Posts tonen met het label kind. Alle posts tonen
Posts tonen met het label kind. Alle posts tonen

maandag 10 februari 2025

Herinnering uit de kindertijd



Toen vader een keertje jarig was
had ik als kind een vers geschreven
ik wenste hem daarin nog lang te leven
wat ik luidop bij zijn thuiskomst las

niet echt poëtisch, maar beter bij kas
had mijn broer hem een vislijn gegeven
waarover vader – wel heel erg gedreven
door visvangst – duidelijk verheugder was

mijn gedicht, waar toch hard aan gewerkt
werd door vader niet zo gewaardeerd
hij zag of hoorde me nauwelijks staan

poëzie, heb ik toen reeds gemerkt
en als dichter nooit echt verteerd
kan maar zelden het materiële verslaan.

© bert deben 

 1989 



dinsdag 14 november 2023

Een huis van glas

.

.
EEN HUIS VAN GLAS 

Hij zuchtte diep, keek haar in de ogen en sprak
op een uiterst denigrerende en zelfgenoegzame toon:
’Wie in een glazen huis woont moet niet met stenen
gooien …’ Alsof hij met een dolk in haar hart stak.

Natuurlijk stond ze zwak en wist hij dat. Een kind
van een alleenstaande moeder en de vader ongekend.
In het dorp keerde iedereen hen al jaren de rug toe
en kinderen mochten niet met haar spelen of praten.

Hoe ze hem ook aanklagen wou, ze kon het beter laten.
Weer keek hij haar in de ogen, glimlachte heel hautain
en klemde wederom zelfverzekerd zijn hand op haar dij.
Ze huiverde en snikte, maar hij kreeg haar als altijd zo ver

dat ze niemand wat zei.


©
bert deben
Vogelwaarde, oktober 2023.



Geschreven n.a.v. het Apropos thema voor november 2023: ‘Wie in een glazen huis woont moet niet met stenen gooien’ met als bijkomende opdracht: Schrijf een aangrijpend verhaal. Ik ontving hiervoor de binnen de groep voor het eerst ingestelde ludieke ‘Johan Meesters-award’.

Digitale kunst: Réfléchir - © bert deben, 11.2023

donderdag 29 september 2022

Luchtkasteel

 .


trein Antwerpen – Brussel, donderdag 7 februari 2019.
17 sept. 2022 gepubliceerd in bloemlezing 'Hoeveel is wolk + wolk' van Poemtata

woensdag 27 april 2022

Mini reusje Harry

.
met minireusje Harry 


Met alles erop en eraan
handjes, voetjes,
mondje, neusje ...
is babietje een groot mirakel,
eigenlijk een mini-reusje ! 
 
 
© bert deben
27 aug. 1986, voor Dana

18 okt. 2017, voor Frances 
20 april 2022 voor Harry 

2017, met minreusje Frances: 

1986 met minireusje Dana


maandag 5 april 2021

De IJsbeer

.
.
.
De ijsbeer ijsbeert uit verveling 
op grijze blokken van beton 
en wankel wachtend in de zon 
op weer een nieuwe vis-bedeling 

de grote heerser van de pool 
en weidse witte vlaktes ijs 
zit hier te midden van het grijs 
tot het plezier van weer een school 

de kindjes roepen naar het beest 
“spring dan, spring dan in het water!” 
de ijsbeer ijsbeert wat bedeesd 
 

een onbeduidend keerpunt later 
willen zij de leeuwen zien of apen 
een tweede ijsbeer ligt te slapen. 


© bert deben 
Antwerpen, 18 september 1998. 
 

 

maandag 4 mei 2020

Oorlogskind




Oorlogskind 
“De oorlog kerfde in mijn denken diepe sporen 
de stad was een Apocalyps en zelf gewond 
heb ik als kind mijn ouders en mijn thuis verloren 
het leek alsof er enkel nog maar leed bestond 

en toch, een mens was toen met bijna niets tevreden 
jongeren zouden meer voldaan zijn, als ze zouden 
moeten worstelen, zoals wij in het verleden 
en waarderen wat wij uit puin hier voor hen bouwden!” 

Bejaard, maar altijd zindert nog dat oude zeer 
de angst en de vernieling, honger en verzet 
al heeft het leven ook veel moois gebracht, hij zucht 
het staat nu vast: voor hem duurt het zo lang niet meer. 

