Memoriam: Linda Wormhoudt 1966-2023 | Ancient Herstory
Poetry in the Picture
TENTOONSTELLING
in het ROZE HUIS
Café
Den Draak
1ste
verdieping
Draakplaats 1 – Antwerpen
Gedichten van Bert Deben
in fotografische ontsluitingen
De tentoonstelling loopt
van 10 oktober tot 10 december 2009
in de vergaderzaal van het Roze Huis
toegang via de deur uiterst links van de bar
(enkel te bezichtigen als er geen
vergaderingen plaatsvinden in de ruimte)
Tentoongestelde gedichten:(klik op de titel als je ze wil bekijken)
Ik ben vannacht jouw toevluchtsoord (op een kussensloop)
Vetorecht (op een kader met borduurwerk)
met dank aan Bob Torfs voor de ophang en David De Backer voor de kaders en enkele foto's
woensdag 23 september 2009
Abnormaal maar toch aanvaard ...
.
Geduld.Abnormaal maar toch aanvaardbeschaafd tracht zij mij te gedogenmaar draai of keer het, in haar ogenben ik voor altijd minder waardterwijl mijn moeder naar mij staartplan ik weer nieuwe monologenal baat het weinig, mijn betogenhet rebelleren voor mijn aarddus ik bedenk me en berustin het verachten van de feitenwaarom zou ik alsnog bepleitenwat zij al weet maar heel bewustgraag in de stilte wil doen slijtenwaar dit het minst nog verontrust.© bert debenAntwerpen, zaterdag 17 juli 1993
Nominatie Poëziewedstrijd HolebiHuis Vlaams Brabant, Leuven 23 sep. 2009Gepubliceerd in de bloemlezing ‘uitgelicht’
bijhorend blog : Poezieprijs uit handen van minister Pascal Smetfoto komt uit de prachtige maar intense film: Prayers for Bobby:
De Onbekende Soldaat
De Onbekende SoldaatMijn eerste liefde was soldaathij stond naast mij, ontkleedde zichen zag hoe ik verlegen keekde tijd leek even stil te staandaarna deed hij een zwembroek aanuitdagend – zo denk ik nu – zijn volle handnog in zijn slip, gaf hij mij snel een lachtoen zag ik niets meer, hij verdweenik was een kind, een jaar of achtwe gingen zwemmen met de klaswaarbij ik steeds de laatste washij was behaard en donkerblondik was verliefd en wist het niet,ik wist niet eens dat het bestond.© bert debenNormandië, 10 juli 2oo2
23 september 2009 mocht ik uit handen van Pascal Smet, Vlaams minister voor Gelijke Kansen, Jeugd en Onderwijs, de eerste prijs in ontvangst nemen voor de Poëziewedstrijd van het HolebiHuis Vlaams Brabant, te Leuven.
.
Labels:
2002,
holebi,
kind,
LGBTQ,
liefde,
Pascal Smet,
persoonlijk,
prijs,
sonnet
Boulevard of broken dreams
.
Ik wandel door een straat metenkel huizen waar ik woondevan koning tot onttroondeen zie door elke muur nog ieder bednog elke stoel waar ik mij neergezetvan alle fouten ooit verschoondede treurnis en de weggehoondelieflijkheid – met trage tredpasseer ik peinzend elke gevelelke wroeging, elke wrevelelk thans van pijn ontdaan gemisik lach mijn oude partners teder toegekwetst zien zij alleen maar hoemijn glimlach afgemat van leven is.© bert debenAntwerpen, 1 april 2001Nominatie Poëziewedstrijd HolebiHuis Vlaams Brabant, Leuven 2009.
Gepubliceerd in de bloemlezing ‘uitgelicht’
bijhorend blog :
.
zaterdag 5 september 2009
Kleine Zekerheden
.
.Kleine Zekerheden
.
Het lijkt wel of het groter wordt
de liefde en hoe ik geniet
van het dessertje op mijn bord
dat jij met sausjes overgiet
ik smul van jou en blijf maar eten
ook als je straks niet bij me bent
dan word ik zelfs nog naverwend
alleen al maar door het te weten
je bent, zeg ik dan heel bescheiden
van mij, van mij, van mij alleen
terwijl ik jou met mij bedelf
want ook al ga je straks weer heen
en ben je meer nog van jezelf
de weg zal weer naar mij toe leiden.
© bert deben
Berlijn, zaterdag 5 september 2009, voor Ruud
.
.
Labels:
2009,
Berlijn,
gedicht,
kleine zekerheden,
liefde,
lightverse,
Ruud
maandag 27 juli 2009
Troje
Labels:
2009,
liefde,
persoonlijk,
poetry in the picture,
Ruud,
Troje,
tuin
vrijdag 24 juli 2009
De woordjes glijden langzaam binnen
De woordjes glijden langzaam binnen
met een deeltje van mezelf
al zou ik graag ook helemaal
verdwijnen
in een kamertje van jou
met zicht op een zacht gemoed
en een zee van tijd
de zon schijnt buiten niet te fel
maar binnen straal je door me heen
zo klein en warm en heel alleen
er niet meer zijn
en toch nog wel.
© bert deben
Antwerpen, vrijdag 24 juli 2009, voor Ruud.
zondag 12 juli 2009
La Belle Epoque se livre - interview met een gevel van de Cogels-Osylei + Jaardichter Cogels-Osylei 2009
.
In 2009 kreeg ik de
eer om Jaardichter te zijn van de Cogels-Osylei – voor wie deze straat in
Antwerpen-Berchem (wijk Zurenborg) niet zou kennen, ze is wereldberoemd door
haar statige huizen (kleine kastelen soms) in jugendstil, art nouveau,
neoclassicisme en eclecticisme, gebouwd tussen 1881 en 1914, de ‘Belle Epoque’.
De Cogels-Osylei is
nu een publiekstrekker voor architectuurliefhebbers van over heel de wereld,
maar in de jaren 70 werd de beslissing genomen om de toenmalige (in verval
geraakte) gebouwen met de grond gelijk te maken en te vervangen door
flatgebouwen. Uiteindelijk gebeurde dat
niet, maar wat weinigen weten is dat dit voor een deel het gevolg is van een krakersbeweging
van hippies en kunstenaars, die de gebouwen niet enkel bezet hielden, maar ook
stilaan begonnen te renoveren (later met financiële steun van monumentenzorg
die eindelijk de culturele waarde van de huizen wist in te schatten)
Op vraag van kunstenares
Veerle Rooms, heb ik het verhaal van de krakers verwerkt in het gedicht dat ik
schreef ter gelegenheid van het jaarlijkse Lavendelfeest in de
Cogels-Osylei. In een eerder geschreven
gedicht verwerkte ik dan weer vooral de toen (en nu nog steeds) opspelende
protesten tegen het hele drukke busverkeer dat dagelijks over de kasseien raast
in deze straat - door de vele trillingen en de zware diesel- en
fijnstofvervuiling worden veel architectonische details aangetast.
Tijdens het
Lavendelfeest op 11 juli 2009 mocht ik voor de bewoners van de Cogels-Osylei
beide gedichten voordragen samen met een aantal andere gedichten.
Mooi en meedogenloos
.
Getekend door een lange strijd, gerenoveerd
veranderd door de tijden, hekken, poortjes en
portalen, inritten voor auto’s nu, van schrale
grond tot heerlijkheid en praalpaleizen
statig verrijzen zij, nog steeds, na veel bedreigen
mooi, meedogenloos, eclectisch in hun stijlen
te grote bussen donderen voorbij
op te gevaarlijke kasseien, la Belle Epoque
het trilt tot in de spijlen – Brabo en Jan Breydel
De Coninck (ja, zelfs beiden), Carolus Magnus
een overvloed aan vaderland en uit de andere
contreien, Minerva, godin van de Romeinen
Apollo, Griekse God van esthetiek, ooit stond hij
op verdwijnen, maar flatgebouwen hoont hij weg
hij schrijft hier eeuwigheid, meer schone tijden
Jugendstil en Art Nouveau, alles wat ooit neo was
oneindig wil hij blijven.
© bert deben
Antwerpen, dinsdag 16 juni 2009, 1ste Cogels-Osylei gedicht
2009.
La
Belle Epoque se livre
(interview met een gevel van de Cogels-Osylei)
.
Een bus scheurt in te snelle vaart voorbij
het dondert als een onweer op kasseien
verheven laat de gevel het betijen:
“De werkstress van de wegwerpmaatschappij !”
“We hebben het gezien doorheen de tijden,
veranderingen, hoogmoed voor de val
senators, officieren, boven al
de Bourgeoisie ! Maar laat U niet misleiden …”
“Bijna vervallen werden we verstoten.
We kostten geld, we moesten ruimte maken
voor Amelinckx ! We lieten alles kraken –
in oorlog zoekt men vreemde bondgenoten !”
“Absurd, niet waar, dat het de hippies waren
die zich voor praalzucht hebben ingezet.
Nu zijn ze ingeburgerd met de jaren !”
“Kunstenaars, architecten, journalisten,
ze hebben zich gesetteld, zijn gebleven,
wij geven hen bezieling voor het leven,
zoals wij schoonheid geven aan toeristen !”
Dan begint de oude gevel heel spontaan
over naakt zijn voor een lens en graag
poseren
en vraagt of ik hem wil fotograferen.
Ik antwoord heel beleefd dat ik moet gaan,
maar vraag hem nog een slotzin voor ik stop.
Weer stormt een bus voorbij, ik merk zijn
wrevel
“Dat verkeer moet dringend zachter !” zegt de
gevel,
als ik ga, haalt hij hautain de schouders op.
© bert deben
Barcelona/Antwerpen, juni 2009, 2de
Cogels-Osylei gedicht 2009.
foto’s
maart 2016 - © bert deben
Abonneren op:
Posts (Atom)