Posts tonen met het label Hengstdijk. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Hengstdijk. Alle posts tonen

zondag 3 september 2023

Verwondering



Verwondering 


Verwondering gaat altijd mee
op wandeltochten waar ik ga
door bos of veld of langs de zee
naar plaatsen waar ik stiller sta

in de natuur en bij het leven
bij al wat groeit en groter is
en bij ervaren en vergeven
en af en toe ook bij gemis

al is gemis dan relatief
en alsmaar korter ook van duur
omdat ik zie wat ik begeer
als ik hier kijk naar de natuur

ik adem in en mediteer
ik heb hier al de schoonheid lief.


© bert deben
Hengstdijk, maandag 29 juli 2013.
foto: Park Vogelwaarde  

.

dinsdag 29 mei 2018

Er schuilt een zeker genot in het wenen

.


Est quaedam flere voluptas
Publius Ovidius Naso (43 v. Chr.-17 na Chr.), uit Tristia’
 
Er schuilt een zeker genot in het wenen
het troost, het voert af, het ontlaadt
al schijnt een mens te moeten menen
dat wie sterk is aan huilen weerstaat  

een zwakte, zo wordt het ons aangepraat
waartoe slechts een kind zich laat lenen
het troost, het voert af, het ontlaadt
er schuilt een zeker genot in het wenen  

met een hart van steen is niemand gebaat
zowat iedereen weet dat degene
die zich hard houdt zichzelf ook schaadt
en per saldo het hart doet verstenen  

er schuilt een zeker genot in het wenen
het troost, het voert af, het ontlaadt. 
 

© bert deben
Hengstdijk, maandag 28 mei 2018.



maandag 5 februari 2018

Winter haiku

.
Hengstdijk, 5 februari 2018 


sheer blue winter sky ~
bare branches reach out to
my spring feeling
 
 
© bert deben
 
 
 

dinsdag 26 september 2017

Een ster aan de hemel

.


De zon reflecteert
op het stilstaand water
een ster aan de hemel 
 

© bert deben
Hengstdijk, maandag 25 september 2017.




dinsdag 28 februari 2017

In een kast tot later


.
in een kast tot later
Haar stemmetje vroeg haar waar naartoe
ze wandelde dezelfde weg als elke dag
ze wist waarheen maar niet waarom 
alleen dat het een cirkel was  

en dat ze, als ze stil stond, zag
dat alles wat veranderd was
hetzelfde was gebleven  

het was de herfst die had verkleurd
wat volgend jaar weer groen zou worden
de winter die haar tijdelijk bevroor 

tot ze opnieuw ontdooide
en aankwam waar ze ooit begon
waarna ze zichzelf voorzichtig samen plooide  

en bewaarde in een kast tot later. 
 

© bert deben
Hengstdijk, maandag 25 januari 2016.

Beeld: Lotta Blokker, Hours, 2009, bronze, 34 x 62 x 127 cm

gedicht werd gepubliceerd in jaarbundel 'De mooiste van 2017' van Poëzieclub Eindhoven  
 

dinsdag 14 februari 2017

Door jaren heen wordt leven mild

.
 
 
Door jaren heen wordt leven mild
het hoeft niet meer perse vandaag
we stellen ook niet meer in vraag
of we wat nieuw hadden gewild 
  
we zijn wat ouder en verstild
buiten de tijd gaat alles traag
het hoeft niet meer perse vandaag
door jaren heen wordt leven mild
 
al lijkt het soms een beetje vaag
we zijn wat ouder en verstild
maar voelen dat het hart nog trilt
we zien mekaar nog altijd graag 
 
door jaren heen wordt leven mild. 
 
 
© bert deben
Hengstdijk, maandag 13 februari 2017, voor Ruud.
 
 
 

maandag 28 november 2016

Even is alles altijd ...


 .
Het water kabbelt
zich van geen tijden bewust
de eeuwigheid in ­~
even is niets van belang
even is alles altijd. 
© bert deben
Hengstdijk, maandag 28 november 2016.
 
 

dinsdag 15 november 2016

Lost tranquillity

                                                                          

 
The glow of heaven
merges into a sense of
lost tranquillity. 
 

