Amsterdam, op een zaterdag

.

Amsterdam,

op een zaterdag

Vanwege de liefde

en de knetterende regen op de ramen

beleefden we samen

alles binnen

het sprankelen van beginnen

van ideeën voor verhalen

door foto’s dwalen, een reis naar IJsland

het gezamenlijke lezen van de krant

een dagje later waterfietsen op kanalen

zo zouden wij verdwalen

onhoorbaar

twee beminden

in de diepste diepten

van elkaar.

© bert deben

Amsterdam, zondag 25 augustus 2002, voor Peter.

 werd gepubliceerd in de gedichtenbundel ‘Op Reis’, een selectie uit inzendingen voor de Hillegomse Poëziewedstrijd, Artbooks 2011.

de reis naar IJsland (7 jaar na het schrijven van dit gedicht) kan men bekijken op het fotoblog: Iceland-Grindavik-Suourland / Reykjavik-Iceland

Normandië

 

Normandië

.

Hier sta ik dan, de tijd voorbij

een kerkhof vol gesneuvelden

maar al wat ik kan zien, ben jij

jouw tengere gestalte, jouw felle blik

de foto’s die ik heb bewaard

herinneringen opgebaard en 

telkens weer naar voor gehaald

je straalt, je lacht, je kijkt verbaasd

en veel te snel en overhaast

ging alles als een storm weer heen

hier sta ik dan, zo zeer alleen

mijn ogen naar het niets gericht

zo zie ik tussen duizend graven,

alleen maar jouw gezicht.

© bert deben

Normandië, o9 juli 2oo2, voor Frank. 

 

3de plaats Poëziewedstrijd Bibliotheek Zeeuws Vlaanderen Terneuzen,

gedichtendag 29 januari 2010.

Een schaduw op het water ...

.

voor Jille (1959 - 2002)  
een vriend die er voor koos om niet langer met HIV te moeten leven ...

Een kist vol zorgen

Daar lag je dan, een kist vol zorgen 

vol afscheid ook, het leven kwijt, de onmacht

een zaal vol aandacht en alweer alleen

en net zo sober als gebroken

zo werd er over lief en leed gesproken

met hemelse gezangen, want hoe verhangen

waren wij, of niet genoeg, en jij

die dag, in plaats van bijna bij me

en hing je daar nu boven ons

een ster die niet van hemel was

een edelgas, herinnering, het antwoord kwijt

en wij alleen nog vragen

toen vond men dat het wel weer kon

ieder ging zijn weg

en buiten scheen nog steeds de zon.

© bert deben

Trein Amsterdam – Antwerpen, 29 mei 2002, 
na de afscheidsdienst voor Jille (25.11.1959 - 23.05.2002). 

.

Aids Memorial Day, zat. 25 mei 2002, Handelsbeurs, Antwerpen

.

Tijdens de plechtigheid voor Aids Memorial Day mocht ik zaterdag 25 mei 2002 een poëzievoordracht geven in de Handelsbeurs te Antwerpen. Ik koos voor een aantal gedichten over HIV en aids, liefde, hoop, een nieuwe lente en afscheid nemen. Het was (ik schrijf dit nu in 2020) veruit de meest gewaardeerde voordracht die ik ooit mocht geven, met vanuit het publiek hartverwarmende reacties tijdens en na de lezing. 

De gedichten die ik bracht (wie ze wil lezen kan dit door op de titels te klikken):

Hoe ernstig wordt de liefde
Ik ben een kikker die gekust wil worden
Ik voel in mij september weer
Winter
Regenboog
Opeens werd het weer lente
Als jij straks sterft
Ik zie je graag
Op een avond …

Enkele foto’s en een korte bespreking van de plechtigheid in Sensor (tijdschrift van sensoa): 

(Voor wie zich zou afvragen waarom mijn arm in een mitella zat: ik had een 

dubbele elleboogbreuk vanwege een ongeval met de fiets kort voordien)

Bij het opstaan

                                                                                                                  
                                                                                                                                                                                                    

Bij het opstaan herontdek ik jou

gedroogd in schilfers op mijn huid. 

 

 

© bert deben

Antwerpen, 13 mei 2002, voor Gino.

 

 

 

 

 

01/2015 gepubliceerd op puntgedichtenwebsite 'één twee powezie'  

Opeens werd het weer lente

.

elke dag een nieuw gedicht ...

.

.

A poem a day

.

Ik rijm de waarheid met de leugen

en vul een dagboek vol gedichten

tot een verbloemd extern geheugen

zo wil ik graag mezelf verlichten

 

van elk gemoed neem ik wat stalen

waarop ik schrijvend mediteer

geluk of leed en ook het falen

dat ik dan daarna distilleer

 

het hoeft niet eens dat men mij leest

ik schrijf meer aan mezelf gericht

gedachten in een streng beheer

tot functioneel zijn van de geest

 

met elke dag een nieuw gedicht

behoef ik geen psychiater meer.

 

© bert deben

Lillo (zittend aan de Schelde), vrijdag 01 februari 2002, 

voor Jille (25.11.1959 – 23.05.2002).

 

gevoelsmatig horend bij: De poëzie gaat louter zacht te keer ...