donderdag 29 december 2011

Nieuwjaar

.
.
Nieuwjaar
.
Het moet iets zijn om stil te staan
te luisteren en toch ook niet
zoiets als troost na een verdriet
verheven, maar toch ook humaan

buiten steekt het vuurwerk aan
met harde doffe donderslagen
hierbinnen zit ik weer met vragen
waarop geen antwoord wil bestaan

of toch, in alsmaar nieuwe lagen
die soms vervloeien in elkaar
een beetje als een schilderij

zo moet het gaan, zo zijn de dagen
zo loopt ook straks het nieuwe jaar
het vuurwerk gaat al snel voorbij.


© bert deben
Antwerpen, dinsdag 28 december 2010.
 

zaterdag 3 december 2011

Koning Klant

 
 
Het gaat niet goed meer met de koning
hij merkt alleen nog maar gemis
maar niet de melk en niet de honing
terwijl die toch aanwezig is

verwend is hij, net als een kind
dat tussen alles wat het heeft
geen enkel stukje speelgoed vindt
waaraan het nog plezier beleeft

het moet steeds nieuwer en steeds meer
desnoods geleend of op krediet
het loopt behoorlijk uit de hand

hij heeft, zo weet men, geen verweer
en niets waarvan hij nog geniet
het gaat niet goed met koning klant.

 
© bert deben 
Antwerpen, zaterdag 29 september 2007.
 

Werd gepubliceerd in ‘Genoeg’ nr 65, dec. 2007, een tijdschrift over duurzaam leven, dat tweemaandelijks inspiratie en praktische informatie biedt voor een creatiever leven met minder geld.

 


zondag 20 november 2011

Doornroosje op de datingsite

.
.
Urban Tale
.
Doornroosje keek even op de klok
ochtend in het koninkrijk
de meeste ridders zouden nu wel wakker zijn
meteen die laptop open en op de dating site

lang blond haar en slanke lijn
van koninklijken bloede
kus me wakker uit mijn paradijs
je hoeft nooit meer te werken
onderdak in een paleis

in afwachting van reacties
snoeide ze buiten nog even in de struiken
een doorgang voor een groot wit paard

vervolgens legde zij zich adellijk neer
en acteerde een diepe,
beeldschone slaap.

 
© bert deben
Antwerpen, vrijdag 16 september 2011.
 

Zaterdag 19 november 2011, werd ik bekroond als 1 van de 10 laureaten van de Poëziewedstrijd Zedelgem, ingericht door de Culturele & Literaire Kring ‘Het Beleefde Genot’, met als thema ‘Weer gaat de wereld als een meisjeskamer open’ – een zin uit een gedicht van Paul Rodenko – een in elk geval uitdagend, maar ook best grappig thema.

Martine Carette (1ste prijs); Ann Van Dessel (2de) en Ann Langeraet (3de) mochten een geldprijs in ontvangst nemen.  De andere 7 laureaten, waaronder ik, kregen elk een boekenpakket alsook een indrukwekkende fles (1,5 liter!) van het plaatselijk gebrouwen Blond Leeuwbier.
 
foto: de aanwezige laureaten, met vriendschappelijk naast mij Lies Wullaert

al de gelauwerde gedichten kan men lezen op onderstaande link:
.

vrijdag 18 november 2011

De leegte


 
De Leegte


Er resten vegen op de grond
ingebed als oude wonden
daar, waar al de meubels stonden
alsof het niet werd afgerond

maar uitvergroot tot een gemis
een borstel, water, bruine zeep
hoezeer ik schuur ook streep per streep

hoe meer ik zie wat niet meer is.


© bert deben
Antwerpen, vrijdag 18 november 2011.

.
..

woensdag 9 november 2011

De dichter op HTV en YouTube

 

De uitzending van de Prijsuitreiking Poëziemiddag Kulturele raad Hillegom op HillegomTV en YouTube, waarin de laureaten hun gedicht voorlezen en de prijs in ontvangst nemen.  Ik draag er mijn winnend gedicht ' Uitstap' voor en maak iemand blij met de bloemen :

 

  

 

dinsdag 8 november 2011

De Stilte


'Vergis ik me nou, of heb ik twee keer een ogenblik stilte gemist?'
(Jan Wolkers: De kus)
 

      De stilte


          Geen voorstel, geen verzoek, geen klank
          dringt ogenschijnlijk tot mij door
          ik zit te staren op de bank
          en geef aan vragen geen gehoor

          het lijkt alsof ik ben verdoofd
          toch hoorde ik dat jij wat vroeg
          ik antwoord niet, want in mijn hoofd
          is het voorlopig druk genoeg

          soms lach ik af en toe een keer
          gewoon om jou te laten weten
          dat het fysiek niet pijnlijk is
          het maakt je blij, ik reageer

          ik ben de wereld niet vergeten
          het is de stilte die ik mis.


