zondag 31 december 2000


Het jaar werd afgesloten met woorden vol
verwachting, een beetje beterschap, een grap
een liefdevol voorbijgaan (de toekomst) – ik
snap opnieuw weer de essentie: ik overleefde

mezelf, de pijn, de reden van het moeten zijn
(buikspieren gespannen voor de laatste klap)
ik train mezelf tot niet meer voelen, tot elke
zenuw moe van al het vechten opgeeft – ik zie

met nieuwe ogen, hoe alles verder leeft (oude
wijn in nieuwe zakken) maar streeft naar
steeds opnieuw hetzelfde zijn, in andere vormen
een wereld vol vergeten en herhalen, stalen van

mijn vorig leven: het is koud daar buiten, het is
koud hier binnen ook, alleen de kachel doet alsof.


© bert deben
Antwerpen, 31 december 2ooo – 21:40 uur.


zondag 24 december 2000

We dansen


.
We dansen, zwetend, jouw lijf tegen ’t mijne 
we schijnen mooi te zijn om zien zo samen 
ik wil het al te graag beamen, dat ik het 
prachtig vind, je windt mij op en ik ook jou 

ik proef jouw mond, betast jouw lijf en jij 
het mijne, we schijnen knap te zijn, zo 
samen, het is een sierlijk zwoel bewegen 
een toegenegen teder zijn, bejegenen van 

mooi gespierd, jouw lijf tegen het mijne 
ik schijn, zo zeg je, lief en onvermoeibaar 
maar ruik naar meer dan één nacht samen 
je wendt je heel behendig af van het gevaar. 


© bert deben 
Antwerpen, 24 december 2ooo – 7:03 u, na een fuif, voor Jan. 


dinsdag 12 december 2000

Ik weet dat jij als kerstmis bent ...


Uit de tentoonstelling 'Poetry in the Picture'
.
 

Ik sluit de ogen voor de wereld
en zie slechts jou – een door en door
van angst verstild onzeker zijn
negerend dat je denkt aan mij

ik zoen mijn mond op niets dan leegte
het ontbreken van jouw eerlijkheid
ik streel (mijn handen koud van lang
alleen) jouw schitterend ontkennen

het slakkenhuis waarin je schuilt
met wonden van gemarmerd vlees
voorzichtig stijlvol ingericht

ik zie hoe jouw gezicht verlangt naar mij
maar weet dat jij als kerstmis bent
volmaakt onecht en vlug voorbij.


© bert deben
Antwerpen, dinsdag 12 december 2ooo 

.

zaterdag 2 december 2000

Blind date





  Blind date


December in een park in Oostende
blinde afspraak, er wandelen allerlei
figuren voorbij die voor mij voldoen
aan nooit gezien en anoniem

ik zit, als een dichter, pen ter hand
kladschrift, opvallend in het middel-
punt van niemands belangstelling
op de rand van een kiosk in arduin

rekening houdend met het feit dat we
allen gehaast zijn en allen te laat, gun
ik iemand het voordeel van de twijfel
en schrijf ik de tijd tot waarde neer

tot achter mij, straalbezopen, een stem
aan een man vraagt of hij toevallig ik is.


© bert deben
Oostende, zaterdag o2 december 2ooo, voor C. 



24 november 2018 mocht ik de 1ste prijs in ontvangst nemen voor de Poëzieprijs 'Dichter uit de Schaduw' voor een inzending van 3 gedichten rond een blind date, waaronder ook dit gedicht.

zaterdag 11 november 2000



Borrelhapjes

Het leven is een wachten op 
de liefde die zich moet onthullen 
een leegte klaar om in te vullen 
soms van de regen in de drop  
 
het meestal missen van de boot 
en wederom in een spiraal 
het leven is een hinderpaal 
een tegemoetzien van de dood 

het liever eigenlijk niet willen 
en dat verschuilen achter grapjes 
van melk tot laatste avondmaal 

verveling op een grote schaal 
vol dipsausjes en borrelhapjes 
die af en toe de honger stillen. 


© bert deben 
Antwerpen, 11 november 2000. 

