zaterdag 31 oktober 2009

Vandaag kwam de dood op bezoek

 .

Vandaag kwam de Dood op bezoek
hij belde aan

nog voor ik open deed
stond hij al binnen  

hij zette zich neer 
ik zag hem niet
de zetel was leeg 
 
toch wist ik dat hij het was 
hij keek mij aan 
hij wachtte  

hij zweeg 
 

© bert deben
Antwerpen, maandag 21 september 2009.

 
  

donderdag 29 oktober 2009

Klein familiedrama

.
.

Klein familiedrama

 
Vader heeft zonet naast mij mijn moeder dood geslagen
al schokt zij nu, terwijl ik schrijf, nog beetjes na
hij kon, zegt hij, het echt niet langer meer verdragen
dat zij altijd te veel slasaus deed op sla 

‘nochtans kon zij goed koken’ zegt vader nu met spijt
hij stelt zijn heftige reactie wat in vraag
‘misschien dat zij terug begint te ademen met de tijd’
over het algemeen genomen, zag hij haar wel graag  

vader schudt nu moeder door elkaar, het kan niet baten
het mens was altijd al wat koppig en blijft dood
vader grist nu uit de tafelschuif een mes en vraagt  

‘mijn zoon, waarom kunt gij het schrijven thans niet laten’
de aderen in zijn ogen kleuren rood
ik zeg : ‘omdat het de verveling wat verjaagt’.  

II  

Omdat het de verveling van het leven wat verjaagt
heb ik de pen en het papier een deel van mij gemaakt
ik kan niet zonder meer, de werkelijkheid is godgeklaagd
ik zie hoe vader in een soort geagiteerde roes geraakt  

het mes dat hij genomen heeft, blinkt glanzend in het licht
hij grijnst, er druppelen wat parels op zijn hoofd
het mes gaat nu op zoek naar angst en wordt naar mij gericht
ik kijk niet op, ik heb mezelf nog een sonnet beloofd  

want zo ben ik, eens dat ik volop aan het schrijven ben
kan niets mij van mijn doel beletten
ik ben een schrijver, en een schrijver schrijft  

dan ploft het mes doorheen mijn hart, maar ik blijf zen
het bloed spuit overheen mijn twee sonnetten
ik vind dat hij vandaag wat overdrijft. 
 

© bert deben
Antwerpen, donderdag 29 oktober 2009, om de verveling wat te verjagen …


zaterdag 10 oktober 2009

De dood staat naast mij, hij wacht ...

 

De dood staat naast mij
. 
De dood staat naast mij, hij wacht
hij luistert, naar hoe ik adem haal
hij kijkt bezorgd, ik adem zacht
ik adem langzaam maar normaal
 
hij luistert, naar hoe ik adem haal
hij hoopt dat ik misschien alsnog
ik adem langzaam maar normaal
’t moet ongedwongen gaan, maar toch
 
hij hoopt dat ik misschien alsnog
soms gaat het vlugger met wat bijstand
’t moet ongedwongen gaan, maar toch
boven mijn mond zweeft nu zijn hand
 
soms gaat het vlugger met wat bijstand
de dood staat naast mij, hij wacht
boven mijn mond zweeft nu zijn hand
hij kijkt bezorgd, ik adem zacht.
 
 
© bert deben
Antwerpen, dinsdag 27 mei 2008.


Dit gedicht werd mee opgenomen in ‘Ademtocht’ van Linda Wormhoudt:
.


Ademtocht.

Verhalen over de dood.

De dood is de man met de zeis, de rustbrenger, de insluiper, maar ook de welkome gast. De dood is alles en niets. De dood confronteert ons met wat we vrezen, wat we verwachten, dat wat we kennen, ontkennen, erkennen. De dood is deel van ons leven, of we willen of niet.
 
 
 

.
De dood als onlosmakelijk onderdeel van het leven heeft sjamaniste Linda Wormhoudt altijd al gefascineerd. Ze deed veel onderzoek naar rituelen rond de dood in verschillende culturen, omdat deze veel vertellen over mensen en het leven dat ze leiden. Ze kent zelf een aantal gezichten van de dood en weet dat hij aan ieder mens weer iets anders van zichzelf laat zien. Vaak gekleurd door cultuur of achtergrond, soms door angst, soms door hoop. De dood trekt zich niets aan van grenzen, de verhalen spelen zich dan ook af tegen verschillende culturele achtergronden en in verschillende tijden.

Coby Schilder tekende met potlood bezielde portretten van enkele hoofdpersonen. Niet van de dood zelf, want zoals u weet heeft die vele gezichten. 

Tijdens de presentatie van het boek op 10 oktober 2009 te Amsterdam mocht ik enkele gedichten voordragen over de dood.

Poetry in the Picture



TENTOONSTELLING in het ROZE HUIS

Café Den Draak

1ste verdieping 

  Draakplaats 1 – Antwerpen 


Gedichten van Bert Deben

in fotografische ontsluitingen

   

De tentoonstelling loopt

van 10 oktober tot 10 december 2009

in de vergaderzaal van het Roze Huis

   

toegang via de deur uiterst links van de bar

 (enkel te bezichtigen als er geen vergaderingen plaatsvinden in de ruimte)





Tentoongestelde gedichten: 
                                      (klik op de titel als je ze wil bekijken)

Ik ben vannacht jouw toevluchtsoord (op een kussensloop) 

Een bultrugwalvis in een bubbelbad

Vetorecht  (op een kader met borduurwerk) 






     met dank aan Bob Torfs voor de ophang en David De Backer voor de kaders en enkele foto's