vrijdag 30 december 2022

Overzicht 2022


Het eindejaarslijstje ziet er deze keer wat anders uit, geen rangschikking volgens ‘meest aangeklikt’, maar een jaaroverzicht in 7 x 2 gedichten (met telkens een link in voor wie ze wil lezen). De meest tekenende gebeurtenissen in 2022 voor mezelf:

1.    Kleine grote broer / Minireusje Harry – Dit jaar werd ik voor de 2de maal opi, met hier de aankondiging van haar broertje door Frances, alsook de traditionele fotosessie met al 2 generaties hetzelfde hemd aan 

2.    Wat nog jong is in mij / opi op de e-bike – het officieel op vervroegd pensioen gaan en hoe opi daar bij stilstaat, of in tegendeel, nog net iets sneller gaat dan voorheen dankzij mijn eerste e-bike 

3.    De wereld draait door / Hier in het bos – een weekje Ardennen en een verblijfje in een boomhut in een bos, het eerste gedicht is een bedenking bij het niet meer moeten meedraaien in de werkende wereld, het 2de over verzachten in de natuur

4.    Halve wereld / Beschouwend bij het strand – twee reizen die ik dit jaar maakte, een rondreis door Oman en een weekje in Fuengirola (foto). Niet zozeer omdat ik nu meer tijd heb om te reizen, maar omdat ik die tijd nu voor een deel invul als vrijwilliger assistent-begeleider van mensen met een beperking, o.a. ook tijdens reizen.

5.    Krishna bij de bakker / Nederig en dankbaar – ook nieuw voor mij dit jaar is dat ik voor het eerst in een schrijversgroep zit, met name de Zeeuws-Vlaamse schrijverskring Apropos, een groep met aangename en wijze mensen. Het leidde tot leuke uitdagingen en tot gedichten die ik anders niet geschreven zou hebben.

6.    Ze leeft tussen herinneringen / Ten einde Winter – nog een gevolg van het meer tijd hebben is dat ik bezig ben met het terug opzoeken, herwerken en digitaliseren van oud werk. Soms leidde dat tot verrassende vondsten, deze 2 hebben in elk geval iets blijvends.

7.    Einde Zomer / Winterpad – Ook dit jaar een aantal publicaties waar ik fier op ben, o.a. enkele gedichten (waaronder Winterpad) die opgenomen werden in het kwartaalblad van Recht op Waardig Sterven, mooi als afsluiter ... 

Met vooral een wens voor vrede in het nieuwe jaar,

Bert.

vrijdag 25 november 2022

De handen op de rug gebonden

.


De handen op de rug gebonden 
en ingegraven tot de lende 
rondom haar heen een grauwe bende 
vervloekend, snauwend, opgewonden 

van overspel schuldig bevonden 
na een schijnproces, ze ‘bekende’ 
de ergste misdaad die men kende 
de meest aanstotelijke zonde 

iedere steen wordt eerst gecontroleerd 
op een dodende doelmatigheid 
want het lijden eist een vaste tijd 
wat te groot of te klein is wordt geweerd 

met een kei als een vuist wordt god geëerd 
in Iran noemt men dit gerechtigheid. 


© bert deben 

Antwerpen, 13 augustus 1993, geschreven na het zien van 
een documentaire over vrouwenmishandeling in de wereld.  
foto: protest te Berlijn 13 aug. 2010 tegen steniging van vrouwen in Iran  
 

25 november is het de Internationale Dag ter Uitbanning van Geweld tegen Vrouwen. Deze VN-Dag is in 1981 opgericht door vrouwenorganisaties wereldwijd om geweld tegen vrouwen tegen te gaan, een probleem dat zich nog steeds veel voordoet. 25/11 is als datum gekozen, omdat in 1960 op die dag 3 vrouwenrechtenactivisten op brute wijze werden vermoord in Honduras in opdracht van de toenmalige president.

maandag 21 november 2022

Ik laat jou met de tijd verzachten



Er straalt een beetje zilver rond
zo schijnt de nacht op jouw gezicht 
de volle maan deels uitgegomd
de wolken milder bijgelicht
 
ik heb jou schoonheid toegedicht
die niemand buiten mij verstond
en zag jou zoals jij wellicht
niet eens jezelf verbeelden kon

je zal ook nooit uit mij verdwijnen
je bent er nog, maar buitenspel
gegrift, getekend in gedachten
maar minder klaar, in stippellijnen

jouw felle kleuren nu pastel
ik laat jou met de tijd verzachten.


