De taakverzoeken zijn voltooid
wat overblijft is af te sluiten
het doven van de sterren buiten
de maan nu inktzwart opgeplooid
zo eenzaam als het woordje ooit
wordt alles duister door de ruiten
geen zuchten meer, geen stemgeluid en
wat nog rest wordt uitgestrooid
behalve dan het denken aan
doorheen de nacht, het wakker zijn
het sprakeloos gevuld van pijn
het nooit meer rustig slapen gaan
geen ster die blinkt, geen maneschijn
zo somber wordt hier stilgestaan.
© bert deben
.
innige verbondenheid in gemis en eenzaamheid
BeantwoordenVerwijderenxx
en ook zo mooi, oneindig mooi...
mijn troost in donkere nachten
intens en diep voelbaar
BeantwoordenVerwijderendit immens pijnlijke zo mooi verwoord weten is vaak helend
dank hiervoor
heel mooi, heel rakend
BeantwoordenVerwijderenprachtig en verder
BeantwoordenVerwijderenben ik stil
eindelijk :)
Prachtig ...
BeantwoordenVerwijderenDank je wel.
BeantwoordenVerwijderenOntroerend
BeantwoordenVerwijderenSimone
Prachtig Bert 💌
BeantwoordenVerwijderenZal de sterren doen blinken,lieve Bert,als de maan nog schijnt
BeantwoordenVerwijderen