woensdag 29 december 1993

Uitstap



Uitstap

“Ja, dames en heren, stapt U even uit
en vergeet vooral het fototoestel niet,
neemt U rustig de tijd om te genieten
van al het mooie dat U ziet !”

vijf minuten later zit men braafjes in de bus
met een tijdschrift of een boek
(toch dan zij die kunnen lezen)

ach, hoe leerrijk is het niet
een toerist te mogen wezen.


© bert deben
Agadir, Marokko, 29 december 1993. 



dinsdag 28 december 1993

Rashid

.
.
Rashid 

Omdat hij hier geboren is 
kan hij niet liefhebben als wij 
het past niet in zijn maatschappij 
dat eigen volk hier anders is 

zo leeft Rashid met een gemis 
zijn liefdesvoorkeur is niet vrij 
het westen komt wel dichterbij 
maar dit blijft in de duisternis 

hij ziet zijn soortgenoten komen 
en na een week of twee weer gaan 
en elke keer blijft hij spontaan 
hij hoopt te worden meegenomen 

ook ik ga hier straks weer vandaan 
hij zelf kan daar alleen van dromen. 


© bert deben 
Agadir, Marokko, 28 december 1993. 

 

In bijna de helft van alle landen ter wereld is homoseksualiteit strafbaar. In sommige landen kan er zelfs de doodstraf voor worden opgelegd. In Marokko kan men 6 maand tot 3 jaar gevangenisstraf krijgen voor homoseksualiteit, er is ook geen enkele bescherming tegen discriminatie of het plegen van geweld tegen homoseksuelen. 

In 2009 bracht de internationale organisatie voor homorechten ILGA een rapport uit dat meldde dat in tachtig landen homoseksualiteit illegaal is; in 2017 waren dat er nog 73. Zo’n tien landen kennen de doodstraf voor homoseksualiteit, maar slechts in enkele landen wordt die doodstraf ook uitgevoerd, zoals in Iran. In Oeganda werd in 2014 een wet die de doodstraf op homoseksualiteit stelt, na lange voorbereiding toch niet aangenomen. In 2017 was het homohuwelijk in zo’n 25 landen toegestaan, dat aantal groeit gestaag. Slechts enkele Europese landen en Canada kennen wettelijke bescherming tegen homodiscriminatie. Op deze wereldkaart van ILGA is te zien hoe het in 2019 stond met vrijheid en criminalisering van seksuele oriëntatie. 


zaterdag 11 december 1993

Cerbertus / Jos Van Immerseel

.

Cerbertus

Absolute stilte in de zaal
buiten de pianoklanken
(Erard-vleugel, voor de kenners)
het ruisen van de aandacht
af en toe applaus

aan de andere kant: café
onduidelijk geroezemoes
schuifelen van stoelen
tassen en glazen en
een scheutje jazzmuziek

tussen beiden, zit ik
midden de brochures en vestiaire
met grote autoriteit
te laat gekomen concertgangers
de toegang te weigeren
tot aan de pauze.


© bert deben
Antwerpen, Zuiderpershuis, zaterdag 11 december 1993.

Geschreven tijdens een concert van Jos Van Immerseel ten voordele van Jeugdhuis ’T Zuid, waarvoor ik mee de affiche ontwierp (de tekening van de Erard-vleugel is van mijn hand!) en als vrijwilliger aan de ingang zat om mensen tegen te houden bij het binnen willen gaan tijdens het stemmen van de piano en nadien ook de telaatkomers de toegang te weigeren tot aan de pauze (naar het schijnt met heel veel autoriteit, werd mij gezegd 😉)

Jos Van Immerseel - Wikipedia
De Erard-vleugel | Het Orgelpark
Cerberus - 7 definities - Encyclo

zondag 5 december 1993

Langzame Genadestoot

. 
 
Wat enthousiasme, dolle pret
het hoeft al bijna niet meer voor
een jongen zoals ik, ontsmet
van alles wat ik zo bekoor

dan breng ik liefst de dagen door
met woordjes op een rij gezet
en zonder dat ik iemand stoor
verdrijf ik tijd met een sonnet

geef mij terneergeslagen sfeer
wat water en een beetje brood
een pen, papier en ik creëer
een langzame genadestoot

het leven is wellicht niets meer
dan lijdzaam wachten op de dood.


© bert deben
Antwerpen, zondag 05 december 1993. 

 
 
Gepubliceerd in Gist jg. 17 nr. 3 – mei 1994 

woensdag 17 november 1993

Zwerversliefde - Adriaan Roland Holst


  Zwerversliefde  
.
Laten wij zacht zijn voor elkander, kind -
want, o de maatloze verlatenheden,
die over onze moegezworven leden
onder de sterren waaie'in de oude wind.

O, laten wij maar zacht zijn, en maar niet
het trotse hoge woord van liefde spreken,
want hoeveel harten moesten daarom breken
onder de wind in hulpeloos verdriet.

