vrijdag 30 mei 2008

Ik wandel langs het leven heen ...


.


Het landschap staat in mij geschreven
                                                           (Ida Gerhardt)
 
Met elke golf ...


Ik wandel langs het leven heen
verzacht van aard, maar nooit verlost
van het verleden, want hoe bemost
een steen ook is, het blijft een steen

zo staat het hier in mij geschreven
met ouder worden zelfs gegrift
de duinen, zand, de zee, de drift
die overging, in overleven

in vasthouden aan wie jij was
voor mij dan toch, en aan de sporen
die jij voor mij hier in een mist
van twijfels liet, met elke pas

met elke stap word jij herboren,
met elke golf weer uitgewist.


© bert deben
Antwerpen,  november 2007

Geschreven voor de Rinke Tolman poëzieprijsvraag Soest (NL) 2008, met als thema : ‘Het landschap staat in mij geschreven’ (een dichtregel van Ida Gerhardt). 

Ik mocht er de 2de prijs voor in ontvangst nemen op 30 mei 2008:

 
2012 gepubliceerd in e-bundel van VRT Cobra.be n.a.v. gedichtendag: https://issuu.com/cobrabe/docs/gedichtendag2012-bloemlezing
juli 2021 gepubliceerd in kwartaalblad van RWS (Recht op Waardig Sterven)
  

21 opmerkingen:

  1. Fijn je hier ook te kunnen lezen ...
    'Elk einde is een nieuw begin' schreef je op VK-blog ... zo is 't!

    - Wat blijft komt nooit meer terug -

    Soms pik ik wat van je met naam en link, maar dat weet je al ;-)ook een soort reklame toch? Terecht je prijzen, je dicht naar mijn hart vanuit jouw hart.

    Arividi, Benona

    BeantwoordenVerwijderen
  2. zie misschien: Zelf vond ik iedereen een pareltje op zijn of haar eigen wijze maar de dichteres Dianne Soeters besteedt er nog eens extra aandacht aan....http://www.vkblog.nl/bericht/365178/Nog_genoeg_tijd_voor_iets_anders%3F_De_parels_van_het_blog_%2814%29

    BeantwoordenVerwijderen
  3. @ Jump : met naam en link er bij krijg je alvast mijn toestemming ... ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. @ Annet : na elke winter komt een nieuwe lente ...
    en ja, heel mooi hoe Dianne in haar vorm van afscheid nemen ook nog eens laat zien hoeveel moois er verloren gaat als straks iemand op de rode knop duwt en alles in 1 keer elimineert ...

    BeantwoordenVerwijderen
  5. vind ik mooi en herkenbaar spreekt me erg aan Bert

    BeantwoordenVerwijderen
  6. ik heb het toen gemist omdat ik van jouw bestaan niet wist, goed dat het niet is uitgewist en je het nu hebt opgevist -

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Al lezend herbeleef ik een kippevelmoment ; met mijn vriendin genieten van een zalige zomeravond - vanuit het niets haar zachte stem met jouw mooie woorden - ontroering

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik kende je destijds nog niet Bert, daarom nu: mooi en ontroerend ook!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Deze lees ik voor het eerst en ja, liep even mee langs de zee'sporen in het natte zand en dan...uitgewist.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Van harte gefeliciteerd Bert.
    Prachtig. Lieve groet,
    Marjon

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Bert, dit is prachtig.

    Simone

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Bert, vanaf m'n vrijwilligers werk: treffend.. Dank!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Inderdaad, dit raakt Bert, heel mooi!

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Het gedicht waaruit de zin 'Het landschap staat in mij geschreven' komt:

    Wandeling in Vlaanderen

    Het landschap had ons opgenomen,
    de dag heeft helder ons behoord;
    de open hemel, 't gras, de boomen,
    een levend water - en volkomen
    de vreugd van woord en wederwoord.

    De peppels langs de smalle dijken
    bloeiden, bestoven van het goud,
    de lucht scheen eind'loos diep te wijken,
    maar aan de voet was ons het prijken
    van kleine planten welvertrouwd.

    O licht over de voorjaarslanden,
    waarin de leeuw'rik valt en stijgt,
    en water dat de oeverranden
    bloeiend weerspiegelt en ons bande
    in aandacht die zich overneigt,

    hoe zacht neemt gij het hart gevangen
    en richt het tot zijn stillen zin -
    de blik zwerft uit, een stout verlangen
    spant reeds zijn kracht en zoekt de lange
    horizon af; nieuw werk gaat in.

    En dit was met ons langs de wegen
    bij 't rustig, gelijkmatig gaan,
    beleden soms en soms verzwegen,
    maar van elkander in genegen
    aandacht begrepen en verstaan.

    Zon kleurde de verweerde hoeven,
    de leiboom bloeide aan de muur,
    de boomgaard prijkte - en het toeven
    bij deze pracht bood ons te proeven
    de volle gaven van het uur.

    Het landschap staat in mij geschreven,
    gras, water, bloemen, ieder ding, -
    ook wij, in aandacht weggegeven,
    en over al dit bezig leven
    het licht in hooge koepeling.

    Ida Gerhardt

    BeantwoordenVerwijderen