          © bert deben
           Vogelwaarde, 5 april 2010.


                 
werd gepubliceerd in Po-e-zine jg1 nr2 - 2013 .

dinsdag 1 november 2011

Persbericht Hillegomse poëziewedstrijd in Haarlems Dagblad


Persbericht in, naar wat men mij vertelde, het oudste dagblad van Nederland
(klik op foto voor uitvergroting)


Voor het winnende gedicht, klik: 
.

maandag 31 oktober 2011

1ste prijs - 2e Hillegomse poëziewedstrijd - okt. 2011




Uitstap


Er stond een uitstap op het plan
uniek bezoek aan oude stenen
reeds half vergaan en half verdwenen
attractie noemt men zoiets dan

men kan op zulke plaatsen leren
dat alles na een tijd vergaat
een rijk, een grens, een stad, een staat
tot stof zal alles wederkeren

een beetje ernst een halve dag
en een tapijtenweverij
met extra korting per toerist
als stof dat ik omschrijven mag

het bracht mij vast wat wijsheid bij
als ik de bus niet had gemist.



© bert deben
Kuşadasi, hotel Sürmeli, Turkije 12 september 2006.  
Geschreven liggend aan het zwembad, op een moment dat ik op uitstap in Efesi had moeten zijn … ;-)

1ste prijs - 2e Hillegomse poëziewedstrijd, 30 oktober 2011.

Na een aangename en zeer afwisselende cultuurnamiddag in het prachtige gebouw van de Kulturele Raad te Hillegom, mocht ik de 1ste prijs (de wel heel mooie glazen trofee, zie foto) in ontvangst nemen voor de 2de Hillegomse Poëziewedstrijd, voor bovenstaand gedicht. 

Het thema van de wedstrijd was ‘Op Reis’ en onder die naam verscheen ook een bundel met 65 gedichten, uitgekozen uit de 328 inzendingen (waarvan ongeveer 1/3de uit Vlaanderen).  Buiten mijn winnend gedicht werden ook nog 2 andere gedichten van mij hierin opgenomen: ‘Birkenau’ en ‘Amsterdam, op een zaterdag’.

foto met Bennie Sieverink (Hengelo), die samen met Gui Nijs (Tienen) gedeeld 3de werd in deze wedstrijd. 
Michelle Brouwer (Zwolle) behaalde de 2de prijs.

Prijsuitreiking en voordracht kan men bekijken op:

 

vrijdag 28 oktober 2011

Piep was mooi en Piep was muis ...

.

Piep
 
Piep was mooi en Piep was muis
en liep hier vrolijk door het huis
hij had hier zo z’n eigen stekje
het was de liefste muis van al
 
maar Piep brak net z’n lieve nekje
omdat hij kaas at van een val.
 
 
© bert deben
Antwerpen, dinsdag 28 september 2010, voor Ruud.
 
 

 



dinsdag 25 oktober 2011

Poëziemiddag 30 oktober te Hillegom met prijsuitreiking poëziewedstrijd

.


Affiche Poëziemiddag 30 oktober te Hillegom 
met prijsuitreiking 2de Hillegomse Poëziewedstrijd, 
waarvoor ik genomineerd werd.
.

donderdag 20 oktober 2011

Met de tijd gaat het voorbij ... / Avec Le Temps - Léo Ferré


Avec Le Temps – Léo Ferré

Met de tijd

 
Met de tijd,
met de tijd gaat alles voorbij
vergeet men het gezicht en vergeet men de stem
en het hart dat niet meer slaat
wordt het overbodig, om verder te zoeken
en klampt men zich niet langer vast
en zo is het goed …

Met de tijd,
met de tijd gaat het voorbij
degene die men aanbad en die men zocht in de regen
en van wie men vermoedde dat, in slechts een blik
tussen de regels en de woorden door, onder het mom
van een bedekte eed die in de nacht verdween
zoals alles verdwijnt met de tijd …

