Maartje Smits Darrenverzamelplaatsen

.

Zintuiggedicht van Maartje Smits in de beeldentuin van Museum Kranenburgh (Bergen, NH)  

Maartje schreef in 2021 zes gedichten (voor elk zintuig één) voor deze gedichtenroute.  

Zeehondenwee

.

Rolf en de Roedel

Rolf en de Roedel  

Rolf de Vos, chef-kok van een wolvenroedel
maakte als nagerecht een appelstrudel
met bovenop een heel klein toefje room.  

 

Rolf, een redelijk bekend gastronoom

werd voor zijn kookkunsten bedolven
door complimentjes van de wolven
maar een toefje slagroom op hun strudel
vonden ze toch maar meer iets voor een poedel! 

 

Een meester op elk kookgebied
maar kende hij hun wereld niet
hij zag de afschuw in hun ogen
en hoe zij zich naar hem toe bogen.

Wat scheuten saus van Rolf z’n bloed

maakte het voor de wolven toch weer goed.

© bert deben

Gunterath, DE, 5 maart 2003, origineel ‘Rolf, de wolf’, voor Dana na bezoekje aan een dierenpark. 

Herschreven maart 2024 met 2 extra strofes i.o.v. schrijversgezelschap Apropos voor het thema ‘vos’ met als extra uitdaging: schrijf een verhaal waarbij de verteller van het verhaal onbekend is met de wereld waarin het verhaal zich afspeelt. Maar het hoofddoel van deze verteller is vooral: 

Een lach brengen in een wereld waar daar dikwijls een tekort aan is 😉

Veevervoer - Toon Hermans

vanwege de Internationale Dag van het Gekweekte Dier op 2 oktober

Goudvis - nominatie poëziewedstrijd O.C. Nieuwe Vaart Gent

.

Voor de vijfde keer organiseerde het Orthopedagogisch Centrum Nieuwe Vaart te Gent een poëziewedstrijd met nu als thema ‘Zorgen’. Het OC Nieuwe Vaart begeleidt kinderen met gedrags- en emotionele problemen en hun context.

De beoordeling van de gedichten gebeurde in twee stappen: Een volwassenenjury stelde een shortlist van de best gesmaakte gedichten op. Uit die shortlist koos een kinderjury, bestaande uit kinderen van het OC Nieuwe Vaart, het winnende gedicht. Dit gedicht wordt afgedrukt op een groot bord en zal worden uitgehangen op een buitengevel van het OC Nieuwe Vaart, naast de winnende gedichten van de vorige poëziewedstrijden.

Zaterdag 13 mei 2023 vond de bekendmaking van de winnaar plaats. Het winnende gedicht werd 'Zorgen', geschreven door Linde Moreel. Andere genomineerden door de volwassenjury waren, in willekeurige volgorde:

- 'Middenin' door Janneke Vermeulen

- 'Ochtendspits' door Elise Vos

- 'Leren vliegen' door Marjolein Segers-Hammer

- 'Goudvis' door Bert Deben

Een voorstelling van het centrum, de wedstrijd en het winnende gedicht kan je lezen via deze link: Poëziewedstrijd Nieuwe Vaart 2023 

gedicht: Antwerpen, donderdag 2 maart ’23 – foto: zandsculptuur Warnemünde 9 mei ’23

De IJsbeer

.

.

.
De ijsbeer ijsbeert uit verveling 
op grijze blokken van beton 
en wankel wachtend in de zon 
op weer een nieuwe vis-bedeling 

de grote heerser van de pool 
en weidse witte vlaktes ijs 
zit hier te midden van het grijs 
tot het plezier van weer een school 

de kindjes roepen naar het beest 
“spring dan, spring dan in het water!” 
de ijsbeer ijsbeert wat bedeesd  

een onbeduidend keerpunt later 
willen zij de leeuwen zien of apen 
een tweede ijsbeer ligt te slapen. 


© bert deben 
Antwerpen, 18 september 1998.  

 

De Knobbelhokko

.

De knobbelhokko 

De knobbelhokko zit hier stil 

geen mensenkind dat naar hem kijkt 

omdat hij niet in ’t minste lijkt 

op wat men hier aanschouwen wil 

een olifant, een krokodil 

een aap die op een buurman lijkt 

een leeuw die met zijn manen prijkt 

de knobbelhokko zit slechts stil 

de knobbelhokko zit hier maar 

en staart een beetje voor zich uit 

denkt hij aan ’t amazonewoud

de kleuren daar en het geluid

ooit was het beest een vogel daar

hier is hij slechts een kooi-inhoud.