Wij zijn maar als de blaren in de wind
ritselend langs de zoom van oude wouden,
en alles is onzeker, en hoe zouden
wij weten wat alleen de wind weet, kind -

En laten wij omdat wij eenzaam zijn
nu onze hoofden bij elkander neigen,
en wijl wij same'in 't oude waaien zwijgen
binnen een laatste droom gemeenzaam zijn.

Veel liefde ging verloren in de wind,
en wat de wind wil zullen wij nooit weten;
en daarom - voor we elkander weer vergeten -
laten wij zacht zijn voor elkander, kind.
 

Adriaan Roland Holst (23 mei 1888 – 5 aug. 1976)
Uit: ‘Voorbij de wegen’ 1920.
.
.
Zwerversliefde
          (naar Adriaan Roland Holst) 

laten wij – al is het maar voor deze nacht
mekaar beminnen, als was de hemel eeuwig blauw
en ook al zal er tussen ons nooit sprake zijn van trouw
de vrije liefde mag hier teder zijn en zacht 

en laten wij niet denken, aan wat dan niet mag zijn
terwijl ik jou verwen en wederzijds jij mij verwent
wij samen doen alsof de nacht geen einde kent

niet denkend aan een afscheid of aan pijn 

want zijn wij niet als bladeren, zwervend in de wind
slechts zielen die hier dolen tot het einde van een tijd
en zijn wij dan niet meer dan dat, waarom dan een verwijt
als even maar een eenzaam blad, een ander blad bemint 

al is het dan niet langer dan, niet meer dan maar één nacht
wat dienen wij te doen, dan te genieten en te leven
en zouden wij elkaar intens niet alles mogen geven
uit eerbied voor het toeval dat ons samen heeft gebracht 

dus denk niet aan wat komen kan, of straks weer zal vergaan
ach laten wij die korte tijd niet zinloos zo besteden
maar leef met mij, de hele nacht en in het heden
en laat ons de herinnering voor eeuwig doen bestaan.


© bert deben
Antwerpen, 17 november 1993, voor André.



vrijdag 29 oktober 1993

Wegwerpmaatschappij

 .

Als wij straks elkaar verloren zijn
en kijken in een andere richting
zoekend naar een verse lichting
nieuwe vaten van eenzelfde wijn

en als we dan, op latere termijn
zonder enige verplichting
zonder vormen van betichting
twee vervreemde vrienden zullen zijn

zullen wij dan netjes als tevoren
heel vanzelfsprekend, ik en jij
soms noest, soms zielig en soms blij
anderen beminnen en bekoren

hoe flexibel moet men zijn geboren
in deze wegwerpmaatschappij?


© bert deben
Antwerpen, 29 oktober 1993, voor H. 


 gepubliceerd in Gist jg. 17 nr. 4 - 1994 

woensdag 13 oktober 1993

Post Scriptum

.
       gedicht (1993) werd gepubliceerd in Nieuw Vlaams Tijdschrift/Gierik Jg 12 nr 4 – Nov. 1994
       en in Gist Jg 18 nr 3 – Juni 1995
       foto © bert deben - São Miguel, Açores

vrijdag 13 augustus 1993

De handen op de rug gebonden



De handen op de rug gebonden 
en ingegraven tot de lende 
rondom haar heen een grauwe bende 
vervloekend, snauwend, opgewonden 

van overspel schuldig bevonden 
na een schijnproces, ze ‘bekende’ 
de ergste misdaad die men kende 
de meest aanstotelijke zonde 

iedere steen wordt eerst gecontroleerd 
op een dodende doelmatigheid 
want het lijden eist een vaste tijd 
wat te groot of te klein is wordt geweerd 

met een kei als een vuist wordt god geëerd 
in Iran noemt men dit gerechtigheid. 

 

© bert deben 
Antwerpen, 13 augustus 1993, geschreven na het zien van 
een documentaire over vrouwenmishandeling in de wereld.




zaterdag 7 augustus 1993

Hoe mooi de liefde (in 1993)




Hoe mooi de liefde 
hij die haar zo in de armen neemt 
zittend langs de wandelweg 
zachtjes fluisterend 
en af en toe een zoen 

en wij, twee mannen 
beminnelijk naast elkaar 
slechts onopvallend rakend 
om de mensheid te behoeden 
voor een shock. 


© bert deben 
Ekeren, 07 augustus 1993. 


 

zaterdag 17 juli 1993

Abnormaal maar toch aanvaard ...

.
 
Geduld
.
Abnormaal maar toch aanvaard
beschaafd tracht zij mij te gedogen
maar draai of keer het, in haar ogen
ben ik voor altijd minder waard

terwijl mijn moeder naar mij staart
plan ik weer nieuwe monologen
al baat het weinig, mijn betogen
het rebelleren voor mijn aard

dus ik bedenk me en berust
in het verachten van de feiten
waarom zou ik alsnog bepleiten
wat zij al weet maar heel bewust
graag in de stilte wil doen slijten
 
waar dit het minst nog verontrust.