Met de tijd,
met de tijd gaat het voorbij
zelfs het meest gekoesterde beeld, dat men had van een gelaat
snuffelend in een galerij, tussen de rekken van de dood
op een zaterdagavond, als tederheid
veel meer dan anders nog, ontbreekt …

Met de tijd,
met de tijd gaat het voorbij
degene in wie men geloofde, met een kuch en voor niets
die men lucht gaf en juwelen, degene
voor wie men de ziel voor een stuiver verkocht
voor wie men zich verder sleept
zoals een hond een slee
met de tijd, met de tijd valt het allemaal nog mee …

Met de tijd,
met de tijd gaat het voorbij
en vergeet men de passie
maar ook de stem die zachtjes ooit de woorden zei:
kom niet te laat, vat geen kou …

Met de tijd,
met de tijd gaat het voorbij
wordt men bleek als een versleten paard
ervaart men dat het bloed bevriest, in een toevallig bed
waarin men zich verloren voelt, maar toch ook blij
al voelt men zich bestolen door de jaren

want met de tijd, 

gaat ook het liefhebben voorbij …

 
Léo Ferré / vertaling © bert deben
Antwerpen, maandag 17 oktober 2011, voor Marije Hendrikx


Léo Ferré is een Frans-Monegaskische musicus, componist, dichter en  zanger. Hij werd geboren als Léo Albert Charles Antoine Ferré op 24 augustus 1916 in Monaco en overleed 14 juli 1993, op 77 jarige leeftijd, in Toscane (Italië).  Léo Ferré was als componist, zanger en liedjesschrijver bijzonder productief en heeft meer dan veertig albums op zijn naam staan.  

‘Avec Le Temps’, veruit zijn meest bekende nummer, is één van de meest beklijvende chansons ooit en ook de tekst op zich is prachtig.  Ik zocht via het web naar vertalingen, maar deze waren ofwel van een beroerde kwaliteit (via een vertaalprogramma?) of hadden naar mijn gevoel te weinig rekening gehouden met de poëzie.  Een vertaling maken is natuurlijk nooit makkelijk – zelf probeerde ik me enerzijds zo dicht mogelijk bij de tekst te houden, anderzijds bij het gevoel dat het lied bij mij teweegbrengt.  Na een paar dagen heb ik de vertaalde tekst, na een aantal keer hardop te lezen, nog bijgeschaafd, deze keer vooral rekening houdend met de poëtische klank en leesbaarheid.

Hieronder een YouTube video waarin Léo Ferré zelf het nummer brengt en de originele Franstalige tekst:

 
Avec le temps...

Avec le temps...
Avec le temps, va, tout s'en va
On oublie le visage et l'on oublie la voix
Le coeur, quand ça bat plus, c'est pas la peine d'aller
Chercher plus loin, faut laisser faire et c'est très bien

Avec le temps...

Avec le temps, va, tout s'en va
L'autre qu'on adorait, qu'on cherchait sous la pluie
L'autre qu'on devinait au détour d'un regard
Entre les mots, entre les lignes et sous le fard
D'un serment maquillé qui s'en va faire sa nuit
Avec le temps tout s'évanouit

Avec le temps...

Avec le temps, va, tout s'en va
Même les plus chouettes souvenirs, ça, t'as une de ces gueules
A la gallerie j'farfouille dans les rayons d'la mort
Le samedi soir quand la tendresse s'en va toute seule

Avec le temps...

Avec le temps, va, tout s'en va
L'autre à qui l'on croyait pour un rhume, pour un rien
L'autre à qui l'on donnait du vent et des bijoux
Pour qui l'on eût vendu son âme pour quelques sous
Devant quoi l'on s'traînait comme traînent les chiens
Avec le temps, va, tout va bien

Avec le temps...

Avec le temps, va, tout s'en va
On oublie les passions et l'on oublie les voix
Qui vous disaient tout bas les mots des pauvres gens
Ne rentre pas trop tard, surtout ne prends pas froid

Avec le temps...

Avec le temps, va, tout s'en va
Et l'on se sent blanchi comme un cheval fourbu
Et l'on se sent glacé dans un lit de hasard
Et l'on se sent tout seul peut-être mais peinard
Et l'on se sent floué par les années perdues, alors vraiment
Avec le temps on n'aime plus


Léo Ferré 
(http://www.paroles-musique.com/paroles-Leo_Ferre-Avec_Le_Temps-lyrics,p11129)


en als uitsmijter ook nog een schitterende versie van Dalida!