© bert deben

Antwerpen, 7 juli 1998, geschreven in de Zoo.

Photo by David J. Stang 

 .

Goudvis

.

GOUDVIS

Een goudvis zou ik willen wezen

maar niet van goud, alleen de kleur

in een bokaaltje met een deur

en met een lampje om te lezen

en met een hele bibliotheek

vol ongelooflijke verhalen

alsook recepten tegen kwalen

uit ieder land en elke streek

vol oude wijsheden van oma’s

zo zou ik dan mijn medevissen

met mooie woorden vergewissen

van mijn geleerdheid en diploma’s

een eregast op menig feest

als ik een goudvis was geweest.

© bert deben

Antwerpen, zaterdag 6 november 2004.

Musje

Gedicht © bert deben, Antwerpen, 13 juni 2002. 

Foto © bert deben, Antwerp Graffiti, maart 2007. 

fotocompilatie voor de tentoonstelling 'Poetry in the Picture' in 2009. 

 

Writer’s block met wintertuin  

Geen inspiratie om te schrijven

nochtans wel drang, maar geen gedicht

een pen op rust, het blad wil blanco blijven  

de wolken drijven grijs voorbij

niet eens zo koud, de tuin ligt braak

maar zit vol vogels en vol leven  

wat eksters, vinken, zelfs fazanten

die stijlvol knikken

terwijl ze wat te eten pikken  

een roodborstje, een schaarse merel

het vliegt zo af en aan en zoekt naar voer

en vliegt weer weg als ik verroer  

ik strooi een handvol korstjes buiten

en restjes van een kruimeldeeg

maar woorden lok ik niet

het blad blijft leeg. 

 

© bert deben

Warisy (Rendeux), 24 februari 2005, toen nog een sneeuwgedicht met mussen en merels,

Vogelwaarde 8 februari 2020, 15 jaar later, in een warmer klimaat herschreven.

 

 .

Zoveel wijsheid in een oud gezicht ...

.

Orang-oetan  

Zoveel wijsheid in een oud gezicht

en zoveel leegte in de ogen

verweesd en in zichzelf gebogen

de blik naar ergens ooit gericht  

hier in het park is alles ingetogen

eminentie heeft hij, overwicht

zoveel wijsheid in een oud gezicht

en zoveel leegte in de ogen  

in gedachten wordt hij meegezogen

hij ziet in ’t woud dat voor hem ligt

door bladeren heen het zonnelicht

het schittert in zijn denkvermogen  

zoveel wijsheid in een oud gezicht. 

 

© bert deben

Vogelwaarde, 31 juli 2017,

geschreven na het zien van ‘War for the planet of the apes’  

foto: http://www.nu.nl/dieren/4291564/orang-oetan-borneo-ernstig-bedreigd.html

 

19 augustus van elk jaar is het Wereld Orang-oetan dag
http://www.worldorangutanevents.org/international-orangutan-day.php 

gepubliceerd in paperback Po-e-zine editie XVI 'Reflectie' 

Wanhoopsdaad van een heilbot

 .

 .

Kerstwens van de dichter

.

.

Kerstwens van de dichter  

 

“Zo’n duizend kalkoenen te Parijs

gewapend met knuppels en pepperspray

en met opvallend gele hesjes aan

trokken in colonne naar de Champs-Élysées

om daar geweldloos te protesteren  

 

“Geen Kerstfeest meer!” was hun enige eis

die ze met wat vernielingen kracht bij zetten

ze hadden echter de politie niet zien staan

met elk een vleesmes, vork en een brochette

en dienstwillig klaar om het feest te forceren!”  

 

een goede lezer weet zelf wel hoe dit verder gaat

de dichter heeft inmiddels het nieuws afgezet

hij heeft genoeg van al die harde berichten

omdat het leven niet enkel uit ellende bestaat  

 

’t zou mooi zijn als de wereld kon worden gered

door liefde, inzicht, schoonheid en gedichten.  

 

 

© bert deben

onderweg naar Waarle, zondag 9 december 2018.  

 

Aan iedereen schitterende lichtjesdagen gewenst!

 



Een forse rat te Willemstad

.

Een forse rat te Willemstad

ging altijd kaas en broodjes roven

ofschoon hij nog een voorraad had

en ook gebakjes in de oven  

maar nooit genoeg was zijn devies

en alsmaar meer verkrijgen

voor anderen een klein verlies

voor hem was veel te veel hem eigen  

een kamer vol had hij al staan

hij wist niet eens hoeveel het was

een deel er van al half vergaan

omdat het over datum was  

hij wilde altijd meer en meer

zo onweerstaanbaar was de drang

en wild ging die in hem te keer

het maakte hem ook zelf wel bang  

“Ik doe het nog een laatste maal!”

de overtuiging sierde hem

maar ’t werd hem evenwel fataal

de laatste kaas zat op een klem. 