Begripvol helpt de verzorger de man te bed 
hij is zelf als kind uit een oorlogsland gevlucht. 

.

© bert deben 
eerste ruwe versie: Honningsvåg, Noorwegen, zondag 4 juni 2017
herscheven Antwerpen – Vogelwaarde, april – juli 2019, voor vader. 
Foto: Historiek.net – Rotterdam na het bombardement van 14 mei 1940.
.

vrijdag 24 april 2020

Lekker huisarrest



Lekker huisarrest 

We hebben lekker huisarrest
ik moet niet meer naar school toe gaan
en mag laat op, ik vind het best
met vroeg de televisie aan

ik geef meteen wat leuke tips
het hoeft niet echt, een slanke lijn
de bank op met een pakje chips
zolang we maar gelukkig zijn

en stil! zegt ma, ze houdt van zen
terwijl ze weer te chatten zit
met iemand die ik nog niet ken
een man, denk ik, die zij aanbidt

ik moet van haar niet alles weten
riskeer ook liever geen tirade
en als ik vraag wanneer we eten
krijg ik een koek en limonade

ik zap en kijk wat naar geweld
met tussendoor heel veel reclame
voor Netflix hebben wij geen geld
sinds ma haar laatste spoedopname

ze was een beetje depressief
en had mij met een mes bedreigd
maar tegenwoordig is ze lief
sinds zij die nieuwe pillen krijgt

van pa hoor ik al lang niets meer
zijn nieuwe vrouw die moet mij niet
dat zei hij mij eens op een keer
waarna hij mij hier achterliet

een studiootje met TV
daar buiten heerst een groot gevaar
ik ben er best tevreden mee
al duurt het nog het hele jaar

gezellig toch, zo’n huisarrest
ik ben hier helemaal in mijn schik
op school word ik toch maar gepest
omdat ik dom zou zijn en dik.


© bert deben
Vogelwaarde (in de tuin), donderdag 23 april 2020, lockdown gedicht nr 4.

geschreven voor het project ‘Jailhouse poetry’ van Diana Van Strijdonck
met als thema ‘Vrijheid / Onvrijheid’ (enige lichtvoetigheid is niet verboden) 
8 mei 2020 geplaatst op coronagedicht.nl 
28 jan. 2021 opgenomen in de bloemlezing 'Mijn overbuurvrouw is een Meeuw', 
de 110 beste gedichten van coronagedicht.nl, uitgeverij Liverse.




woensdag 15 april 2020

Kleine ballerina



Kleine ballerina

Ze kijkt naar mij met iets van argwaan 
ze denkt: dit is mijn opi niet
het is een scherm, waarop ze ziet
dat ik beweeg, ze lacht, maar niet spontaan 

waarna ze naar de mama kijkt
en zonder praten mededeelt
dat ze eigenlijk liever speelt
het is een kind, ze heeft gelijk

terwijl ze toch niet echt verdwijnt
ik zie haar op de achtergrond
ze draait daar sierlijk in het rond
een ballerina wil ze zijn

ze danst, ze draait, ze lacht, ze bloost
zo heel ver weg en toch verbonden
een knuffel kan niet meer, ’t is zonde
’t is slechts een scherm, maar toch een troost.


© bert deben
Vluchtoord Vogelwaarde, woensdag 15 april 2020,
opi in lockdown gedicht nr. 2, voor Frances en Dana.  


dinsdag 9 juli 2019

De schoenen van mijn vader

.
.
De schoenen van mijn vader  

Terwijl ik door het boek van ’t leven blader
groeit mijn besef: ik ben niet langer kind
maar wandel in de schoenen van mijn vader
waarin ik nu de toekomst vind
terwijl wat eindigt herbegint  

mijn dochter en mijn kleinkind komen eten
wat zal ik voor hen maken, zo denk ik, maar
is dit een zorg, ik heb het nooit geweten
we belden aan, we stonden daar
het eten stond al kant en klaar  

waarna we samen nog wat televisie keken
mijn vader deed het sinds mijn moeders dood
dat hoorde zo, hij is er nooit van afgeweken
nu valt traditie in mijn schoot
ik denk: wat wordt mijn kleinkind groot  

ik zucht terwijl ik alles even kader
het staat niet stil, het schuift slechts op in tijd
ik wandel in de schoenen van mijn vader
en voel zo zijn tevredenheid
terwijl ik het diner bereid. 
 