© bert deben
Antwerpen, zondag 30 september 2007, voor Frank.

woensdag 16 november 2022

Verlichting

.

Uit ‘Lichtvoetig VI’, Light Verse gedichtenwedstrijd Stichting TaalPodium Emmen nov. 2022
geschreven bij kaarslicht. 
 

donderdag 10 november 2022

Opi op de e-bike



Uit ‘Lichtvoetig VI’, Light Verse gedichtenwedstrijd Stichting TaalPodium Emmen nov. 2022 
8 juli 2022 bedacht tijdens het fietsen van Antwerpen naar Vogelwaarde, Zeeuws-Vlaanderen 
.

donderdag 27 oktober 2022

De Jager en de Prooi

.
JAGER & PROOI 
 
Hij vond zichzelf volmaakt, of sterker nog
hij vond zichzelf tot daden uitverkoren
waar de middelmaat niet voor was geboren
dat plebs verdween na de daad in zijn zog

in de spiegels naast en boven het bed
bewonderde hij zijn eigen contouren
maar nimmer zijn prooi, het waren slechts hoeren
voor hem voor zijn lozen op aarde gezet

getuigen waren er nooit, ook deze man werd
in de duisternis door hem aangesproken
hij vroeg zijn prijs ­­~ had hij onraad geroken
zijn halsader trilde als van een angstig hert

gemaakt, hautain en veel te duur gekleed
hij kende het soort, alles meegekregen
van thuis, ze kwamen wel meer op zijn wegen
maar waar hij het uiteindelijk voor deed

was niet zozeer het geld, maar het spel
van wie er zichzelf tot wat zou verlagen
het geven en nemen, krijgen en vragen
en ja, zijn witte sneakers wilde hij wel

ze lagen naast elkaar, beiden ontbloot
het trage verbleken vond hij telkens zo mooi
hij wist nu wie de jager was, en wie de prooi
de witte sneakers kleurden langzaam rood. 
 
 
© bert deben
Trein Antwerpen - Brussel, 6 oktober 2022.   
 

‘Rode gymschoenen’ was het november thema van Schrijversgroep Apropos en het moest een fictief verhaal zijn. Met Halloween in aantocht leidde de fantasie tot een stukje horror waarbij ik graag de vraag open laat: wie is de jager en wie de prooi? 
En ja, evenzeer: is het ook werkelijk fictief??

donderdag 29 september 2022

Luchtkasteel

 .


trein Antwerpen – Brussel, donderdag 7 februari 2019.
17 sept. 2022 gepubliceerd in bloemlezing 'Hoeveel is wolk + wolk' van Poemtata

zondag 18 september 2022

Netwerken

.
.

De Vrouw

.

Geschreven bij het beeld ‘Mediterranea’ van Luis Reyes, Fuengirola, Spain   
 29 sept. 2022 gepubliceerd op de website van Het Vrije Vers   

Gevoel van geluk

.

Uitzicht op zee en
palmboom met zonsondergang
golfslag na golfslag
ontwikkelt zich in de dichter
een gevoel van geluk.


© bert deben
Fuengirola, zondag 18 september 2022. 
 

woensdag 7 september 2022

Krishna bij de bakker (hare drama)

.
.

Een Verlichte Verjaardag
                                                (HARE DRAMA)
.
Bij de bakker kwam ik Krishna tegen
groots, sereen en samenhangend
hij leek wel uit zichzelf gestegen
voor mij, alleen maar taart verlangend
kwam het rendez-vous wat ongelegen
 

hij heeft geen ogenblik gezwegen
ik hunkerde naar feestgebak
hij toonde mij verlichte wegen
en ondanks al mijn ongemak
gaf hij mij ongeremd zijn zegen
 
 
allicht was hij mij toegenegen
maar ik was jarig en wou taart
en ook al ben ik licht verlegen
ik heb hem mijn chagrijn verklaard
na drie uur luisteren in de regen

hij zei dat ik hem raad mocht plegen
als ik naar transcendentie zocht
en hield mij verder niet meer tegen
 
verlicht was ik die dag terdege 
maar ’t gebak was toen wel uitverkocht L


©
bert deben 
Durbuy, woensdag 7 september 2022. 


