Het jaar werd afgesloten met woorden vol
verwachting, een beetje beterschap, een grap
een liefdevol voorbijgaan (de toekomst) – ik
snap opnieuw weer de essentie: ik overleefde

mezelf, de pijn, de reden van het moeten zijn
(buikspieren gespannen voor de laatste klap)
ik train mezelf tot niet meer voelen, tot elke
zenuw moe van al het vechten opgeeft – ik zie

met nieuwe ogen, hoe alles verder leeft (oude
wijn in nieuwe zakken) maar streeft naar
steeds opnieuw hetzelfde zijn, in andere vormen
een wereld vol vergeten en herhalen, stalen van

mijn vorig leven: het is koud daar buiten, het is
koud hier binnen ook, alleen de kachel doet alsof.

© bert deben
Antwerpen, 31 december 2ooo – 21:40 uur.

We dansen

.

We dansen, zwetend, jouw lijf tegen ’t mijne 

we schijnen mooi te zijn om zien zo samen 

ik wil het al te graag beamen, dat ik het 

prachtig vind, je windt mij op en ik ook jou 

ik proef jouw mond, betast jouw lijf en jij 

het mijne, we schijnen knap te zijn, zo 

samen, het is een sierlijk zwoel bewegen 

een toegenegen teder zijn, bejegenen van 

mooi gespierd, jouw lijf tegen het mijne 

ik schijn, zo zeg je, lief en onvermoeibaar 

maar ruik naar meer dan één nacht samen 

je wendt je heel behendig af van het gevaar. 

© bert deben 

Antwerpen, 24 december 2ooo – 7:03 u, na een fuif, voor Jan. 

foto: Baires TangoGay 

Jantje zag eens fluimen hangen (een frisgroen Kerstgedicht)

.

 

Jantje zag eens fluimen hangen

als kerstboomslingers oh zo groot

want opa had weer zwaar gehoest

de ouwe mens was bijna dood  

oma riep: oh kijk nu daar

het lijken net wel braceletten

maar gezien zij die niet aan kon doen

mocht Jantje toen de kerstboom zetten  

toch beter dat die boom daar staat

dan al die slierten op te ruimen

want zie hem staan in vol ornaat

een spar vol blinkend mooie fluimen  

toen vroeg Jantje: ach opa ziek,

toe hoest mij nog een schone piek! 

 

© bert deben

Turnhout, 7 februari 2000.  


Ik wens iedereen schitterende lichtjesdagen!
(en ze mogen ook een beetje ondeugend zijn)

 

bert 

ps: achter elke rode o zit er  een beetje kerst, wat vrede of een lach verstopt ...

 

fotobewerking: Justin Bieber als Jantje  

 

Ik weet dat jij als kerstmis bent ...

Uit de tentoonstelling 'Poetry in the Picture'

.

 

Ik sluit de ogen voor de wereld

en zie slechts jou – een door en door

van angst verstild onzeker zijn

negerend dat je denkt aan mij

ik zoen mijn mond op niets dan leegte

het ontbreken van jouw eerlijkheid

ik streel (mijn handen koud van lang

alleen) jouw schitterend ontkennen

het slakkenhuis waarin je schuilt

met wonden van gemarmerd vlees

voorzichtig stijlvol ingericht

ik zie hoe jouw gezicht verlangt naar mij

maar weet dat jij als kerstmis bent

volmaakt onecht en vlug voorbij.

© bert deben

Antwerpen, dinsdag 12 december 2ooo 

.

Blind date

  Blind date

December in een park in Oostende

blinde afspraak, er wandelen allerlei

figuren voorbij die voor mij voldoen

aan nooit gezien en anoniem

ik zit, als een dichter, pen ter hand

kladschrift, opvallend in het middel-

punt van niemands belangstelling

op de rand van een kiosk in arduin

rekening houdend met het feit dat we

allen gehaast zijn en allen te laat, gun

ik iemand het voordeel van de twijfel

en schrijf ik de tijd tot waarde neer

tot achter mij, straalbezopen, een stem

aan een man vraagt of hij toevallig ik is.

© bert deben

Oostende, zaterdag o2 december 2ooo, voor C. 

24 november 2018 mocht ik de 1ste prijs in ontvangst nemen voor de Poëzieprijs 'Dichter uit de Schaduw' voor een inzending van 3 gedichten rond een blind date, waaronder ook dit gedicht.

Borrelhapjes

Borrelhapjes

Het leven is een wachten op 

de liefde die zich moet onthullen 

een leegte klaar om in te vullen 

soms van de regen in de drop  

 

het meestal missen van de boot 

en wederom in een spiraal 

het leven is een hinderpaal 

een tegemoetzien van de dood 

het liever eigenlijk niet willen 

en dat verschuilen achter grapjes 

van melk tot laatste avondmaal 

verveling op een grote schaal 

vol dipsausjes en borrelhapjes 

die af en toe de honger stillen. 

© bert deben 

Antwerpen, 11 november 2000. 

.

Afstand

Afstand

. 