© bert deben
MSC Orchestra, Noordzee, maandag 24 juni 2019 – een iets ernstiger opi-gedicht ...
 
sept. 2020 gepubliceerd in paperback Po-e-zine editie XVI 'Reflectie' 

woensdag 23 mei 2018

Klein - Bart Moeyaert

 .
Het gedicht ‘Klein’ van Bart Moeyaert werd in 2001 aangebracht op de zijgevel van Stadsschouwburg / jongerentheater Het Paleis, Meistraat 21, 2000 Antwerpen,
en werd geïnspireerd door
de rechten van het kind.
  

woensdag 18 oktober 2017

Mini-reusjes

.
 
 
Met alles erop en eraan
handjes, voetjes,
mondje, neusje ...
is babietje een groot mirakel,
eigenlijk een mini-reusje ! 
 
 
© bert deben
aug. 1986, voor Dana

okt. 2017, voor Frances
 
 


gedicht werd gepubliceerd in weekblad Flair nr 27/1987   
en in Engelstalige versie in Tower Poetry (Canada), vol. 36 nr 2, 1987   
gebruikt voor geboortekaartje Sacha J. in 1990   
en voor het geboortekaartje van Frances op 18/10/2017   

dinsdag 4 juli 2017

Papa heeft een vriendin

 .
.

Papa heeft een vriendin  
.
Mijn papa is van mama weg gegaan
nu al een maand, ze huilt nog alle dagen
als ik haar troost of als ik iets wil vragen
zegt zij dat ik het toch niet kan verstaan  

ik heb mijn papa 1 keer nog gezien
hij kwam toen even zijn computer halen
hij zei dat hij voor mij wel zou betalen
hij denkt dat mama mij verkoopt misschien  

maar dan is mama helemaal alleen
papa heeft een vriendin om mee te spelen
zegt oma, en dat hij een eikel is
dat zegt ze luidop tegen iedereen  

ik doe alsof het mij niet echt kan schelen
terwijl ik toch ook wel mijn papa mis. 

© bert deben
Vogelwaarde, zondag 13 februari 2016.
foto: uit video NF - How Could You Leave Us
.  
  
      werd gepubliceerd in ‘Roodwoordje en de broze wolf' – Poemtata 2017    

woensdag 21 juni 2017

Mijn kleinkind is nu 13 weken

 .


Mijn kleinkind is nu 13 weken
en zeven centimeter groot
klein dus, met ons allen vergeleken
het woont ook nog in moeders schoot  

het drukt daar wat op ingewanden
en maakt dat mama misselijk is
want verder heeft het niets om handen
en kent het geen bekommernis  

al wat er in de wereld speelt
hoe mensen zijn, wat wij misgunnen
en hoe hier alles is verdeeld
terwijl we zoveel beter kunnen  

toch laat ik graag mijn angst verbleken
bij wat ik in mijn hart omsloot:
mijn kleinkind is nu 13 weken
en zeven centimeter groot. 
 

© bert deben
Antwerpen, donderdag 27 april 2017, eerste Opi-gedicht, voor mijn kleinkind.  
.
Ondertussen zijn we bijna twee maand verder, maar ik moest (ongeduldig) wachten met het plaatsen van dit gedicht op de officiële aankondiging en dat gebeurde met dit schitterende filmpje:  
.

video by Dana Deben
 
 

donderdag 15 september 2016

De ballade van Prinsesje R


.
De ballade van prinsesje R  
.
Prinsesje R kwam amper recht
ze was wat zwaar en lui van leden
aan ’t personeel werd uitgelegd
hoe haar te helpen elk moment
wat zij gehoorzaam dan ook deden  

ze zuchtte, pufte en ze zeurde
wou dit en dat en telkens wat
en wat ze eiste dat gebeurde
onmiddellijk en heel attent
omdat prinsesje R een titel had  

want titels, ja, die wegen door
prinsesje R woog net zo zeer
zowel van achter als van voor
een beetje zwaarder dan gezond
en elke dag een beetje meer  

een lijvig kind van 13 jaar
gebakjes, ijsjes wou ze krijgen
en wat ze vroeg dat gaf men haar
al werd ze honderd kilo rond 
opdat prinsesje R zou zwijgen  

voor koningen een goede raad
en ook zo voor de koningin: 
een beetje zoet soms kan geen kwaad 
maar stop er ook eens groentjes in! 
 

