leven in poëzie: juni 1999

donderdag 24 juni 1999

wat wij noemden later
is iets dat ons toen overkwam
twee kleine twijgjes werden stam

© bert deben
Antwerpen, 24 juni 1999.

zondag 20 juni 1999

Dubbelsonnet voor een vader

Dubbelsonnet voor een vader

I.

Hij veinst bezorgdheid in zeuren
in vernederen en slaan
op de tafel, met de deuren
als het weer niet goed mocht gaan

niet zoals het moest gebeuren
niet precies zoals hij wou
op het werk zijn superieuren
thuis de kinderen of vrouw

alles werkt op zijn humeur en
al betaalt hij zich dan blauw
er valt weinig te bespeuren
van wat hij zo plichtsgetrouw
maneschijn en rozengeuren
zijn omgeving geven wou.

II.

Altijd valt wat af te keuren
niets heeft nut en niets voldoet
en wat was valt te betreuren
wat moet komen loopt nooit goed

’t leven is een uitentreuren
pijnlijk tergen van gemoed
alles eindigt in mineur en
meestal ook in tegenspoed

vader valt niet op te beuren
alles is teloor gegaan
zorgen zet hij om in zeuren
in vernederen en slaan
op de tafel, met de deuren
als zijn reden tot bestaan.

© bert deben
Antwerpen, juni 1999.

Moeder inspecteert het venster

Thuis

Voor moeder moet het leven heel doorzichtig zijn
een levensinhoud vol ammonia en javel
ze zal het huis ook nooit verlaten, zonder snel
het glas te controleren achter het gordijn

je kan de ruiten schijnt ook kuisen met azijn
is haar antwoord, als vader haar bezorgd vertelt
dat de wereld naar de kloten gaat, ze voorspelt
dat het zelfs schoner zal zijn, maar de zonneschijn

toont haar vegen die ze vroeger toch nooit echt had
ze grijpt dus opnieuw naar het oude procedé
en naar haar emmers en haar zeemvel en gedwee
verwijdert ze al de strepen en elke spat

vader gaat tegen het beleid op oorlogspad
moeder, inspecteert het venster en is tevree.

© bert deben
Antwerpen, zondag 20 juni 1999,
geschreven na het zien van de film ‘The Hanging Garden’.

zaterdag 5 juni 1999

Ik hoor daar buiten vogels fluiten

Ik hoor daar buiten vogels fluiten
mooier nog dan Strauss of Bach
en kijk doorheen gezeemde ruiten
en vraag hen of ik buiten mag

U bent reeds buiten – wij zijn binnen
zei één der vogels met een lach
waarna ik even moest bezinnen
en zien ook wat die vogel zag

de hele wereld is een woonst
voor ieder die van vrijheid houdt
en alles is er om het schoonst

de vogels fluiten hun refrein
een ode aan het wereldwoud
waar wij te weinig deel van zijn.

© bert deben
Châteaux des Beaux Arts, Rendeux, 5 juni 1999, voor Lisa.