Lig jij ook nu nog met jouw rug naar mij toe 

op kilometers afstand, lichtjes in jezelf gebogen 

angstig voor de werkelijkheid – of ben jij nu 

jouw zorgen kwijt, geborgen in je eigen schoot 

terwijl ik, flirtend met verdwijnen, wederom 

de liefde opzoek met verweesde handen, jouw 

lichaam mis, jouw warme huid, jouw uitgekleed 

verlangend lijf, terwijl ik naar jouw denken gis 

en voel ook jij de eenzaamheid, een bed dat 

groot en koud jouw lichaam grijpt, dat ’s nachts 

weer droomt van tederheid maar koel ontwaakt 

in lege lakens, met armen stijf van hol verlangen 

en liggen wij nu samen, ik dan hier en jij nu daar 

als verloren minnaars, te snakken naar elkaar? 

.

© bert deben 

Antwerpen, 7 november 2000, voor F. 

juni 2020 geplaatst geweest op website 'Social Battle' 

tot aan het niet meer kunnen

.

Ik las jou mijn gedichten, zittend
in een zetel van vergaan beminnen

al drongen die voor jou dan binnen
als een algebra van woorden 

maar het bekoorde jou als ik ze las
de wereld werd iets stiller en

ik streelde jouw betekenis
ik schreef jou tot een deel van mij

vanaf jouw lach tot aan de pijn
en nu tot aan het niet meer kunnen.

© bert deben
Antwerpen, zondag 29 oktober 2000, voor Frank B. 

.

.

3 Kaarsen

1 op tafel

1 in de spiegel links

1 in de spiegel rechts

de eenzaamheid

in stereo. 

© bert deben

Antwerpen, zaterdag 28 oktober 2000. 

 

Kevin op het pleintje

  

Kevin op het pleintje 

.

17 lentes was je en ver verwijderd 

van mijn werkelijkheid, een stemmetje 

dat soms nog oversloeg en vooral 

heel erg bezorgd was over belkosten 

kleine donkere haartjes stippelden 

de weg uit op een vanillekleurig 

erg plat buikje en niet veel later 

was je aangekleed en weer bezorgd 

over hoe op tijd thuis kunnen zijn 

je hengelde naar een rit in de auto 

maar ik was met de fiets en werd 

terstond overbodig, ik keek nog 

naar hoe jij verdween in mijn herfst 

een klein strookje zonneschijn. 

© bert deben

Antwerpen, Hendrik Conscienceplein, 22 oktober 2000,  

voor een Kevin.

 

Stilleven

STILLEVEN 

Ik vergeet je elke dag een beetje meer

minder denkend in gedichten aandacht

schenken aan details van jou, de kou

is slechts de koude van oktober

sober staat de kachel wat te branden

niet merkend dat het winter werd

en buiten staat een pot chrysanten

te wachten op iets van een graf, ik tracht

kijkend naar stilleven jouw afwezigheid

geen aandacht meer te geven.

© bert deben

Antwerpen, 20 oktober 2000, voor Frank B. 

En daarna zal er stilte zijn

 

En daarna zal er stilte zijn, een zon die

elke avond ondergaat en elke ochtend

opkomt, het afscheid reeds voltooid en

 

jaren die voorbijgaan, seizoenen die

verglijden en gedichten die vergelen tot

ze rijper zijn of net als wijn verzuren en

nooit meer zoet op lippen liggen

 

mijn ijdelheid die pijnlijk weet: ik zal

mij nooit meer ploegen in jouw aarde

nooit meer zoenen als weleer en nooit

zal ik nog zien zoals wij vroeger  

 

minziek samen gade sloegen.

 

 

© bert deben

Antwerpen, 9 oktober 2000, voor Frank.

Ik streel het bed waar jij en ik begon

 .                                                                                                                      

Ik streel het bed waar jij en ik begon

het laken voelt verlaten maar je leeft

nog naakt naast mij, vertraagd, voorbijgestreefd

versteend in bloed achter de horizon  

het kussen leent zich als een blok beton

ik stoot mijn hoofd aan hoe jij niet meer geeft

om mij, aan hoe jouw herinnering kleeft

aan al wat achterblijft – jij overwon  

jouw twijfels, jouw angst, jouw kale eenzaam-

heid en je liet mij achter met de lijken

ik ruim ze langzaam op, hen nog ontwijken

kan ik niet – ik leg me wee naast hen, lijdzaam  

hoe ik me draai of keer, ze blijven kijken

ze fluisteren één voor één jouw naam. 

 

© bert deben

Antwerpen, o2 oktober 2ooo, voor Frank.

 

 

Werd gepubliceerd in literair-cultureel tijdschrift Schoon Schip Jg21, nr.2 - juni 2014 

Een vriend die zich heeft afgewend

.

.

De man in mij die opstaat

Er huist een man in mij die opstaat 
en danst als blaadjes in de wind 
waarna hij het toneel verlaat 
en weer een nieuwe richting vindt 

er huist al lang in mij een kind 
dat weet dat het volwassen is 
maar sierlijk zwemmend als een vis 
het water van de zee bemint 

een man ben ik die banden breekt 
en naarstig graaft in nieuwe grond 
waarin hij liefde kan ontginnen 
en alsmaar verse passie kweekt 

een ziel die eerst zichzelf ontbond 
om weer te kunnen herbeginnen. 