© bert deben
Antwerpen, zaterdag 17 juli 1993 


Nominatie Poëziewedstrijd HolebiHuis Vlaams Brabant, Leuven 23 sep. 2009
Gepubliceerd in de bloemlezing ‘uitgelicht’
bijhorend blog : Poezieprijs uit handen van minister Pascal Smet 
foto komt uit de prachtige maar intense film: Prayers for Bobby:   
 


zondag 11 juli 1993

Onverantwoord als ik ben ...

.


Onverantwoord als ik ben 
eigenzinnig en verstrooid 
houdt U mij maar best gekooid 
en ontneemt U mij de pen 

kijk hoe zielig ik ontwen 
als een iglo die ontdooit 
een gestaalde baar die plooit 
als een omgehakte den 

pers mij uit zoals een vrucht 
en verheerlijk dan de schil 
als een leegte die heel stil 
enkel orde dient en tucht 

haal de zuurstof uit mijn lucht 
als het dat is wat U wil. 


© bert deben 
Antwerpen, zondag 11 juli 1993, voor moeder.  
 


werd gepubliceerd in Gist jg. 16 nr. 6 - 1993 

dinsdag 6 juli 1993


Kristal

(Kamperland, 4 juli 1993)  


Opgedraaid en woedend
sprong ik in de Oosterschelde
zwom voorbij de boeien
de pier, de stroming in
ver voorbij de veiligheid

de waterkering spoelde
schuimend ijskoud water
waarin ik me voelde als kristal
en genoot van de pijn
van afscheid
van één zijn met de zee

op het strand stond
de menigte, vragen stellend
en ieder had een antwoord
‘zelfmoord’ heette het in de volksmond
niemand die iets doen kon
buiten wachten op het resultaat

tegen de stroom in
net als heel mijn leven al
vechtend tegen koude
golven en vermoeidheid
overwon ik mezelf
de zee
en de mensheid

ik bewees
dat mijn leven
de strijd nog waard was.


© bert deben
6 juli 1993. 



zondag 4 juli 1993

 

Om eerlijk te zijn
heb ik spijt dat ik kinderen heb 
 
eeuwige zorgen, last, hartvreterij   

maar ja, er bestond toen geen pil  
ik had abortus moeten laten plegen

om eerlijk te zijn
was ik liever nooit geboren geweest
ik was nooit echt gelukkig  
en voelde me steeds te veel  
in jouw leven 

een raakpunt  
moeder en ik 
hadden even een raakpunt gevonden.


© bert deben 
Kamperland, zondag 4 juli 1993. 

 

 

zaterdag 3 juli 1993

zondag 9 mei 1993

Ergens, onder een regenboog ...



De vijandschap en achterdocht
zijn diepgeworteld in dit land
de vrede gaat hier hand in hand
met dwang, maar zonder zegetocht
 
geen man, geen vrouw, die hier niet vocht
gewetens werden aangerand
voor eigen volk en vaderland
voor grens en scheiding die men zocht
 
na jaren strijden en geweld
en na het tellen van de doden
verkoos men toch de echte noden
en werd de rust weer opgesteld
 
de oorlog werd alweer verboden
maar voor hoelang werd niet vermeld.
 
 
© bert deben
Antwerpen, 9 mei 1993.
Gedicht oorspronkelijk 28 jan. 2014 op blog geplaatst n.a.v. de Poëzieavond 'Oorlog en Vrede'

Destijds geschreven n.a.v. een vredesverdrag tussen Israël en de Palestijnen, maar het zou net zo goed over Noord Ierland, Kosovo, Somalië, Afghanistan, Soedan, Irak, Koerdistan, Tjsetsjenië of Syrië kunnen gaan …
 
werd in 1993 gepubliceerd in Forum voor Vredesactie, jg 24 nr 144 en in 1996 in Literair tijdschrift Gist, jg 19 nr 2.

dinsdag 9 maart 1993

Verlangen van eenzelfde kleur


.
Verlangen van eenzelfde kleur
hoe jij voor mij in schemer stond
een roze schijn en mannengeur
jij zwart gekroesd, ik helder blond

jouw omberbruine ogen keur-
den ons aftastende verbond
een cocktail van slechts één likeur
met zachte lippen mond op mond

de lust, de tederheid, jij schonk er
een minnedicht van samengaan
van roze, blank en moriaan
de liefde tussen licht en donker

een zwarte prins en bleke jonker
die eventjes als één bestaan.


© bert deben
Antwerpen, 09 maart 1993.
art: 'Alex and Henry' by Kidovna

 

donderdag 7 januari 1993

 


Rooskleurig vooruitzicht

dito sentiment

 

voorbij de kommer

blijft het blad van de dichter

blanco

 

tenzij hij weet te integreren

in een wereld

van vrede met zichzelf.

 

 

© bert deben

Antwerpen, 7 januari 1993.