donderdag 22 december 2005

Het Badkonijn (een kerstverhaal)

.
 
Het Badkonijn
(een kerstverhaal)
 
 
Een badkonijn in de Jordaan
kocht schuurborstels bij massa aan
en schuurde die er driftig door
met liters zeep en bussen chloor
 
zo poetste het de tanden
de vloer, plafond en wanden
de poten, staart en ieder oor
en net als elke dag ervoor
ging het ook nog drie uur lang te bad
omdat het vrees voor vlekken had
 
tot dat het op de dag voor Kerst
alweer het water had ververst
om nog een extra uurtje lang
te bad te gaan bij kerkgezang
 
doch toen viel met een grote krak
de Kerstman binnen door het dak
met rendieren en arrenslee
en gans de zoldering viel mee

het badkonijn van tussen puin
bekeek de Kerstman ietwat schuin
en vroeg bezorgd verbouwereerd
of hij zich soms niet had bezeerd
 
de Kerstman keek wat links en rechts
bekeek het beest en zei toen slechts :
“Hier moet ik duidelijk niet zijn
jij bent een vuil en vies konijn
ik neem jouw pakjes mee terug!”
en zo verdween hij net zo vlug
 
het badkonijn, het badkonijn
het wilde graag zo proper zijn
hygiënisch, netjes en verzorgd
nu restte hem slechts puin en pijn
 
en zo verliet het beest zijn huis
zijn pels nog grijs van stof en gruis
het hart verscheurd, de ziel gebroken
de vrieskou voelbaar in de knoken
 
maar plots zag toen het beest een licht
een beetje warmte in het zicht
een oude zwerver bij een vuur
en ook al leek de man onguur
hij gaf het beest wat stukjes brood
en warme schutting in zijn schoot
 
het werd getroost, het werd gestreeld
het laatste brood werd schaars gedeeld
want ook al was hij vies en goor
van afkeer was geen enkel spoor
 
het badkonijn sliep in een doos
die nacht, zo zacht en zorgeloos
en zonder smetvrees, zonder doel
doch vol van zuiver Kerstgevoel
 
 
maar ook de landloper was aangedaan
en dankbaar voor het slapengaan
want God aanhoorde zijn gebed:
Hij had konijn op 't Kerstmenu gezet!
 
 
© bert deben
Antwerpen, maandag 14 november 2005, voor Peter.

tekeningen © Peter Verhaegen
 
 .

zondag 18 december 2005

Als je terugkomt wordt het zomer ...

.
 .
Vier uur, ochtend, ik ga slapen
en bevat hoe leeg en broos het is
ik noem jou teder mijn gemis
gruis dat ik wil samenrapen  

mijn vingers tasten in het duister
en dwalen eenzaam door het bed
ze tekenen de leegte nauwgezet
terwijl ik naar ontberen luister  

na al die jaren nog steeds weg
een zwaluw vluchtend voor de kou
en ik, hoe nuchter ook, een dromer
als ik me ’s nachts weer naast jou leg  

ik fluister nog: ik hou van jou,
als je terugkomt wordt het zomer.
 

© bert deben
Antwerpen, zondag 18 december 2005, voor Frank B.
 
 
werd feb 2017 gepubliceerd in Po-e-zine XIV  

dinsdag 1 november 2005

Allerheiligen

.

   Allerheiligen  
                 (bij de rustplaats van moeder)


     De doden werden weer verschoond
     zowel van zonden als hun graven
     herdacht ook om de mooiste gaven
     in stilte wordt berouw getoond
 
     een jeugd lang heb ik hier gewoond
     een sloepje in een kleine haven
     tot ik mezelf voorbij zou draven
     tot wat voor mij de moeite loont
 
     het leven neemt, het leven geeft
     als ik hier sta, zo half verweesd
     ben ik verheugd om al de jaren
     die ik door jou dan heb geleefd
 
     een schip ben ik, dat weet te varen
     maar bij het afscheid weer bedeesd.
 
 
     © bert deben 
        Borsbeek, dinsdag 1 november 2005, voor moeke.


zondag 30 oktober 2005

Wandeltocht Libramont


 Libramont

    (les Ardennes)


Zonder riviertje 
zou het geen wandeling zijn
zeker niet met laarzen aan
rugzak, drinkbus, wandelstok
er moet iets stromen door het woud

hoe oud de bomen ook of stenen
hoe grillig rotsen zich vermomden
met mossen, struiken of klimop
we hoopten het van op de top
en zochten het in dalen

voor ons moest het water zich herhalen
in kabbelen en valletjes
in bochten en gevaren

en gladde stenen oversteken
waardoor er altijd iemand nat kon zijn
of op z’n minst een been kon breken.


