LXI.
Ik ween om bloemen in de knop gebroken
En vóór de uchtend van haar bloei vergaan,
Ik ween om liefde die niet is ontloken,
En om mijn harte dat niet werd verstaan.
Gij kwaamt, en 'k wist -- gij zijt weer heengegaan...
Ik heb het nauw gezien, geen woord gesproken:
Ik zat weer roerloos nà die korte waan
In de eeuwge schaduw van mijn smart gedoken:
Zo als een vogel in de stille nacht
Op ééns ontwaakt, omdat de hemel gloeit,
En denkt, 't is dag, en heft het kopje en fluit,
Maar eer 't zijn vaakrige oogjes gans ontsluit,
Is het weer donker, en slechts droevig vloeit
Door 't sluimerend geblaarte een zwakke klacht.
Willem Kloos(Amsterdam, 6 mei 1859 – Den Haag, 31 maart 1938)
uit 'Verzen' (1894 - definitieve tekst 1948)
www.literatuurgeschiedenis.org/willem-kloos
.
Geen vrolijk begin van de nieuwe week ....
BeantwoordenVerwijderenKloos is wel lekker bezig in deze smartlap😂
BeantwoordenVerwijderenMet jou komt het helemaal goed❤️
Oei, dat was ik
BeantwoordenVerwijderenReactie hierboven
Assyke
Ik houd het op die vogel die nog fluit. En Kloos krijgt een kusje.
BeantwoordenVerwijderenWat vervelend, vind dit geen zwakke klacht. Voor jou komt ook de dag dat je weer fluitend opstaat. Sterkte de komende tijd.
BeantwoordenVerwijderendank je, komt wel weer goed met die rug (zet ik er maar bij voor wie niet weet waar het over gaat ;-) )
Verwijdereneen steunband voor de onderrug, voorzichtige stretchoefeningen en vooral niet te veel stilzitten en dit oudje slaat zich er door ;-)
Ik ween om bloemen ken ik omdat in ons Aardenburg dit vers langs de straat, de Herendreef om precies te zijn, staat waar ik bijna dagelijks langskom voor mijn minimaal zesduizend betredingen. groet.
BeantwoordenVerwijderenPrachtig het te delen Bert
BeantwoordenVerwijderenIk word er wel weemoedig van ‘ik het herlees het terug ‘ik ben heel klein ..
Zet terug een glimlach op 😄
Zoooooooo mooi!! Nog steeds
BeantwoordenVerwijderen