© bert deben
Berlin, Reichstagufer, am Spree, vrijdag 9 september 2016. 


Voor het januari 2025 maandthema 'Corrigerende tik / sprookje' van 
schrijversgezelschap Apropos werd de laatste strofe aangedikt met 2 extra regels:

"maar is uw prinsesje irritant en veel te dik 
corrigeer haar dan maar met een tik 
en stop er ook eens groentjes in! 


maandag 1 juni 2015

Het kreupele meisje - Juan Ramón Jiménez

.foto: Handicap International n.a.v. de Universele Dag van het Kind                     

.
Het kreupele meisje  
.
Het meisje lacht: ‘Wacht,
ik haal mijn kruk!’  

Zon en rozen.  De ritselende
frisse bomenlaan werpt
heldere groene vlakken.  Gekwetter
van vogels, een lichte bries.
Het meisje lacht: ‘Wacht,
ik haal mijn kruk!’  

Een hemel van droom en zijde
dringt door tot in het hart.
De witgeklede kinderen spelen,
gillen, zweten, rennen toe:
‘Loooop!’
Het meisje glimlacht: ‘Wacht,
ik haal mijn kruk!’  

Haar ogen glanzen.  Haar been
hangt verdraaid en vreemd.
Haar schouder doet pijn.  Ze hijgt
tegen de boom.  Ze gaat zitten.
Ze lacht en huilt en lacht: ‘Wacht,
ik haal mijn kruk!’  

Maar de vogels wachten niet,
de kinderen wachten niet.
De lente maakt ze dronken.
Het is het feest van wie loopt en vliegt …
Het meisje glimlacht: ‘Wacht,
ik haal mijn kruk!’ 
 

Juan Ramón Jiménez (1881-1958)
(vertaling : Elly de Vries-Bovée)  
 
 
Juan Ramón Jiménez Mantecón was een Spaanse dichter en Nobelprijs-winnaar. Een van zijn belangrijkste bijdragen aan de moderne poëzie was het concept "poesia pura," ofwel zuivere poëzie. Jiménez ontving de Nobelprijs voor de literatuur in 1956.
 
Meer over zijn leven:
 
  

woensdag 1 april 2015

Advies bij windkracht 6


                                                       
 
                                                                         
Het kind in mij stond
stormwind mee te pissen toen
de wind plots draaide.
 

© bert deben
Vogelwaarde, dinsdag 31 maart 2015, bij windkracht 6.
 
 
 
 

dinsdag 14 oktober 2014

Zelfanalyse en Kernkwadrant


Zelfanalyse


In groep verdwijn ik in mezelf
en voel ik mij al snel te veel
geen binding of geen onderdeel
opnieuw dat jongetje van elf  

dat weet dat het zo anders is
dat niemand het begrijpen kan
nog tussen kind en jongeman
en vol van twijfels en gemis  

in de verdeeldheid van mijn jeugd
diep in mezelf in vrije val
word ik opnieuw een niemendal
met slechts een glimlach op mijn mond  

in stilte op de achtergrond
het kind dat thuis voor niet veel deugt. 
 

© bert deben
Neptune Pwani Beach Resort, Zanzibar, 21 oktober 2007.  

Werd gepubliceerd in de rubriek Wassily’s frisbee van literair tijdschrift Schoon Schip, jg 21 nr 3,
met als thema ‘jeugd’

Onderstaand een Kernkwadrant rond de eigenschap van 'bescheiden zijn' en tot wat dit kan leiden (onzichtbaar zijn) - hoe men daar aan kan werken (door zichzelf meer te profileren) en wat er kan gebeuren als men daarin overdrijft (valkuil: arrogantie). 
Met dank aan Goele Leyder voor het aanleren van de werking van Kernkwadranten.
Een interessante en eenvoudige uitleg rond Kernkwaliteiten en Kernkwadranten kan men vinden op o.a. deze webite: Kernkwaliteiten en kernkwadranten