.
Het winterpad
Ik wandel op het winterpad
en kijk niet om of niet opzij
want al wat was ligt achter mij
en heeft vandaag op mij geen vat
ook al wie ik heb liefgehad
en zelfs wat is gaat weer
voorbij
ik kijk niet om of niet opzij
ik wandel op het winterpad
na jaren van beproeving vrij
ik stap rechtdoor en stap tot
dat
verdwenen in het jaargetij
er helemaal niets meer denkt in
mij
ik wandel op het winterpad.
© bert deben
Zaamslagveer,
dinsdag 27 oktober 2015.
.
Het begint in de positieve zin .
BeantwoordenVerwijderenPrachtig Bert!
Voel de kou van die tijd.
BeantwoordenVerwijderenJe hebt winterkleding aangetrokken.
Hoorbaar.
Zucht
Bert, je laatste gedicht ‘het winterpad’ vind ik overhéérlijk!!
BeantwoordenVerwijderenIk voel er een immense rijping in!
Alsof je - na een lange pijnlijke strijd - het ‘gehavend zijn’ en alle consequenties van die toestand aanvaardt...
de lichtheid, bijna gewichtloosheid van iemand die zijn rugzakje leeg maakte en daarbij liefst de stilte van de oorverdovende, helende natuur opzoekt.
Van harte een zachte verdere tocht gewenst,
Liefs,
Lieva
Schitterend, een juweeltje.
BeantwoordenVerwijderenSimone
Hij is weer mooi!
BeantwoordenVerwijderenPast me als een wame jas...
BeantwoordenVerwijderen