© bert deben
Wandeltocht Libramont, zondag 30 oktober 2005. 
 




vrijdag 28 oktober 2005

Wintertijd


.
Wintertijd  

De zomer slaapt nu in de schuur 
totdat het straks weer lente wordt 
de klok staat weer op winteruur 
en dagen werden ingekort 

’s avonds sluiten de gordijnen 
en gaat weer de verwarming aan 
de zon zal maanden minder schijnen 
het is een tijd om stil te staan   
 
als eertijds bloesems in de lanen 
vergaat het nu dan ook de kleuren 
en soms ook pijnlijk teerbeminden 

soms deelt men vreugde, soms ook tranen 
wat aandacht weet ons op te beuren 
de winter is een tijd voor vrienden.  
 

© bert deben 
Antwerpen, vrijdag 28 oktober 2005, voor tante Josee.  
 

zondag 9 oktober 2005

Kamers vol gedachten

.
.
Hier lig ik in een luchtkasteel
met alle kamers vol gedachten
een beetje eenzaam af te wachten
en starend naar mijn spiegelbeeld

zo toont het beeld mij gans alleen
en oud en grijs maar toch tevreden
voor spijt van iets geen echte reden
zelfs zonder mensen om me heen

ik heb geleefd, ik heb bemind
ik zag de wereld en het leven
en wie er ooit voor mij wou zijn
ik zag vooral heel fier mijn kind

en al wat ooit bestond aan pijn
werd in een ogenblik vergeven.

 

© bert deben
Château de Petit Rechain
zondag 9 oktober 2005, voor Robert (9 jaar nadien). 


donderdag 6 oktober 2005

zaterdag 17 september 2005

Er komt weer ruimte in de tuin

.
 .
Er komt weer ruimte in de tuin
nu er geharkt werd en gesnoeid
verwijderd wat er uitgebloeid
geen kleur meer had behalve bruin  

al wat niet meer in bloei kon zijn
ligt op een hoopje te ontbinden
het hoopt van daar de weg te vinden
naar nieuwe wortels op termijn. 
 

© bert deben
Antwerpen, maandag 15 augustus 2005.
 
 

donderdag 8 september 2005

want stel je maar eens liefde voor ...


.
Een keer of drie
.
We deelden een voltooid verleden
maar luisterden nog naar elkaar
terwijl ik strelend door jouw haar
het niet kon laten te ontleden
 
hoe het gevoel gestopt werd door de rede
maar de handen toch nog na beminden
en hoe cliché het woordje ‘vrienden’
weer gevolgd werd door wat aardigheden
 
maar ik bleef teder tussendoor
en zag toen in je ogen hoe
je keek naar mij en argwaan kreeg
want stel je maar eens liefde voor
 
een keer of drie tot daar aan toe
maar daarna brengt het angst teweeg.
 
 
© bert deben
New York, 08 september 2005, voor Peter. 
.
picture: A 1960s street scene by an anonymous photographer, from “Gay Gotham: Art and Underground Culture in New York.” Credit Collection of Philip Aarons and Shelley Fox Aarons, New York

maandag 5 september 2005

Onmogelijk blijvend

 

ONMOGELIJK BLIJVEND 

Het kon onmogelijk blijvend zijn, of toch 
zoals we keken in elkanders ogen 
en af en toe bewust ook overwogen 
of het mooi zou kunnen zijn of zelfbedrog 

maar we herpakten ons dus vooralsnog 
en overschilderden de regenbogen 
met een te sterk geloof in onvermogen 
de sleep van het verleden in ons zog 

het kon onmogelijk blijvend zijn
maar zouden wij het wel herkennen
als het voor ons stond en het zou bestaan
een flits, te midden van het jachtterrein

of zou het werkelijk gewennen
om bij elke twijfel uit elkaar te gaan? 
 
 
© bert deben
Vlucht AA171 naar New York, 05 september 2005, voor Peter



dinsdag 19 juli 2005

Feest oh Feest !

..
gedicht © bert deben - Zandvliet, 19 juli 2005, voor Brigitte.
.
tekening: ‘Prettige Verhaardag’ © Annet Lemaire
website: Snorharen
 
werd gepubliceerd in de bundel beste gedichten van de poëziewedstrijd VtbKultuur Opwijk 2012

zaterdag 9 juli 2005

Blaast op een dag een man zichzelf en een bus op


 Blaast op een dag …   


Blaast op een dag een man van een onzekere godsdienst
zichzelf en een bus op en belandt hij meteen in de hemel,
staat ie daar samen met tal van slachtoffers aan de grote
witte poort van Gods huis.  Onder andere geheel per toeval
een Jood, een Islamiet, een christen gedoopte vrijdenker,
een om zichzelf enig élan te kunnen geven Boeddhist
en een kind dat nog geen keuzes had kunnen maken in het
leven.  Stonden ze naar elkaar te kijken, verbaasd, de ene
al verbaasder dan de andere – daarnet nog samen in de
bus op weg naar ieder zijn eigen kleine wereldje en nu
plots hier, gans onder het bloed nog een beetje verdwaasd
van de knal en eensklaps is alles paradijselijk wit.  

