foto: Ed van den Bergen
Ze zwijgt
Ze woont sinds kort in een tehuis
en elke zondag zien de kinderen
bij elk bezoek haar wilskracht minderen
ze zwijgt, ze zit wat voor de buis
haar droom is zij al heel lang kwijt
een huisje samen bij de zee
ze leest niet meer, ze kijkt TV
of staart in de oneindigheid
het is december, overgang
ze hunkert naar de laatste dag
ze weet dat het van God niet mag
maar die begrijpt wel haar gedachten
ze weet dat hij daar zit te wachten
ze mist haar man al jarenlang.
haar droom is zij al heel lang kwijt
een huisje samen bij de zee
ze leest niet meer, ze kijkt TV
of staart in de oneindigheid
het is december, overgang
ze hunkert naar de laatste dag
ze weet dat het van God niet mag
maar die begrijpt wel haar gedachten
ze weet dat hij daar zit te wachten
ze mist haar man al jarenlang.
© bert deben
Semarang, Java, Indonesië, 13.12.2003.
april 2018 gepubliceerd in de bundel '100 beste gedichten poëziewedstrijd VtbKultuur Opwijk
Mooi ingetogen gedicht Bert
BeantwoordenVerwijderenOud worden kan mooi zijn, maar helaas zitten in tehuizen heel veel mannen en vrouwen te wachten en te staren. Een triest gezicht.
BeantwoordenVerwijderenMooi gedicht.
Mooi neergezet. Weer super
BeantwoordenVerwijderenFeestdagen in aantocht, doch voor velen plagerij, een dag als een andere, wachten en soms smachten tot het licht uit gaat.Vele dieren worden sneller uit lijden verlost.
BeantwoordenVerwijderenRecht uit 't hart.
BeantwoordenVerwijderenDa's het mooist!