.

dinsdag 7 november 2000

Afstand




Afstand
. 
Lig jij ook nu nog met jouw rug naar mij toe 
op kilometers afstand, lichtjes in jezelf gebogen 
angstig voor de werkelijkheid – of ben jij nu 
jouw zorgen kwijt, geborgen in je eigen schoot 

terwijl ik, flirtend met verdwijnen, wederom 
de liefde opzoek met verweesde handen, jouw 
lichaam mis, jouw warme huid, jouw uitgekleed 
verlangend lijf, terwijl ik naar jouw denken gis 

en voel ook jij de eenzaamheid, een bed dat 
groot en koud jouw lichaam grijpt, dat ’s nachts 
weer droomt van tederheid maar koel ontwaakt 
in lege lakens, met armen stijf van hol verlangen 

en liggen wij nu samen, ik dan hier en jij nu daar 
als verloren minnaars, te snakken naar elkaar? 

.
© bert deben 
Antwerpen, 7 november 2000, voor F. 



juni 2020 geplaatst geweest op website 'Social Battle' 

zondag 29 oktober 2000

tot aan het niet meer kunnen

.

Ik las jou mijn gedichten, zittend
in een zetel van vergaan beminnen

al drongen die voor jou dan binnen
als een algebra van woorden 

maar het bekoorde jou als ik ze las
de wereld werd iets stiller en

ik streelde jouw betekenis
ik schreef jou tot een deel van mij

vanaf jouw lach tot aan de pijn
en nu tot aan het niet meer kunnen.


© bert deben
Antwerpen, zondag 29 oktober 2000, voor Frank B. 
.

.

zaterdag 28 oktober 2000

3 Kaarsen



1 op tafel
1 in de spiegel links
1 in de spiegel rechts

de eenzaamheid
in stereo. 


© bert deben
Antwerpen, zaterdag 28 oktober 2000. 

 


zondag 22 oktober 2000

Kevin op het pleintje

  

Kevin op het pleintje 

.
17 lentes was je en ver verwijderd 
van mijn werkelijkheid, een stemmetje 
dat soms nog oversloeg en vooral 
heel erg bezorgd was over belkosten 

kleine donkere haartjes stippelden 
de weg uit op een vanillekleurig 
erg plat buikje en niet veel later 
was je aangekleed en weer bezorgd 

over hoe op tijd thuis kunnen zijn 
je hengelde naar een rit in de auto 
maar ik was met de fiets en werd 
terstond overbodig, ik keek nog 

naar hoe jij verdween in mijn herfst 
een klein strookje zonneschijn. 


© bert deben
Antwerpen, Hendrik Conscienceplein, 22 oktober 2000,  
voor een Kevin.

 

vrijdag 20 oktober 2000

Stilleven



STILLEVEN 

Ik vergeet je elke dag een beetje meer
minder denkend in gedichten aandacht
schenken aan details van jou, de kou
is slechts de koude van oktober

sober staat de kachel wat te branden
niet merkend dat het winter werd
en buiten staat een pot chrysanten
te wachten op iets van een graf, ik tracht

kijkend naar stilleven jouw afwezigheid
geen aandacht meer te geven.


© bert deben
Antwerpen, 20 oktober 2000, voor Frank B. 



maandag 9 oktober 2000

En daarna zal er stilte zijn

 

En daarna zal er stilte zijn, een zon die

elke avond ondergaat en elke ochtend

opkomt, het afscheid reeds voltooid en

 

jaren die voorbijgaan, seizoenen die

verglijden en gedichten die vergelen tot

ze rijper zijn of net als wijn verzuren en

nooit meer zoet op lippen liggen

 

mijn ijdelheid die pijnlijk weet: ik zal

mij nooit meer ploegen in jouw aarde

nooit meer zoenen als weleer en nooit

zal ik nog zien zoals wij vroeger  

 

minziek samen gade sloegen.

 

 

© bert deben

Antwerpen, 9 oktober 2000, voor Frank.




maandag 2 oktober 2000

Ik streel het bed waar jij en ik begon

 .                                                                                                                      
Ik streel het bed waar jij en ik begon
het laken voelt verlaten maar je leeft
nog naakt naast mij, vertraagd, voorbijgestreefd
versteend in bloed achter de horizon  

het kussen leent zich als een blok beton
ik stoot mijn hoofd aan hoe jij niet meer geeft
om mij, aan hoe jouw herinnering kleeft
aan al wat achterblijft – jij overwon  

jouw twijfels, jouw angst, jouw kale eenzaam-
heid en je liet mij achter met de lijken
ik ruim ze langzaam op, hen nog ontwijken
kan ik niet – ik leg me wee naast hen, lijdzaam  

hoe ik me draai of keer, ze blijven kijken
ze fluisteren één voor één jouw naam. 
 