Opent God de poort met een glimlach van hier tot ginder 
en de volgende zin :  “Leuk, ik had het net op het nieuws
gezien !”  Wat later zou hij het ook nog grappig vinden
dat ze allemaal wat anders geloofden in Hem of al
helemaal niet al naargelang de toestand van hun
rekeningen of relaties of de klappen die ze van hun
moeder en/of vader hadden gekregen in het verleden.  

Toen de man met de bom, enigszins bekomen van zijn
eigen verwondering maar toch nog lichtjes fanatiek, aan
God vroeg waar hij zijn beloofde maagden, goud en
een persoonlijke stoel naast Hem mocht vinden, kon
God het schateren niet laten.  “Wat ze jullie allemaal toch
wijs kunnen maken!” Hij wist altijd al onze verwarring
tussen geloof en eigenbelang als humor te smaken. 
 

© bert deben
Antwerpen, zaterdag 9 juli 2005.













"Ge zult niet doden" (Deut. 5:17)
"wie iemand anders doodt... het is alsof hij de hele mensheid heeft gedood"(Koran 5:32)

Hier onder een link naar een lijst (Engelstalig) van wreedheden gepleegd in de naam van religies - je kan er stemmen welke je zelf de wreedste vindt of er zelf ook andere toevoegen - je kan bij de lijst zelf ook bedenkingen hebben natuurlijk, maar het stemt in elk geval wel tot nadenken:
 
Het communisme en het nazisme bewezen dat de mens ook niet altijd een religie nodig heeft om massamoorden te plegen – de wreedheid zit in de mens zelf – religie is wel altijd een makkelijke en goedkope manier geweest om mensen te manipuleren tot het plegen van de grootste gruweldaden: beloof hen het paradijs en/of maak ze bang voor de hel  en overlaad hen met dogma's en je kan ze dood en verderf laten zaaien, ook al komt ‘Gij zult niet doden’ op verschillende manieren in zowat elke religie naar voren als een onaantastbaar gebod van God zelf. 
 

dinsdag 5 juli 2005

Boerentorengedicht - Tom Lanoye

.


Boerentorengedicht van Tom Lanoye.

Tom Lanoye was vanaf 1 januari 2003 2 jaar lang de eerste officiële stadsdichter van Antwerpen. Het Boerentorengedicht, het vijfde stadsgedicht van Tom Lanoye is een liefdesgedicht, de Boerentoren verklaart hierin zijn liefde aan de toren van de kathedraal.

De vierde strofe hiervan stond op een doek van 650 m² dat de laatste week van april 2004 aan de Boerentoren werd gehangen tot april 2005.

De eerste drie regels van het gedicht werden nadien geschonken aan het Letterenhuis. De rest van het doek werd in fragmenten per opbod verkocht ten voordele van een alfabetiseringsproject in Mali.

.

dinsdag 24 mei 2005

Liefde op het laatste zicht




Net nog voor het slapengaan
eventjes de lichten aan
en kijken wie er naast me ligt. 
 
 

© bert deben
Antwerpen, dinsdag 24 mei 2005, 00:11 uur
 




zaterdag 23 april 2005

De Busreis

 .
De busreis 
. 
IJs wordt hier verkocht, ontbijt op
plastic schaaltjes, oma’s pellen broodjes
uit de folie, de geur van olie en frituur.
De duur van pauzes wordt strikt afgesteld
door gidsen die graag verder willen.  
 
De kleinste etters gillen de verveling weg
moeders trachten hen te stillen, vaders
denken aan wat thuis te wachten staat
en hier niet kan.  Het toekomstplan.
De tuin, het pad, het werk in de garage.
Het afdak dat op punt staat weer te lekken.  
 
De bus gaat zo vertrekken. Een foto
tovert heel spontaan grimassen
op gezichten die op vluchten staan.  
 
Hier snel vandaan. Naar een huis waar al
het speelgoed woont, een straat waar men
de mensen kent en straks weer kan vertellen
hoe men hier tot in de puntjes werd verwend. 
 
 
© bert deben
Awanui, New Zealand, 23 april 2005, bij een stopplaats voor toeristenbussen.
.
 
  

vrijdag 15 april 2005

Ze was nog jong maar toonde graag




Ze was nog jong maar toonde graag
haar vruchtbaarheid, de buik wat bloot
tot net een staaltje stevig vel
haar borsten opgezet tot tafereel

een speen voor vele kinderen
want als merries wou zij drachtig zijn
en springen door de wei de wereld in
zo’n zin wou zij het leven geven

de jongens zagen slechts het vlees
en spraken hees hun voorkeur uit
van wegen om het zaad te lozen
de kinderkamers ver voorbij

ze keek negerend zonder blozen
voor zich uit, maar heel even ook opzij. 


© bert deben
London, Heatrow, 15 april 2005.



gepubliceerd in ‘verzamelde gedichten 13de poëzieprijs’ Culturele Centrale Boontje 2007.