..
Ik ben vreemdsoortig doodgewoon
overdag ben ik loketbediende
soms wat naïef, soms helder ziende
en meestal tastend naar de toon
ik heb slechts een gemiddeld loon
waarvan ik iets meer dan een tiende
aan een kind geef, dat beter verdiende
dan mij als vader – ik woon
in een huisje in de rij in de stad
waar niemand niemand kent
of niemand iemand van dichtbij
en soms dan trek ik ’s nachts op pad
en wordt een vreemde man door mij verwend
en soms, verwent een vreemde man ook mij.
© bert deben
Antwerpen, dinsdag 15 mei 2001, 20 jaar na mijn huwelijksdag.
dinsdag 15 mei 2001
Vreemdsoortig doodgewoon
dinsdag 1 mei 2001
.Met Nijntje op ReisNijntje trok op avontuurGepakt met lijf en lieve lachOp weg naar grootstad AmsterdamHet was daar KoninginnedagNijntje had een afspraak daarMet Dr. Psy, zo tussendoorGaf Dr. Psy aan Nijntje liefZijn warmte en een luisterend oorEn Nijntje hij vertelde maarVan vrouw tot man tot allemaalVan elk wat moois en elk de pijnBij elke naam een nieuw verhaalDe Dr. keek, de Dr. zagIn eerste plaats ook Nijntjes lachEn hoe hij toch nog lachen konDe Dr. zag en overwonHij toonde Nijntje AmsterdamZijn vrienden en zijn tederheidEn Nijntje vond dit alles mooiEn wilde weer zijn hartje kwijtMaar Nijntjes hartje was verdeeldAan vriendjes en door ’t vrije levenHij vond de Dr. lief en zachtMaar kon hem slechts een stukje geven
De Dr. wijs en vol begripEn denkend aan het woord ‘misschien’Drong niet zichzelf aan Nijntje opMaar zei hem graag terug te zienEn Nijntje knikte knuffelendEn voelde zich geliefd en blijMaar wist dat ’t leven verder gingMet weer een nieuwer naampje bijEn Nijntje nam de trein terugNaar verder gaan in ’t vrije leven(hij wilde wel zijn hartje kwijt maarkon niet meer dan scherfjes geven)Oh gaat het dan zo slecht met NijnDat hij niet meer van één kan zijnMaar met zijn glimlach opgezetBemint in steeds een ander bed ?Nijntje stelt zich zelf in vraagEn zucht en zegt : “Ik weet het nietIk wil alleen de liefde maarMaar daarbij nooit meer het verdriet!”En Nijntje concentreerde zichEn zag voor hem nu weer ’t gezichtVan Dr. Psy, zo warm in zijn herinneringEn Nijntje schreef een nieuw gedicht.
© bert debenalias ‘Nijntje’, treinrit Amsterdam – Antwerpen1 mei 2001, voor Jille (alias Dr. Psy)
Abonneren op:
Posts (Atom)