 

dinsdag 4 oktober 2011

Poëzie in de Keizerskapel - zondag 6 november 2011


Poëzie in de Keizerskapel
Keizerstraat 23 - 2000 Antwerpen



Inleiding
Baron Benoît de Moffarts

Poëzie

Muzikale omlijsting: Viool
Dirk Van Bel
 
zondag 6 november 2011
 
deuren open 19:00 uur – start programma 19:30 uur
 
inkom 5 euro
(ten voordele van het renovatiefonds van de Keizerkapel)



 
 
  






 
 


 
 
 

maandag 3 oktober 2011

Met potlood stond jouw naam er in



Met potlood stond jouw naam er in
voorzichtig klein geschreven
zo kreeg je als herinnering
alsnog een tweede leven

alleen jouw naam, niet meer dan dat
niet eens waarom, niet eens de dag
en ook niet wie toen wie aanbad
alsof je reeds de toekomst zag

toch deed het iets toen ik het las
na al die tijd toch weer verstomd
omdat het enkel dat maar was
en ik jou nooit had uitgegomd

ik zuchtte even en bedacht:
we leven in het nu en hier
en legde jou opvallend zacht
de doos in bij het oud papier.

© bert deben
Antwerpen, Stadspark, 25 augustus 2011.



Zondag 2 november 2014, mocht ik tijdens de 5de Hillegomse Poëziemiddag de 1ste prijs in ontvangst nemen voor dit gedicht - het werd gepubliceerd in de bundel 'Nostalgie'.
.

donderdag 29 september 2011

Geluk



Er belde een man aan de deur
ik deed open

hij vroeg of ik geïnteresseerd was
om van hem wat geluk te kopen
hij had het al een tijd
in overvloed

ik had zo mijn twijfels
maar vond vooral de aanpak goed
en vroeg hem hoeveel
ik daarvoor moest betalen

6 euro 50 – sprak hij
voor een omslagje vol

ik twijfelde maar dacht: ach, voor de lol
en gaf hem 13 euro gepast
waarna ik twee kleine omslagjes kreeg

ze voelden wel heel erg leeg
maar ergens onder in een lade
voor iedereen uit het zicht
bewaar ik ze beiden
nog altijd dicht

voor ongunstige tijden.



© bert deben
Vogelwaarde, zaterdag 27 augustus 2011.
.

donderdag 22 september 2011

Nazomer

 
 
          Nazomer


                    Buiten schildert zon een lange schaduw
                    over gras, het deint en danst hypnotiserend 
                    in de wind, de zomer vindt haar laatste
                    dagen in een traag en zuinig wordend licht

                    geen tijd om nu te klagen, de herfst wil
                    straks beginnen, de avond werd al ingekort
                    op akkers haalt men late oogsten binnen
                    er vallen nieuwe noten op de grond

                    genoeglijk wordt het afgerond
                    de regen blijft nog achterwege, de kleur
                    van bladeren nog even groen, een mild
                    gevoel zoekt reeds zijn weg, verkondigt

                    stilte in gedachten, ik adem rustig in en uit
                    gemoed dat hunkert naar verzachten.


                    © bert deben
                              Antwerpen, vrijdag 21 september 2007.

dinsdag 13 september 2011

Een eiland in mijn hoofd – een sonnettencyclus

 
.
Een eiland in mijn hoofd

I.

Ik woon weer op een eiland in mijn hoofd.
Het is er grijs, ik woon er helemaal verlaten
en lig er dof maar aangenaam verdoofd.
Ik hoor er alsmaar vreemde stemmen praten

ze lispelen, ze roepen soms, ze spreken
tot een bittere verbeelding, ze tergen
maar ze troosten ook meteen, ze verbleken
bij wat ik hier aan angsten moet verbergen

ze volgen mij – een schaduw op de weg
sluipt donkergrijs voorbij – ik zie ze nooit
ik weet alleen dat ze er zijn, ze luisteren
naar alles wat ik luidop denkend zeg.

Ik hoor hen onheilspellend fluisteren:
een eilandje van ijs dat straks ontdooit!


II.

