.
Het landschap staat in mij geschreven(Ida Gerhardt)Met elke golf ...Ik wandel langs het leven heenverzacht van aard, maar nooit verlostvan het verleden, want hoe bemosteen steen ook is, het blijft een steenzo staat het hier in mij geschrevenmet ouder worden zelfs gegriftde duinen, zand, de zee, de driftdie overging, in overlevenin vasthouden aan wie jij wasvoor mij dan toch, en aan de sporendie jij voor mij hier in een mistvan twijfels liet, met elke pasmet elke stap word jij herboren,met elke golf weer uitgewist.© bert debenAntwerpen, november 2007Geschreven voor de Rinke Tolman poëzieprijsvraag Soest (NL) 2008, met als thema : ‘Het landschap staat in mij geschreven’ (een dichtregel van Ida Gerhardt).
Ik mocht er de 2de prijs voor in ontvangst nemen op 30 mei 2008:
2012 gepubliceerd in e-bundel van VRT Cobra.be n.a.v. gedichtendag: https://issuu.com/cobrabe/docs/gedichtendag2012-bloemlezing
juli 2021 gepubliceerd in kwartaalblad van RWS (Recht op Waardig Sterven)
Fijn je hier ook te kunnen lezen ...
BeantwoordenVerwijderen'Elk einde is een nieuw begin' schreef je op VK-blog ... zo is 't!
- Wat blijft komt nooit meer terug -
Soms pik ik wat van je met naam en link, maar dat weet je al ;-)ook een soort reklame toch? Terecht je prijzen, je dicht naar mijn hart vanuit jouw hart.
Arividi, Benona
zie misschien: Zelf vond ik iedereen een pareltje op zijn of haar eigen wijze maar de dichteres Dianne Soeters besteedt er nog eens extra aandacht aan....http://www.vkblog.nl/bericht/365178/Nog_genoeg_tijd_voor_iets_anders%3F_De_parels_van_het_blog_%2814%29
BeantwoordenVerwijderen@ Jump : met naam en link er bij krijg je alvast mijn toestemming ... ;-)
BeantwoordenVerwijderen@ Annet : na elke winter komt een nieuwe lente ...
BeantwoordenVerwijderenen ja, heel mooi hoe Dianne in haar vorm van afscheid nemen ook nog eens laat zien hoeveel moois er verloren gaat als straks iemand op de rode knop duwt en alles in 1 keer elimineert ...
vind ik mooi en herkenbaar spreekt me erg aan Bert
BeantwoordenVerwijderenbijzonder mooi!
BeantwoordenVerwijderenik heb het toen gemist omdat ik van jouw bestaan niet wist, goed dat het niet is uitgewist en je het nu hebt opgevist -
BeantwoordenVerwijderenheel bijzonder
BeantwoordenVerwijderenAl lezend herbeleef ik een kippevelmoment ; met mijn vriendin genieten van een zalige zomeravond - vanuit het niets haar zachte stem met jouw mooie woorden - ontroering
BeantwoordenVerwijderenBeeldschoon, het raakt mij.
BeantwoordenVerwijderenprachtig!
BeantwoordenVerwijderenontroerend mooi
BeantwoordenVerwijderenIk kende je destijds nog niet Bert, daarom nu: mooi en ontroerend ook!
BeantwoordenVerwijderenDeze lees ik voor het eerst en ja, liep even mee langs de zee'sporen in het natte zand en dan...uitgewist.
BeantwoordenVerwijderenVan harte gefeliciteerd Bert.
BeantwoordenVerwijderenPrachtig. Lieve groet,
Marjon
Ontroering bij het lezen, zo mooi.
BeantwoordenVerwijderenBert, dit is prachtig.
BeantwoordenVerwijderenSimone
Bert, vanaf m'n vrijwilligers werk: treffend.. Dank!
BeantwoordenVerwijderenLees dit nu pas. Aangrijpend.
BeantwoordenVerwijderenInderdaad, dit raakt Bert, heel mooi!
BeantwoordenVerwijderenHet gedicht waaruit de zin 'Het landschap staat in mij geschreven' komt:
BeantwoordenVerwijderenWandeling in Vlaanderen
Het landschap had ons opgenomen,
de dag heeft helder ons behoord;
de open hemel, 't gras, de boomen,
een levend water - en volkomen
de vreugd van woord en wederwoord.
De peppels langs de smalle dijken
bloeiden, bestoven van het goud,
de lucht scheen eind'loos diep te wijken,
maar aan de voet was ons het prijken
van kleine planten welvertrouwd.
O licht over de voorjaarslanden,
waarin de leeuw'rik valt en stijgt,
en water dat de oeverranden
bloeiend weerspiegelt en ons bande
in aandacht die zich overneigt,
hoe zacht neemt gij het hart gevangen
en richt het tot zijn stillen zin -
de blik zwerft uit, een stout verlangen
spant reeds zijn kracht en zoekt de lange
horizon af; nieuw werk gaat in.
En dit was met ons langs de wegen
bij 't rustig, gelijkmatig gaan,
beleden soms en soms verzwegen,
maar van elkander in genegen
aandacht begrepen en verstaan.
Zon kleurde de verweerde hoeven,
de leiboom bloeide aan de muur,
de boomgaard prijkte - en het toeven
bij deze pracht bood ons te proeven
de volle gaven van het uur.
Het landschap staat in mij geschreven,
gras, water, bloemen, ieder ding, -
ook wij, in aandacht weggegeven,
en over al dit bezig leven
het licht in hooge koepeling.
Ida Gerhardt