Geschreven tijdens mijn verjaardag, na een bezoek aan de Krishna gemeenschap Radadesh in Château Petite Somme, Durbuy, i.o.v. schrijversgroep Apropos voor het oktober maandthema: ‘Een V… Verjaardag’ (waarbij de 1ste 'V' in de titel vrij aangevuld mocht worden).

dinsdag 6 september 2022

Luisterend naar het landschap

.
.
Kabbelend water 
klotst over keien heen 
ik verdwijn in het deinen


© bert deben 
Ourthe, Durbuy, dinsdag 6 sept. 2022. 

zondag 4 september 2022

De wereld draait door

.
.
DE WERELD DRAAIT DOOR 

Links een zwembad, rondom bomen 
en onderhouden struikgewas 
ik zit op ons verblijfsterras 
van maanden niets doen te bekomen 

een kruiswoordraadsel bij de thee 
een beetje lezen, soms wat schrijven 
’t heeft niet veel meer nog om het lijf en 
het water stroomt vanzelf naar zee 

de angst om er niet bij te horen 
die heb ik heel snel afgeleerd 
de wereld draait ook zonder mij 
hij draait zelfs sneller dan tevoren 

al maanden lang gepensioneerd 
het gaat zo in een zucht voorbij. 


© bert deben 
Résidence Durbuy, Bohon, zondag 4 september 2022. 

 

donderdag 1 september 2022

September, einde zomer

.


Ik ben september, einde zomer
ik ben een tempel in verval
nog steeds een dichter en een dromer
maar wat moet komen weet ik al

zo zie ik barsten in de muur
terwijl de hemel grijzer kleurt
en ook hoe zonder veel censuur
mijn gevel hier wordt afgekeurd

ik ben een tanende attractie
die het moet hebben van publiek
dat net als ik verouderd is
van wat ooit passie was een fractie

en vol besef van de tragiek
dat ik nog steeds de liefde mis.


© bert deben
Antwerpen, zaterdag 1 sept. 2001, herwerkt feb. 2022
Beeld: Gevallen Icarus voor Griekse tempel.
.


mei 2022 gepubliceerd in bundel Vertalersweelde, Charles Baudelaire e.a. 
reflecties bij nieuw vertaalde gedichten van Baudelaire 
een recensie van deze bundel, met een citaat uit bovenstaand gedicht kan je vinden op: 

woensdag 10 augustus 2022

Liefde - J.C. Bloem


Liefde 

Kon ik één gaaf der jeugd terugverkrijgen,
Ik vroeg de makkelijke ontroerbaarheid
Van 't hart, dat nog niet heeft geleerd te zwijgen,
Maar vrijelijk bij den breuk der droomen schreit.

Nu ben ook ik gewend, mij te gewennen;
Ik trek mij allengs in mijzelf terug.
En ach, zelfs die mij beter moesten kennen,
Ik schijn hun wellicht liefdeloos en stug.

Toch ben ik vol verholen teederheden,
Gekneusde liefde, die geen uitweg vond,
Oneindig medelijden met wie leden,
Bewogenheid, die 't zware leven schond.

Alleen wanneer ik neder ben gezeten
In avondeenzaamheid en lampgesuis,
En al wat mij benauwde heb vergeten,
Begint er in mijn hart een zacht geruisch.

Dan wellen in mij nooit-verwonnen drangen,
Dan gaat een stroom van liefde van mij uit,
Die alle menschen in zich houdt omvangen,
Nu zij zich eindlijk niet meer voelt gestuit.

Dan heb ik 't hart weer van mijn jeugd gevonden,
En ben ik warm van innerlijken gloed.
Al wat de wereld in zich houdt gebonden
Dat voer ik de beminden tegemoet.

Dan schijnt het mij, bij 't zien van zóóveel derven,
Van zóóveel vleugels tot geen vlucht ontvouwd,
Dat ik alleen maar door voor hen te sterven
Hun toonen kan, hoeveel ik van hen houd.

Een oogwenk - de bekoring is gebroken, 
Ik meng het mijne weer met hun bestaan.
Ik heb hun van mijn liefde niet gesproken,
En dit moet alles langs hen henengaan.