© bert deben
Antwerpen, o2 oktober 2ooo, voor Frank.

 
 
Werd gepubliceerd in literair-cultureel tijdschrift Schoon Schip Jg21, nr.2 - juni 2014 

zondag 24 september 2000

De man in mij die opstaat



Er huist een man in mij die opstaat 
en danst als blaadjes in de wind 
waarna hij het toneel verlaat 
en weer een nieuwe richting vindt 

er huist al lang in mij een kind 
dat weet dat het volwassen is 
maar sierlijk zwemmend als een vis 
het water van de zee bemint 

een man ben ik die banden breekt 
en naarstig graaft in nieuwe grond 
waarin hij liefde kan ontginnen 
en alsmaar verse passie kweekt 

een ziel die eerst zichzelf ontbond 
om weer te kunnen herbeginnen. 


© bert deben 
Antwerpen, zondag 24 september 2ooo.

.

zondag 17 september 2000

Het huis waarin wij samenwoonden



Daar ligt het puin, daar staat het schuin 
bekeken worden, gebroken tussen pijn 
daar ligt weer al mijn hoop en liefde die 
geen liefde is, verleden tijd en weer voorbij 

en waar sta ik – en waar ben jij, met al jouw 
stiltes – zwijgend van ik zie jou graag en 
tergend traag verankerd tot verdwenen 
zijn – omlijnd met zwart, een kwart van 

een decennium – en waar zijn wij en 
al dat neigen naar … elkaar zozeer 
verlangen – hoe spookt het door mijn 
denken aan – het klaargekomen kijken naar 

de lichtjes die jouw ogen zo gelukkig toonden 
jouw ziel, het huis waarin wij samenwoonden. 
 

© bert deben 

Antwerpen, 17 september 2ooo, voor Frank. 

 

http://bertdeben.blogspot.nl/2014/12/het-huis-waarin-wij-samenwoonden.html 

zondag 10 september 2000

Op een avond

 

Op een avond stond je naakt en neigend naar
de liefde naast het bed – ik was verbaasd om
zoveel jaren zien dat je er steeds nog was, een
sas van delen van verlangen – ik zag in jou   
 
de ogen van een jonge vlinder, de vlekken van
exotisch wild, een zee van kalmte en
bedreigen, een langzaam zwijgen tot de
ochtendzon de dauw betovert tot schijnbaar
 
parels van kristal, ik zag het al, in al zijn
vormen, het vervagen van de normen en de
hevigheid van samen zijn.  Ik zag in jou de
pijn en hoe die overging in zacht begrijpen
 
ik zag dit alles rijpen in hoe jij daar stond
en bovenal, hoe mooi dat dit werd afgerond.
 
 
© bert deben
Antwerpen, zondag 10 september 2ooo, voor Frank B.

.

Vrijdag 19 april 2013, kreeg dit gedicht een ‘Speciale Vermelding’ voor de 9de poëziewedstrijd VtbKultuur Opwijk. 

donderdag 7 september 2000

Klein detail



Het was een klein detail
een pakje gekocht in een tankstation
snel verpakt in verkreukeld papier
en zonder een lint
alsof je niet meer gedacht had
mijn verjaardag te moeten vieren

hoe je keek naar de klok
telkens weer een uur  
voorbij
voor beiden

wachtend op het punt
dat je nog niet had durven zetten.


© bert deben
Antwerpen, 30 september 2000 (na Frank B.) 


maandag 24 juli 2000

Mijn ouder vel


.
Mijn ouder vel 

Het hangend vlees is in verval 
en poogt het diep er in te wrijven 
bedorven geurend als olijven
verschuift het mij naar lager wal

van jeugd en van trompetgeschal
kan ik niet langer drinken blijven
terwijl de spieren star verstijven
ik was nochtans een vruchtbaar dal

nu tast ik toe met oude ogen
en gluur ik langzaam van verlangen
nog steeds aan vroeger drang verhangen
om afgestoten ziel te togen

mijn lust in tanend vel gevangen 
veroordeelt mij tot onvermogen.