 

© bert deben

Willemstad, NL, zaterdag 25 augustus 2007.
Animatie: 'Emile' uit 'Ratatouille' 
 

.

een Jan Van Gent te Oostkapelle

.

.

 

 

'De zwerfkat' wint 3de prijs wedstrijd Voor De Poes Magazine

.

    Mijn gedicht 'De Zwerfkat' won een gedeelde 3de Prijs voor de schrijfwedstrijd van Voor de Poes Magazine NL en werd gepubliceerd in het 2de kwartaal nr #6 van het magazine

Ik ben niet gek, ik ben een zeester - Joyce Willemse

.

Ik ben niet gek, ik ben een zeester

.
Elke morgen in bed speel ik zeesterretje

Vreemd hoe ik telkens weer verbaasd ben
dat ik daarbij niemand weet te raken.

Ooit vertelde een man dat je zeesterren niet moet
oppakken, omdat hun benen kunnen breken.
Alles wat je te zien krijgt als het eb is,
is kwetsbaar. Mensen kun je daarom ook beter laten
liggen. Alleen kijken, met je handen op de rug en soms

je blik laten rusten op iets wat groeit

en een vorm aanneemt die precies zou kunnen

passen. Mensen proberen elkaar aan te trekken

als veel te krappe winterjassen, zelfs als de naden scheuren,

hebben ze nog hoop. Ik ken een man die nergens meer voor

vecht. Hij dobbert willoos in een stuurloos bootje en stoot zich

soms aan dezelfde steen. Hij was voor mij een rots, er lag

een rode zeester op. Tegen alle omen in
heb ik hem opgepakt. Hij brak meteen een been.

 

Joyce Willemse  

 

 

Joyce Willemse is dichter en kunstenaar (ze maakt voornamelijk etsen en exposeert daar regelmatig mee).  In 2015 won ze de CITER- Poëzieprijs en in 2016 behaalde ze de derde plek van de Turing gedichtenwedstrijd.  Joyce Willemse was twee jaar Stadsdichter van Veenendaal (2015-2016).  Meer van en over haar kan men lezen op haar website: Joyce Willemse  

Het gedicht ‘Zeester’ werd recent mee opgenomen op de CD ‘In Vertrouwen’, een muzikale samenwerking tussen Caroline in’t Veld en een aantal dichters, waaronder Joyce Willemse. Foto bovenaan komt uit het tekstboekje van de CD.

 

De wolken boven mij

.

 

.

De wolken boven mij  

Ik leg me neer om wat te blijven

alleen op een vergeten strand

met iets te lezen bij de hand

en iets ook om misschien te schrijven  

we zien wel, het valt af te wachten

het is zo’n dag dat niets echt moet

en voor mezelf is het al goed

als ik verdwijn in mijn gedachten  

of in de wolken boven mij

een dodo zie ik, dan een hond

een schaap wordt in de bibs gebeten

dat schuift hier allemaal voorbij  

alsof er nooit een zorg bestond

en al wat mis ging werd vergeten. 

 

© bert deben

Zaamslag, maandag 26 juni 2017, liggend bij de Schelde.

 

een dodo zie ik 

dan een hond  

 een schaap wordt in de bibs gebeten

dat schuift hier allemaal voorbij

 

 

 

Een nonchalante huisstofmijt

.

.

De Zwerfkat

De Zwerfkat  

.

Ze kijkt mij eerst niet aan en daarna wel

heel even maar, gewoon om mij te keuren

misschien dat vriendschap kan, maar niet te snel

het is niet iets dat zomaar moet gebeuren  

ze licht mij door, haar argwaan is een wapen

ze krijgt sinds kort dan wel te eten hier

een nest zelfs, met een kussen om te slapen

dat zette haar vertrouwen op een kier  

ze is gewend alleen te zijn, uit veiligheid

en houdt bij voorkeur nog de afstand aan

al staat het kiertje toch weer iets meer open

ik praat met haar, ze gunt mij eventjes de tijd  

dan besluit ze statig om door te gaan

ze zet het echter niet meer op een lopen. 

 

© bert deben

Hengstdijk, zondag 7 februari 2016,

voor de zwerfkat die ons steeds meer komt bezoeken, we noemen haar Bowie.

Gedicht won 2 maart 2018 de 3de Prijs voor de schrijfwedstrijd van Voor de Poes Magazine NL, waar het ook gepubliceerd werd.