De liefde wachtte geduldig afgeschopt en afgewezen, dood gevrorenweer ontdooid en weer verrezenen altijd nog een beetje bangze wachtte, maar al lang niet meerop eeuwigheid, haar dromen kwijtzag zij in winterse seizoenende schoonheid zelfs in het vergaanmaar plots zou zij er toch weer staanrijzig, reikend en ontdaanvan alle pek en verenom dan, door niemand nog verwachtfluisterend te beweren :Ik besta !© bert debenVogelwaarde / Antwerpen, 30 nov. / 01 dec. 2008, voor Ruud.
gepubliceerd in het lentenummer 2013/2 van Literair Vlugschrift Avier en in Avier bloemlezing 2013
en in de bundel 'Na het vrijen steek ik een gedicht op'
.
wauw!
BeantwoordenVerwijderenzonder negen levens ben je nergens:)
Zolang er leven is, is er hoop :-).
BeantwoordenVerwijderenmooi vind ik het en vooral de 2e strofe
BeantwoordenVerwijdereneen fraaie ode aan wat het leven waarde geeft.
BeantwoordenVerwijderenoch, het leek op mij...
BeantwoordenVerwijderenzo mooi Bert~)
Wat schrijf je toch adembenemend MOOI!!!
BeantwoordenVerwijderengelezen
BeantwoordenVerwijderenFleur
Beste Bert,
BeantwoordenVerwijderendoor Anne Vellinga ben ik hier even wezen kijken en heb wat gedichten gelezen. Dit gedicht trof me het meest. Dank je wel.
mijn dank voor het langskomen, lezen en waarderen!
VerwijderenNog steeds *top*
BeantwoordenVerwijderenxje Annet
ongeduldige liefde beklijft niet;maar wat jij in welke vorm dan ook maar giet,dat komt dan toch maar tot ons.
BeantwoordenVerwijderenprachtig!
BeantwoordenVerwijderenéén van mijn favorieten
Via een klikje hier terechtgekomen
BeantwoordenVerwijderendeze vind ik het mooist!
heel mooi
BeantwoordenVerwijderenprachtig
BeantwoordenVerwijderenWat een prachtig gedicht.
BeantwoordenVerwijderenSimone
Dat is niet veranderd, Bert.
BeantwoordenVerwijderenPrachtig Bert
BeantwoordenVerwijderengevoelig, mooi, en ontroerend.
BeantwoordenVerwijderengeeft een mens weer eventjes hoop... to hope or not to hope, that could be a question too...
BeantwoordenVerwijderen