© bert deben 
Antwerpen, zondag 24 september 2ooo.

.

Ik zocht in jou hoe klein ik was ...

.

gepubliceerd in 'Vertalersweelde, GIORGIO BAFFO e.a.' Stichting Spleen A'dam, okt. 2021

Antwerpen, 18 september 2000, voor Frank B. 

Het huis waarin wij samenwoonden, deel II

Het huis waarin wij samenwoonden

Daar ligt het puin, daar staat het schuin 
bekeken worden, gebroken tussen pijn 
daar ligt weer al mijn hoop en liefde die 
geen liefde is, verleden tijd en weer voorbij 

en waar sta ik – en waar ben jij, met al jouw 
stiltes – zwijgend van ik zie jou graag en 
tergend traag verankerd tot verdwenen 
zijn – omlijnd met zwart, een kwart van 

een decennium – en waar zijn wij en 
al dat neigen naar … elkaar zozeer 
verlangen – hoe spookt het door mijn 
denken aan – het klaargekomen kijken naar 

de lichtjes die jouw ogen zo gelukkig toonden 
jouw ziel, het huis waarin wij samenwoonden. 
 

© bert deben 
Antwerpen, 17 september 2ooo, voor Frank. 

 

http://bertdeben.blogspot.nl/2014/12/het-huis-waarin-wij-samenwoonden.html 

Op een avond

 

Op een avond stond je naakt en neigend naar
de liefde naast het bed – ik was verbaasd om
zoveel jaren zien dat je er steeds nog was, een
sas van delen van verlangen – ik zag in jou   

 

de ogen van een jonge vlinder, de vlekken van
exotisch wild, een zee van kalmte en
bedreigen, een langzaam zwijgen tot de
ochtendzon de dauw betovert tot schijnbaar
 
parels van kristal, ik zag het al, in al zijn
vormen, het vervagen van de normen en de
hevigheid van samen zijn.  Ik zag in jou de
pijn en hoe die overging in zacht begrijpen
 
ik zag dit alles rijpen in hoe jij daar stond
en bovenal, hoe mooi dat dit werd afgerond.
 
 
© bert deben
Antwerpen, zondag 10 september 2ooo, voor Frank B.

.

Vrijdag 19 april 2013, kreeg dit gedicht een ‘Speciale Vermelding’ voor de 9de poëziewedstrijd VtbKultuur Opwijk.  

Klein detail

Het was een klein detail

een pakje gekocht in een tankstation

snel verpakt in verkreukeld papier

en zonder een lint

alsof je niet meer gedacht had

mijn verjaardag te moeten vieren

hoe je keek naar de klok

telkens weer een uur  

voorbij

voor beiden

wachtend op het punt

dat je nog niet had durven zetten.

© bert deben

Antwerpen, 30 september 2000 (na Frank B.) 

. 

Mijn ouder vel

.

Mijn ouder vel 

Het hangend vlees is in verval 

en poogt het diep er in te wrijven 

bedorven geurend als olijven

verschuift het mij naar lager wal

van jeugd en van trompetgeschal

kan ik niet langer drinken blijven

terwijl de spieren star verstijven

ik was nochtans een vruchtbaar dal

nu tast ik toe met oude ogen

en gluur ik langzaam van verlangen

nog steeds aan vroeger drang verhangen

om afgestoten ziel te togen

mijn lust in tanend vel gevangen 

veroordeelt mij tot onvermogen.

© bert deben

G’doumont (Malmédy), maandag 24 juli 2ooo. 

schilderij: 'Oudere man in de zon' (ca 1817) van Mariano Fortuny 

 

 gepubliceerd in 'Vertalersweelde, GIORGIO BAFFO e.a.' Stichting Spleen A'dam, okt. 2021 

Smartlap voor Tine

.

26 June, UN International Day against Drug Abuse: 

https://www.un.org/en/observances/end-drug-abuse-day 

https://www.drugsinfoteam.nl/drugsinfo/cocaine/cocaine-risico 

https://free-clinic.be/

Elkaar verguizen

 

Elkaar verguizen hing dreigend als een onweer

over goede bedoelingen die wij tot een thuis

hadden uitgebouwd, vertrouwd, genoegzaam

met elkaar overweg gegaan tot in een bestaan

van stilte. Het bed niet langer meer een neigen

naar dicht bij elkaar zijn, de klaargestoomde

maaltijden in ijltempo, het bittere zwijgen

het dreigen tot nooit meer ‘ik zie je graag!’

Verbazing, dat liefde zo snel kon verdwijnen

in gedeelde verveling, vlinders terug in hun

cocon, bloemen verwelken en huisjes vergaan

het cliché dat wij dachten over te kunnen slaan.

© bert deben

Antwerpen, zaterdag 24 juni 2000, voor Frank B. 

.

Zomer

.

.

 

EENZAAM 

 

Ik heb me voor het scherm gezet 

en surf alweer dwangmatig naar 

een foto op het internet  

 

ik ruk mij in een zakdoek klaar.  

 

 

© bert deben 

Antwerpen, 2 juni 2000.