Met de tijd gaat het voorbij ... / Avec Le Temps - Léo Ferré

Avec Le Temps – Léo Ferré

Met de tijd
 

Met de tijd,
met de tijd gaat alles voorbij
vergeet men het gezicht en vergeet men de stem
en het hart dat niet meer slaat
wordt het overbodig, om verder te zoeken
en klampt men zich niet langer vast
en zo is het goed …

Met de tijd,
met de tijd gaat het voorbij
degene die men aanbad en die men zocht in de regen
en van wie men vermoedde dat, in slechts een blik
tussen de regels en de woorden door, onder het mom
van een bedekte eed die in de nacht verdween
zoals alles verdwijnt met de tijd …

Met de tijd,
met de tijd gaat het voorbij
zelfs het meest gekoesterde beeld, dat men had van een gelaat
snuffelend in een galerij, tussen de rekken van de dood
op een zaterdagavond, als tederheid
veel meer dan anders nog, ontbreekt …

Met de tijd,
met de tijd gaat het voorbij
degene in wie men geloofde, met een kuch en voor niets
die men lucht gaf en juwelen, degene
voor wie men de ziel voor een stuiver verkocht
voor wie men zich verder sleept
zoals een hond een slee
met de tijd, met de tijd valt het allemaal nog mee …

Met de tijd,
met de tijd gaat het voorbij
en vergeet men de passie
maar ook de stem die zachtjes ooit de woorden zei:
kom niet te laat, vat geen kou …

Met de tijd,
met de tijd gaat het voorbij
wordt men bleek als een versleten paard
ervaart men dat het bloed bevriest, in een toevallig bed
waarin men zich verloren voelt, maar toch ook blij
al voelt men zich bestolen door de jaren

want met de tijd, 
gaat ook het liefhebben voorbij …

 

Léo Ferré / vertaling © bert deben

Antwerpen, maandag 17 oktober 2011, voor Marije Hendrikx

Léo Ferré is een Frans-Monegaskische musicus, componist, dichter en  zanger. Hij werd geboren als Léo Albert Charles Antoine Ferré op 24 augustus 1916 in Monaco en overleed 14 juli 1993, op 77 jarige leeftijd, in Toscane (Italië).  Léo Ferré was als componist, zanger en liedjesschrijver bijzonder productief en heeft meer dan veertig albums op zijn naam staan.  

‘Avec Le Temps’, veruit zijn meest bekende nummer, is één van de meest beklijvende chansons ooit en ook de tekst op zich is prachtig.  Ik zocht via het web naar vertalingen, maar deze waren ofwel van een beroerde kwaliteit (via een vertaalprogramma?) of hadden naar mijn gevoel te weinig rekening gehouden met de poëzie.  Een vertaling maken is natuurlijk nooit makkelijk – zelf probeerde ik me enerzijds zo dicht mogelijk bij de tekst te houden, anderzijds bij het gevoel dat het lied bij mij teweegbrengt.  Na een paar dagen heb ik de vertaalde tekst, na een aantal keer hardop te lezen, nog bijgeschaafd, deze keer vooral rekening houdend met de poëtische klank en leesbaarheid.

Hieronder een YouTube video waarin Léo Ferré zelf het nummer brengt en de originele Franstalige tekst:

 

Avec le temps...

Avec le temps...
Avec le temps, va, tout s'en va
On oublie le visage et l'on oublie la voix
Le coeur, quand ça bat plus, c'est pas la peine d'aller
Chercher plus loin, faut laisser faire et c'est très bien

Avec le temps...
Avec le temps, va, tout s'en va
L'autre qu'on adorait, qu'on cherchait sous la pluie
L'autre qu'on devinait au détour d'un regard
Entre les mots, entre les lignes et sous le fard
D'un serment maquillé qui s'en va faire sa nuit
Avec le temps tout s'évanouit

Avec le temps...
Avec le temps, va, tout s'en va
Même les plus chouettes souvenirs, ça, t'as une de ces gueules
A la gallerie j'farfouille dans les rayons d'la mort
Le samedi soir quand la tendresse s'en va toute seule

Avec le temps...
Avec le temps, va, tout s'en va
L'autre à qui l'on croyait pour un rhume, pour un rien
L'autre à qui l'on donnait du vent et des bijoux
Pour qui l'on eût vendu son âme pour quelques sous
Devant quoi l'on s'traînait comme traînent les chiens
Avec le temps, va, tout va bien

Avec le temps...
Avec le temps, va, tout s'en va
On oublie les passions et l'on oublie les voix
Qui vous disaient tout bas les mots des pauvres gens
Ne rentre pas trop tard, surtout ne prends pas froid

Avec le temps...
Avec le temps, va, tout s'en va
Et l'on se sent blanchi comme un cheval fourbu
Et l'on se sent glacé dans un lit de hasard
Et l'on se sent tout seul peut-être mais peinard
Et l'on se sent floué par les années perdues, alors vraiment
Avec le temps on n'aime plus

Léo Ferré 

(http://www.paroles-musique.com/paroles-Leo_Ferre-Avec_Le_Temps-lyrics,p11129)

en als uitsmijter ook nog een schitterende versie van Dalida!