De Leegte
Er resten vegen op de grond
ingebed als oude wonden
daar, waar al de meubels stonden
alsof het niet werd afgerond
maar uitvergroot tot een gemis
een borstel, water, bruine zeep
hoezeer ik schuur ook streep per streep
hoe meer ik zie wat niet meer is.
© bert deben
Antwerpen, vrijdag 18 november 2011.
.
..
mooi en zichtbaar
BeantwoordenVerwijderenDe leegte is tastbaar. En herkenbaar.
BeantwoordenVerwijderenZeer mooi !
goed van observatie en je geeft met die kleine alledaagse dingen en gebruiksvoorwerpen treffend weer wat er dan rest wanneer iemand weg is
BeantwoordenVerwijderenis een beetje mijn probleem, als het over is word ik ermee geconfronteerd, wel aangenaam in dit geval
BeantwoordenVerwijderenmaar als het begint word ik helemaal niet lastiggevallen, zou toch ook moeen kunnen, iets met groene zeep ofzo..
ja, zeer mooi
BeantwoordenVerwijderenHeel duidelijk, je kunt niet alles uit wissen.
BeantwoordenVerwijderenJe kunt nu eenmaal niet je geheugen uitwissen ...
BeantwoordenVerwijderenmooi!
BeantwoordenVerwijderenhet er gewoon laten zijn dan komt het terug op momenten dat het een functie heeft om er op dat moment iets mee te doen
of het te laten
je ziet wel wat te veel poetsen in de cosmetica doet
Mooi herkenbaar die sporen. Het opent vooral een verhaal, Het verhaal van het kind dat in het huis van een gestorvene (een ouder) de boel opruimt of het verhaal van de ouder die zijn kind ziet vertrekken en nu de 'kinderkamer' tot werkkamer wil maken, maar nog moet wennen aan het idee dat ze er niet meer is. Zoiets.
BeantwoordenVerwijdereneen hele mooie bert, zichtbaar maken wat niet is.
BeantwoordenVerwijderenmet dank aan iedereen voor de mooie commentaren en het invoelen en lezen van het gedicht.
BeantwoordenVerwijderenal schreef ik dit in een kort emo-moment en n.a.v. een eerder mooie gebeurtenis (zoals martin al liet ontvallen: een kind dat vertrekt, vanwege een nieuwe stap in het leven ...), vind ik het zelf ook veel ruimer toepasselijk en vooral herkenbaar n.a.v. minder aangename scheidingen ...
.
Ik vind het partieel mooi. Jaja, dat klinkt
BeantwoordenVerwijderenwat zuinigjes. Vegen en oude wonden zijn niet helemaal adequaat. Een veeg veeg je weg, maar een oude wond schrijnt en ettert soms door.
De titel is heel goed. De leegte grijnst een mens aan via de leegte die de omtrek van de meubels naliet.
Ik ervaar je tekst als een veelbelovend kwatrijn
dat in het octaaf is blijven steken.
Ach,misschien ben ik wel hyperkritisch maar de lat ligt nu eenmaal hoog.
Groet van Abel
@ Abel: hyperkritisch, zo ken ik je ondertussen een beetje ... ;-)
BeantwoordenVerwijderenMaar ik vind het wel knap dat je je kritiek steeds opbouwend en educatief weet te verwoorden, waarvoor, als altijd, dank.
.
Waanzinnig hoe de woorden zo op de juiste plaats staan en niet te veel of te weinig bovendien.
BeantwoordenVerwijderenDankjewel!
Buiten mijn * voor dit in
BeantwoordenVerwijderenwoorden gevangen gevoel
vraag ik me af:) hoe je een
ouder blog zo perfect neerzet
Bert :::X:::
ontroerend
BeantwoordenVerwijderende leegte krijgt ruimte...
BeantwoordenVerwijderenheel mooi
Rakend..........
BeantwoordenVerwijderenRaakt me ...
BeantwoordenVerwijderenmooi!
BeantwoordenVerwijderenprachtig!
BeantwoordenVerwijderenRakend,dankjewel!
BeantwoordenVerwijderenMooi....
BeantwoordenVerwijderenMooi gedicht, passend bij deze dag.
BeantwoordenVerwijderen