maandag 22 januari 2018

L-trein naar Nijvel

.
 
.
L-trein naar Nijvel  

Je stapte in te Mortsel
Liersesteenweg
en bij Duffel
was ik al verslingerd  

niet op je lach
al was die meer dan mooi
en deed je net
alsof dit niet echt een pluspunt was  

niet op het plukje dons
dat bij het openen van jouw jas
aan heel de wereld toonde dat
je zoekend borsthaar had
dat eindigde waar taal begon  

het was zelfs niet omdat
je in je tas een bundel had
met poëzie, van iemand die
mijn voorbeeld was  

het was jouw blik
en de manier
waarop je  

keurend  

even buiten jouw boekje las. 
 
.

© bert deben
L-trein Antwerpen-Nijvel, donderdag 22 januari 2015.
 


dinsdag 16 januari 2018

dat wordt door mensen gewaardeerd

.
.
Dinsdagochtend  

Af en toe kom ik mezelf zo tegen
op een dinsdagochtend op toilet
mij vorstelijk net neer gezet
in dampen uit me opgestegen  

wat later meer in hoofse vegen
schets ik deemoedig mijn portret:
mest en restafval, een skelet
en weefselstrengen die bewegen  

niet meer dan dat, met wat verstand
dat mij vandaag relativeert
kleed ik me aan en start de dag
als enkel maar een buitenkant  

en op mijn mond alweer een lach
dat wordt door mensen gewaardeerd.
 

© bert deben
Antwerpen, dinsdag 5 oktober 2010.




maandag 8 januari 2018

Ik ben niet gek, ik ben een zeester - Joyce Willemse


.
Ik ben niet gek, ik ben een zeester
.
Elke morgen in bed speel ik zeesterretje
Vreemd hoe ik telkens weer verbaasd ben
dat ik daarbij niemand weet te raken.

Ooit vertelde een man dat je zeesterren niet moet
oppakken, omdat hun benen kunnen breken.
Alles wat je te zien krijgt als het eb is,
is kwetsbaar. Mensen kun je daarom ook beter laten
liggen. Alleen kijken, met je handen op de rug en soms
je blik laten rusten op iets wat groeit
en een vorm aanneemt die precies zou kunnen
passen. Mensen proberen elkaar aan te trekken

als veel te krappe winterjassen, zelfs als de naden scheuren,
hebben ze nog hoop. Ik ken een man die nergens meer voor
vecht. Hij dobbert willoos in een stuurloos bootje en stoot zich
soms aan dezelfde steen. Hij was voor mij een rots, er lag
een rode zeester op. Tegen alle omen in
heb ik hem opgepakt. Hij brak meteen een been.
 

Joyce Willemse  
 
 

Joyce Willemse is dichter en kunstenaar (ze maakt voornamelijk etsen en exposeert daar regelmatig mee).  In 2015 won ze de CITER- Poëzieprijs en in 2016 behaalde ze de derde plek van de Turing gedichtenwedstrijd.  Joyce Willemse was twee jaar Stadsdichter van Veenendaal (2015-2016).  Meer van en over haar kan men lezen op haar website: Joyce Willemse  

Het gedicht ‘Zeester’ werd recent mee opgenomen op de CD ‘In Vertrouwen’, een muzikale samenwerking tussen Caroline in’t Veld en een aantal dichters, waaronder Joyce Willemse. Foto bovenaan komt uit het tekstboekje van de CD.
 

donderdag 4 januari 2018

Voorstelling EP 'In vertrouwen' - Schiller Theater, Utrecht - 6/1/2018



Caroline in't Veld + band en dichters  
zaterdag 6 januari 2018 van 20:30 tot 22:45 
Schiller Theater
 
Minrebroederstraat 11
3512 GS UTRECHT

5 dichters werkten gedichten uit tot muzikale kunstwerken onder begeleiding van Caroline in’t Veld en Johan Fransen. Onder hen Steef Schinkel van het Schiller Theater "Place Royale". Het resultaat is veel meer dan een muzikaal album met gesproken poëzie geworden. In de voorstellingl “In Vertrouwen” ziet u hoe kunstenaars samen live hun werk verbinden. Rappend, Improviserend, ambachtelijk, steeds recht uit het hart. In het Vlaams, in het Fries, Papiamento. Van fluisterend tot funky. De finale opzwepend met een dans van Nelson Carilho. 
 
Laat je vanaf de eerste klanken meenemen in een kwetsbare wereld en beleef mee hoe kunstenaars samen improviseren. Noem het voordrachtskunst, noem het kleinkunst. Het past in geen enkel hokje. 

 Band:
Caroline in’t Veld (zang. Accordeon) Johan Fransen (gitaar) Arno Hagemans (bas) John Kakiay (percussie) Lars Posthumus (sax)
Dichters: 

 Willem Waldpyk (Noardewyn, Omrop Fryslan), Steef Schinkel (Schiller Theater), Bert Deben (Willem Wilminkprijs 2017), Joyce Willemse (stadsdichter Veenendaal), Runny Margarita - Nelson Carilho, Hans Idink, Jeroen van der Meulen, Leroy van der Hurk.
.
 

dinsdag 2 januari 2018

Ik sliep vandaag een poesje uit ...


.
 Dura Mater
           (het harde hersenvlies) 
.
Ik sliep vandaag een poesje uit
een kniesoor noemt zoiets een kater
een putje noem je ook geen krater
ik ging op stap met een kornuit  

je kent dat wel, je drinkt geen water
want daarin schieten vissen kuit
ik sliep vandaag een poesje uit
een kniesoor noemt zoiets een kater  

het was gezellig, ’t werd steeds later
soms moet een mens er tussenuit
dus praat wat zachter, niet zo luid
het dreunt zo op mijn dura mater
ik sliep vandaag een poesje uit.
 

© bert deben
Terneuzen - Vogelwaarde, dinsdag 18 april 2017, voor Peet.
 

werd gepubliceerd in de bundel 'Lichtvoetig' - uitgave Stichting TaalPodium Emmen