.
Ik hou halte, kijk omhoog
lees de wolken en de bomen
en het waaien van het lover
en zon schrijft met haar stralende lucht staat bol van woorden
een ballade in mijn hoofd
ben ik dichterlijk verdoofd.als ik stil sta na het stappen
© bert deben
.foto © Ruud Scheerders: Samrée, 5 sept. 2021
Mooi... 💓
BeantwoordenVerwijderenZeker door blijven stappen!
BeantwoordenVerwijderenHet rijmt niet, en toch weer wel. Ik heb het al meer geschreven, het klinkt als een melodie hoe je met de woorden speelt. Ik zoek en vind de term "alliteratie". Het lijkt eenvoudig, en dat maakt het zo bijzonder.
BeantwoordenVerwijderenEr gaat niets boven de pure natuur !
BeantwoordenVerwijderenWeeral mee genieten van jouw kunst !❤️
Het is een bekend gevoel, maar is dat stil staan ook niet als ademen voor de diohter? Als je maar doorloopt dan worden die woorden niet geschreven in je hoofd en krijg je andere poëzie (mogelijk jachtig met minder lucht)? Ik bedoel is het niet juist leven toelaten i.p.v. verdoofd zijn. Los van deze bedenking leest het gedicht als ritselende bladeren tegen een strak blauwe lucht.
BeantwoordenVerwijderen