J.C. Bloem 
(Oudshoorn, 10 mei 1887 – Kalenberg, 10 augustus 1966)
uit: 'Het Verlangen' (1921)
P.N. Van Kampen & Zoon, Amsterdam  
 
collage: portret J.C. Bloem door Sierk Schröder 
op bundelomslag 'Het Verlangen' 

dinsdag 2 augustus 2022

Bedenkelijk onderzoek uit Lekkerhoek

.
.
Lekkerhoekse Expertise 

Er was eens, niet zo lang geleden 
een deskundige uit Lekkerhoek 
die deed naar liefde onderzoek 
en werd lokaal daar voor aanbeden 

later deed hij dat ook in steden 
enkel gekleed in een onderbroek 
zo raakte iets van grenzen zoek 
en hij al snel in moeilijkheden 

‘hashtag ik ook!’ was plots daar 
en de dames waren niet meer blij 
ze haalden er zelfs politie bij 
die wilden weten wie, wat, waar 

wanneer en waarom deed hij die zaken 
hij deed het, zei hij, voor de expertise 
maar ook en dat bleek de surprise 
om Lekkerhoek gerenommeerd te maken. 


© bert deben 
Vogelwaarde, juli 2022. 
.
Geschreven als opdracht van de Zeeuws-Vlaamse schrijverskring Apropos, waarbij het de opgave was om een mythe of saga te bedenken rondom de naam van een gehuchtje (iedere deelnemer moest een andere naam trekken), beginnend met ‘Er was eens’. Het verhaal moest ook de 5 ‘W’s’ bevatten: Wie, Wat, Waar, Wanneer en Waarom - dat laatste nam ik heel letterlijk en de mythe zelf moet eigenlijk nog volop verder groeien, waarvoor ik dan ook de fake foto bijvoeg ;-)  
Foto meme: Bored-Panda.com-best-protest-sings 

dinsdag 5 juli 2022

Nederig en Dankbaar

.

Nederig en dankbaar

                     (bij een beeld van Sofie Martens)

.
Ze buigen bij het binnenkomen 
ze buigen bij het buitengaan 
ze buigen omdat buigen 
hier een grond heeft van bestaan 

ze buigen diep en heel voldaan 
en sloffen langzaam achterwaarts 
om van hun meester weg te gaan 

ze buigen omdat buigen 
hier hun grond is van bestaan


© bert deben 
Vogelwaarde, donderdag 30 juni 2022. 
 
 
Geschreven bij een foto van het beeld ‘Nederig en dankbaar’ van Sofie Martens
als opdracht voor ‘Apropos’, een Zeeuws-Vlaamse schrijverskring

foto: Joyce Wouters tijdens expositie te Eede 

maandag 6 juni 2022

Achterom kijken - Ron Roelandt

.
.
Achterom kijken  
 
je moet doorlopen, zeggen ze, 
je moet doorlopen, 
nergens blijven staan, 
niet achterom 

en als er achter je rug geschoten wordt 
dan loop je door 
telkens weer 
als er achter je rug geschoten wordt 
loop je door 
want na elk schot schreeuwen ze dat je door moet lopen 
nergens blijven staan 
doorlopen 
niet achterom 

als je uiteindelijk alleen bent 
loop je door in je angst 
steeds verder 
totdat je enkel nog vallen kunt 
en valt 
en wacht op het schot 

je bent alleen in een groot ficuswoud 
wortels als orgelpijpen 
laten de wind in de boomtoppen 
mensenwoorden lispelen 
in een taal 
die je niet verstaat 

onderweg ben je je beer verloren
maar je durft niet achterom te kijken
het was een russische beer
je beste vriend
die je moed gaf
vertrouwen
je mist hem
maar dat mag niet
fluisteren stemmen

je doet het toch
want missen is ook een soort van achterom kijken


© Ron Roelandt 


Ron Roelandt is Nederlander (afkomstig uit Zeeuws Vlaanderen) die ondertussen al meer dan 20 jaar in Italië woont. Ron schrijft poëzie en korte prozastukjes rond alles wat hem raakt (van alle vormen van kunst tot wat er omgaat in zijn omgeving en de wereld). Wie meer van hem wil lezen kan dat op zijn blog Ron de tijd of eventueel in het Italiaans op 80 Euro.  
In dit gedicht weet hij het vluchtelingendrama vanwege de Russische inval in Oekraïne te distilleren tot een beangstigend klein, maar meeslepend tafereel. Hartelijk dank aan Ron dat ik het ook hier mocht plaatsen. 
foto: Ficus - Dark roots © Cristiano Drago    

woensdag 1 juni 2022

Wat nog jong is in mij

.


