The Starry Night, Vincent van Gogh, 1889
Starry starry night
.
De laatste nacht, ik zit nog na te dromen
onderweg zijn laat z’n sporen na, gedachten
Don McLean mee on the road, sterrennachten
vrede, de geur van eucalyptusbomen
het grote niets, dicht bij de dood en toch
is dit het leven zelf, steeds maar verder gaan
en achterlaten, de reden ook van het bestaan
als er al een reden is, of is het zelfbedrog
als ik de ogen sluit dan heb ik niets bewezen
maar het gevoel dat niets meer te bewijzen valt
afwezigheid, de stilte van woestijn te zijn
tot alles ophoudt op een nacht als deze
de sterren staan mooi uitgestald
hier boven het kampeerterrein.
© bert deben
Paringa Caravan Park, Renmark, South Australia, zondag 24 februari 2008.onderweg zijn laat z’n sporen na, gedachten
Don McLean mee on the road, sterrennachten
vrede, de geur van eucalyptusbomen
het grote niets, dicht bij de dood en toch
is dit het leven zelf, steeds maar verder gaan
en achterlaten, de reden ook van het bestaan
als er al een reden is, of is het zelfbedrog
als ik de ogen sluit dan heb ik niets bewezen
maar het gevoel dat niets meer te bewijzen valt
afwezigheid, de stilte van woestijn te zijn
tot alles ophoudt op een nacht als deze
de sterren staan mooi uitgestald
hier boven het kampeerterrein.
© bert deben
Vandaag, exact vier jaar geleden, geschreven na een prachtige tocht door 'the outback' in Australië - foto's hiervan kan men eventueel bekijken op deze link naar mijn fotoblog: Outback, Australia
En absoluut hier bij horend is natuurlijk Don McLean's "Starry Starry Night" - 'Vincent', zijn betoverende ode aan Vincent Van Gogh:
