Posts tonen met het label trauma. Alle posts tonen
Posts tonen met het label trauma. Alle posts tonen

zondag 9 mei 2021

 

Boterzuur

 

De laatste keer dat ik de hort op ging

werd ik zes dagen later wakker in een hospitaal

vastgebonden aan een bed met een buis in mijn mond  

een verpleger zei: “Aha, de junkie is eindelijk wakker!”

 

volgens mijn bloed had ik een enorme overdosis

Gamma Hydroxy Boterzuur binnen gekregen

het wordt ook soms vloeibare XTC genoemd

ik herinnerde mij dat ik zaterdag naar een fuif zou gaan

 

het zal dan wel, dacht ik zo … Men had mij gevonden

voor de poort van een garage, acht huizen voorbij

de mogelijke plaats delict, zo goed als verstikt in een

fluogroene brij die mijn maagvocht bleek te zijn

 

later zou ik in mijn dagboek lezen: ‘smoothie gemaakt

van banaan, spinazie en sinaasappelsap’, dat verklaarde

alvast de bizarre kleuromschrijving. Eerder was dan weer  

gebleken dat ik donderdagnacht al was binnen gebracht

 

niet dat ik me er zelf nog iets van herinner, maar toen

was ik ‘even iets gaan drinken’ dixit mijn dagboek

en dixit de kroegbaas was ik daar ‘onwel’ geworden

waarna hij een ambulance had laten komen

 

terugblikkend op bovenstaande feiten klopt er iets niet

maar toen ik uit de coma wakker werd en nog een week later

uit het hospitaal ontslagen, overheerste iets als covid19

het ganse land en de wereld en alles werd afgesloten

 

ook het politiedossier.

 

© bert deben

Vogelwaarde, zondag 9 mei 2021, 14 maanden later, nog steeds verbaasd. 


vrijdag 3 juni 2016

Blik met een trauma

.


Blik met een trauma  
.
Ik open een blik met een trauma
bekijk het nieuws
oorlog, natuurramp, een aanslag
de geboorte van een panda
in gevangenschap  

ik lepel het blik leeg
slik de resten weg
bedenk dat het zo moest zijn  

’s nachts heb ik last van mijn maag 
borrelt het in mijn ingewanden 
voel ik hoe het niet verteert 

de volgende ochtend
vind ik het blik terug  

ongeopend. 


© bert deben
Trein A’pen – Brussel, donderdag 2 juni 2016.


zondag 21 februari 2010

Midnight Express


.


Zo mooi was jij
zo zinloos mooi 
jezelf van mij ontzield.

         Ik kon jou geen beschutting geven
         bewaarde jou als een reliek
         maar loste niets van wat ik zag
         je koude lijf
         je botten door je bleke vel
         benauwdheid in je ogen.

Mijn vingertoppen op de jouwe
met tussen ons een muur van glas
en breekbaar toen ik schamper zei
dat dit zoals die scène was.

Voor altijd gruw ik van de dag
dat je zonder mij van steen moest zijn, 
met tal van muren om tegen op te lopen
en niemand die het bloeden dept.

         De tralies glansden flauw op jouw pupillen
         wazig koud op dovend zwart.
         We luisterden niet naar elkaar
         we hoorden slechts de holle woorden.

De echo dat je snel weer vrij zou zijn.

Je lispelde dat de muren ogen hadden
die verfoeiend naar je keken
dat er mannen teken deden naar elkaar
dat je niet je cel uit wou.
Een kerker in je eigen hoofd.

Ik sprak er haastig overheen
alsof er niets te vrezen viel dan vrees op zich
alsof het een vergissing was
die straks weer afgevlakt zou zijn.
Die je best als een ervaring zag.

Er kwam geen lach.

         Ook niet van mij.
         Ik hield me sterk
dat jij straks weer van mij zou zijn
         en immer blijven
         maar wist toen nog niet half hoezeer
die laatste blik dat steeds zou doen.

Hoe angstig iemand dood kan gaan.
        
Ik vlak het uit met mooie woorden
van harde schijf naar harde schijf
je dreigt en weet
dat ik ook daar verbonden blijf
geketend aan die laatste zin.

Als jij mij nodig had,
zou ik er staan …


© bert deben
Antwerpen, zondag 21 februari 2010, voor Frank B. 
.

zaterdag 26 augustus 2006

Vijftien jaar later ...

 

Voor N.
.
Vijftien jaar nadien herrezen
we zwegen wat we nooit vergaten
behoedzaam lachte ik, je praatte
(ik voelde mij toen afgewezen

ik wilde slechts die ene zoen
een kleinigheid om trouw te blijven
ik voelde jou tot ijs verstijven)
je had – bleek nu – het lef niet toen

ik was gejaagd, had geen geduld
had verloren jaren in te halen
maar niet als jij in lijdzaamheid
wat jij verzweeg, heb ik gebruld

we moesten blijkbaar eerst verdwalen
ik in de deining, jij in tijd.


© bert deben
Sint Niklaas, zaterdag 26 augustus 2006, voor Norri.


.
.