Ik woon hier op een eilandje van ijs
dat langzaam aan ontdooit, alleen maar
donker water rondom mij. Het grijs
wordt alsmaar grijzer, met elke baar

zie ik het eiland langzaam slinken
ik heb geen boot, ook niets dat drijven kan.
Ik weet dat ik hier zal verdrinken
dat voelt vertrouwd. Ik adem, ik verman

ik zit met rechte rug en ik verlang
de voeten badend in het water
ik voel het smelten en verzinken.
Het is mijn grote warme samenhang

ik zie hoe hij het tracht te linken.
Hij voelt vertrouwd, de psychiater.


III.

Het voelt vertrouwd, ik adem, ik verman
zijn handen hier verkennen mij al jaren
hij zoekt – terwijl ik al mijn spieren span –
in mij, hoe diep hij gaan kan in ontwaren.

Hij weet hoe hij mij keren moet en draaien
ik weet hoe ik verbijten moet, ik hoor
zijn stem. Hij hijgt en kreunt tijdens het naaien
en stelt ook altijd vragen tussendoor

of ik me goed, zo niet, reeds beter voel
of ik in mij zijn vlees ontwaar en heel
bezorgd of ik er ook zo van geniet.
Hij kijkt nooit echt naar mij van op zijn stoel.

Hij zegt dat hij mij zijn vertrouwen biedt
en dat ik hier met hem een eiland deel.


IV.

Wij delen mijn eiland, een vol uur lang
dan laat hij mij alleen, ik deel hem met
de andere patiënten. In de gang
hoor ik zijn stappen nog van op mijn bed.

Ik weet dat hij daar net hetzelfde zegt
of doet, toch af en toe, het is een eer
die echt niet iedereen verdient. Hij legt
de zaken heel mooi uit en ik probeer

daarin wat mee te gaan, maar niet te veel.
Het is wat zoeken naar een evenwicht
te lief, maar ook te slecht, betekent blijven.
Ik kijk ook niet naar hem als ik mij deel

ik hoop dat als hij hijgend op mij ligt
hij straks het formulier zal onderschrijven.


V.

De deur valt in een zwaarder slot … Ik zei
hem dat ik alles klaarder zie en dat ze zwijgen
in dat hoofd van mij. Toch geloofde hij
het niet. Ik geef het toe, ik mocht niet dreigen

ik had hem niet uit woede mogen slaan.
Ik had … (zo denk ik in de duisternis
ik had …). Het had zo anders kunnen gaan …
ik had … (omdat er hier alleen maar denken is).

Ik denk nu zo al dagen lang en praat
ook luidkeels met mezelf. Ik hoor toch weer
de stemmen, schreeuw het uit en word verdoofd
… ik voel de spieren weer verzachten. Ik laat

de laatste afkeer los … Ik voel geen angst meer,
 ik woon weer op een eiland in mijn hoofd.


© bert deben
Antwerpen, dinsdag 31 mei 2011.


Met de sonnettencyclus 'Een Eiland in mijn Hoofd' werd ik genomineerd voor de Hofvijver Poëzieprijs, een nieuwe Haagse literaire prijs, die voor het eerst werd uitgereikt op zaterdag 10 september 2011 in het Haags Historisch Museum aan de Hofvijver (foto)


De 1ste prijs ging naar de Amsterdamse dichter Maurice Levano voor zijn naamloze cyclus van 6 gedichten die men, samen met de andere genomineerde gedichten, kan lezen op Genomineerden Hofvijverpoezieprijs Het volledige juryrapport kan men vinden op onderstaande link :
uit het juryrapport over mijn cyclus:

Bert Deben: Een eiland in mijn hoofd

In een goed afgeronde cyclus met een verhaalstructuur die de lezer meeneemt met de ik-figuur schetst Deben een innerlijke strijd.

Een strakke vorm van telkens drie vierregelige strofen en een tweeregelige strofe moet de ik-figuur helpen zich te handhaven in de therapie, waarin de ik-figuur eerder verder van zichzelf verwijderd raakt dan dat die hem 'geneest'. Zo lang alles ingeperkt is in regels en procedures, is er vertrouwen en hoop op beterschap of iets wat daarop lijkt. Dat dit een illusie is, blijkt uit het laatste gedicht waarin de chaos toeslaat.

Het laatste gedicht komt losser over dan de vier daaraan voorafgaand en dat klopt ook met de inhoud: de "ik" redt het niet meer, raakt, nee, is in verwarring, en belandt ongewild weer in dat eiland in zijn hoofd. Alle therapie, alle vragen hebben niets geholpen.”