Wat nog jong is in mij  

Als ik zo ’s avonds in de spiegel kijk
zie ik een man die ouder is dan ik
en wat hij zoal meedraagt in zijn blik
die ik, daarvan geschrokken, snel ontwijk

misschien moet ik hem beter leren kennen
zo denk ik daarna, liggend in mijn bed
maar iets in mij dat tekent ook verzet
en wil niet aan het ouder worden wennen

waarom niet, ach er zullen mensen zeggen
dat ik de waarheid niet wil zien zoals ze is
en weer anderen die geven mij gelijk
dat ik weiger mij bij leeftijd neer te leggen
en liever, naar wat nog jong is in mij kijk.

 

© bert deben
Brussel, Fontainaspark, zaterdag 21 mei 2022,
vóór het mee opstappen in Brussels Pride en n.a.v. mijn vervroegd pensioen op 1 juni. 
foto: The Swaddle/Young at heart:
Staying young at heart might also mean staying young at brain.
.

zaterdag 14 mei 2022

Goud - Andy Fierens


GOUD

Samen met mijn vader en zijn kleinzoon
keek ik naar een documentaire
over goudzoekers.

Ik zat op de sofa geklemd
tussen toekomst
en verleden

toen op het scherm deze
ondertitel verscheen:

Wanneer heb je ooit in een testgat gebaggerd
en zoveel goud gevonden?

De regel rukte zich los van het scherm
en begon boven ons te zweven.

Voor wie was deze vraag bedoeld?
Voor mijn zoon, zijn grootvader of voor mij?

Als psychedelische vormen vloeiden wij ineen.
En wat een vader dacht dacht ook een zoon.

Een stem riep komen eten
op een toon die suggereerde
dat er in het leven
niet veel meer is dan dat.

Mijn vader stond op als in hypnose.
Boomstammen in de bodem legden
zijn baggeren sinds lang plat
en zonder lust ging hij naar de keuken
en legde zich lam op de snijplank
als was het zijn vak.

mijn zoon nam een hap en trok
de toekomst in met een drilboor.
Ik wenste hem alle goeds.

Goud doet rare dingen met een mens.
Aan de ene kant een vader.
Aan de andere kant een zoon.
Daartussen een vader, een zoon
als bindmiddel dat niet pakt.


Andy Fierens
uit: ‘De trompetten van Toetanchamon’
De Bezige Bij, Amsterdam 2022

Met dank voor de toestemming van Andy om dit gedicht hier te plaatsen.

Andy Fierens (1976) is één van de vaakst optredende dichters van de Lage Landen en een waar podiumbeest. Hij is ook frontman van de literaire punkband Andy & The Androids en 1 van de drijvende krachten achter het koor De Bronstige Bazooka’s. Van hem verschenen eerder de dichtbundels ‘Grote Smerige Vlinder’ en ‘Wonderbra’s & Pepperspray’ en de roman ‘Astronaut van Oranje’.

Een bespreking van de bundel ‘De trompetten van Toetanchamon’ kan men vinden op Standaarduitgevrij-Andy-Fierens

.

zaterdag 30 april 2022

Hier in het bos ...

.
.
HIER IN HET BOS 

Hier in het bos hoor ik geluiden 
die ik als stadsmens amper ken 
ik ken ook ’t noorden niet van ’t zuiden 
maar voel hier dat ik rustig ben 

de vogels fluiten hier hun lied 
zo hoort het ook, het is hun eigen 
en daarin klinkt geen noot verdriet 
het stemt mij tot een minzaam zwijgen 

ik adem diep en sluit de ogen 
en luister naar wat mij omgeeft 
het laat een mens niet onbewogen 
hoe alles hier in vrede leeft 

heel even één met de natuur 
en stil verzonken in gedachten 
de wereld is soms rauw en zuur 
maar hier voel ik hem weer verzachten. 


© bert deben
Retie, Treelodge, boomhut Tjiftjaf, 27-29 april 2022,
voor Karen en Bram.
  
 
info Treelodge: https://www.treelodge.be/
.