© bert deben
G’doumont (Malmédy), maandag 24 juli 2ooo. 

schilderij: 'Oudere man in de zon' (ca 1817) van Mariano Fortuny 

 

 gepubliceerd in 'Vertalersweelde, GIORGIO BAFFO e.a.' Stichting Spleen A'dam, okt. 2021 

zaterdag 24 juni 2000

Elkaar verguizen

 

Elkaar verguizen hing dreigend als een onweer
over goede bedoelingen die wij tot een thuis
hadden uitgebouwd, vertrouwd, genoegzaam
met elkaar overweg gegaan tot in een bestaan

van stilte. Het bed niet langer meer een neigen
naar dicht bij elkaar zijn, de klaargestoomde
maaltijden in ijltempo, het bittere zwijgen
het dreigen tot nooit meer ‘ik zie je graag!’

Verbazing, dat liefde zo snel kon verdwijnen
in gedeelde verveling, vlinders terug in hun
cocon, bloemen verwelken en huisjes vergaan
het cliché dat wij dachten over te kunnen slaan.


© bert deben
Antwerpen, zaterdag 24 juni 2000, voor Frank B. 
.


vrijdag 2 juni 2000

 

EENZAAM 
 
Ik heb me voor het scherm gezet 
en surf alweer dwangmatig naar 
een foto op het internet  
 
ik ruk mij in een zakdoek klaar.  
 
 
© bert deben 
Antwerpen, 2 juni 2000.


 

zaterdag 20 mei 2000

Dichter in de zomer

 
 

 Dichter in de zomer 


De zomer hangt door vensterbanken, kijkt verbaasd
naar mensen die te hevig zijn in snel metaal
op zoek naar groen en langer slapen, minder haast
zo grazen zij tot grijze vlakten alles kaal

de wolken schuiven kleine pasjes, bijna schraal
van niet meer werken, kleine perken, inderhaast
voorzien van kleur, voorzien de dichter van de taal
waarmee hij dan, een blad vol woorden, koelte blaast

de dichter lacht, de zon schijnt op zijn aangezicht
een zender kondigt zacht van stem het nieuwste kwaad
van wereldleed en wolken aan met weerbericht

de ogen dicht, terwijl hij alles achterlaat
verdwijnt hij in het thema van een nieuw gedicht:
het domweg zelfs gelukkig zijn met middelmaat.
 

© bert deben
gepubliceerd in bloemlezing 'Domweg gelukkig' met gelijknamig thema (uit het gedicht 'De Dapperstraat' van J.C. Bloem) - Gorcumse SNS literatuurprijs 2000.



vrijdag 17 maart 2000

Miertje van H.R.

 

MIERTJE VAN H.R.
                (een afscheidsgedicht voor …)
.
Miertje is een meisje dat
een iets te veel ambitie had
en goed doen wou voor ’t personeel
van ’t goede soms een iets te veel
dat wordt hier niet geapprecieerd
zoiets dat heeft ze snel geleerd
het werkvolk zelf dat was heel blij
maar boven schoof men haar opzij

men keek haar uit de hoogte aan
en zei: waar haalt ze ’t lef vandaan
om slim te zijn en tevens lief
een firma leidt men repressief
en als de mensen vragen naar
wat hulp, dan geef je dat ook niet zomaar
ontneem hen ieder recht van spreken
ze moeten sukkelen en smeken 

nu ja, zei Miertje, dan ga ik maar
en niemand maakt een bezwaar
er komt wel iemand anders die
wel ja kan knikken en van wie
men dan niet al te bang moet zijn
een zwijgzaam kind, het liefst nog klein
verstand van zaken mag nog net
maar liefst dan wel op nul gezet.  
 

© bert (benny) deben 
Turnhout, 17 maart 2000, n.a.v. het ontslag van Mira van H.R., 
een week later gaf ik zelf mijn ontslag bij Astra Sweets.

 

vrijdag 10 maart 2000

 

Psychoanalyse 

I
k voel hoe ik verdwijn in steeds maar meer 
mezelf zijn met een mistbank om me heen 

in gedichten die tot leven komen, woorden 
zinnen, lettergrepen, een schriftje en een pen 

maar het gaat steeds beter, ik raaskal niet meer 
en schrijf slechts zittend in hetzelfde hoekje 
doe niemand kwaad en niemand pijn 

ik ben bang dat ik een dichter ben. 


© bert deben 

Antwerpen, 10 maart 2000. 


.