maandag 1 december 2008

De liefde wachtte geduldig af


 
De liefde wachtte geduldig af
geschopt en afgewezen, dood gevroren
weer ontdooid en weer verrezen
en altijd nog een beetje bang

ze wachtte, maar al lang niet meer
op eeuwigheid, haar dromen kwijt
zag zij in winterse seizoenen
de schoonheid zelfs in het vergaan

maar plots zou zij er toch weer staan
rijzig, reikend en ontdaan
van alle pek en veren

om dan, door niemand nog verwacht
fluisterend te beweren :

Ik besta !

 

© bert deben
Vogelwaarde / Antwerpen, 30 nov. / 01 dec. 2008, voor Ruud. 
 

gepubliceerd in het lentenummer 2013/2 van Literair Vlugschrift Avier en in Avier bloemlezing 2013
en in de bundel 'Na het vrijen steek ik een gedicht op' 

.

20 opmerkingen:

  1. wauw!
    zonder negen levens ben je nergens:)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zolang er leven is, is er hoop :-).

    BeantwoordenVerwijderen
  3. mooi vind ik het en vooral de 2e strofe

    BeantwoordenVerwijderen
  4. een fraaie ode aan wat het leven waarde geeft.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. och, het leek op mij...

    zo mooi Bert~)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat schrijf je toch adembenemend MOOI!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Beste Bert,

    door Anne Vellinga ben ik hier even wezen kijken en heb wat gedichten gelezen. Dit gedicht trof me het meest. Dank je wel.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. ongeduldige liefde beklijft niet;maar wat jij in welke vorm dan ook maar giet,dat komt dan toch maar tot ons.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. prachtig!
    één van mijn favorieten

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Via een klikje hier terechtgekomen
    deze vind ik het mooist!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wat een prachtig gedicht.

    Simone

    BeantwoordenVerwijderen
  12. geeft een mens weer eventjes hoop... to hope or not to hope, that could be a question too...

    BeantwoordenVerwijderen