© bert deben 

                               

Een hemelse gloed
vloeit over in bewustzijn 
van verdwaalde rust. 
 

© bert deben
Vogelwaarde, 15 november 2016 - foto: Hengstdijk december 2015.



dinsdag 5 juli 2016

De Visser

 .
 ..
De visser  
 
Een oude man, hij is geen prater
zit met een vislijn in de hand
en staart vanaf de waterkant
naar spiegelingen in het water  
 
de tijd staat stil en niets gebeurt
de oude man heeft zich gehuld
in doodse stilte en geduld
tot hij een rimpeling bespeurt  
 
dan staat hij op en komt tot leven
draait aan de molen van zijn lijn
want al wat is krijgt nu plots zin  
 
maar het is niets, het duurt maar even
hij neemt nieuw aas, gooit weerom in
zet zich dan neer en laat het zijn. 
 
 
© bert deben
Hengstdijk, maandag 11 april 2016, een teruggevonden onafgewerkt gedicht dat ik verder afwerkte.

 
 
werd gepubliceerd in ‘Alles in Woordenland’ – Poemtata 2016   
.

maandag 18 april 2016

rustpunt

                                                                                          
.                                                                                              
.                                                                                    
.                                                                          
eindeloos stil zijn
staren met wazige blik
en wachten op niets  

 
© bert deben
Hengstdijk (op een bankje bij een veld), maandag 18 april 2016.
 
 
 
 
 

zondag 3 april 2016

De zon straalt op een brugje

.
.
De zon straalt op een
brugje dat de winter met
de lente verbindt  
.
© bert deben
Henstdijk, 03 april 2016
 

maandag 7 maart 2016

Het lijden dat men vreest

.


Het lijden dat men vreest  

Misschien is dit wel mijn verdriet
te denken dat geluk niet mag
of toch niet lang en op een dag
als alles er te mooi uit ziet  

stort het in, als een kaartenhuis
zo ging het vroeger en zo gaat
als alles schijnbaar stevig staat
het straks ook met mijn nieuwe thuis  

dat heet in de psychologie
een zelf vervullende voorspelling
een mens lijdt het meest door het lijden
dat hij vreest, zelfs in de poëzie  

angst is onze grootste kwelling
de vraag is: hoe het te vermijden? 
 

© bert deben
Hengstdijk, zaterdag 7 maart 2015.
 
 

Waar komt het versje 'Een mens lijdt dikwijls het meest door/van het lijden dat hij vreest' vandaan?
Het is helaas niet bekend wie de dichter is van deze wijze uitspraak.
De columnist Nico Scheepmaker (1930-1990) is ooit naar de auteur op zoek gegaan; zijn zoektocht staat in het boek Het bolletje van IBM (1987). Er zijn trouwens vele variaties op deze regels. Veel mensen kennen het gedichtje als volgt:

    Een mens lijdt dikwijls 't meest
    Door 't lijden dat hij vreest
    Doch dat nooit op komt dagen.
    Zo heeft hij meer te dragen
    Dan God te dragen geeft.

Soms aangevuld met:

    Het leed dat is, drukt niet zo zwaar
    Als vrees voor allerlei gevaar.
    Doch komt het eens in huis,
    Dan helpt God altijd weer
    En geeft Hij kracht naar kruis.

In de loop der jaren hebben vele mensen zich afgevraagd wie deze regels heeft gedicht. De meest genoemde namen zijn: D.R. Camphuysen, P.A. de Genestet, Jac. Revius, Nicolaas Beets, Guido Gezelle, Isaac da Costa, Christiaan Huygens en E. Laurillard. In het Letterkundig woordenboek van Noord en Zuid (1952) van K. ter Laan wordt het zonder meer toegeschreven aan Revius (1586-1658).
 
Een mens lijdt dikwijls het meest ...


Schrijfthema maart 2025 voor schrijversgezelschap Apropos

maandag 8 februari 2016

De Zwerfkat




De Zwerfkat  
.
Ze kijkt mij eerst niet aan en daarna wel
heel even maar, gewoon om mij te keuren
misschien dat vriendschap kan, maar niet te snel
het is niet iets dat zomaar moet gebeuren  

ze licht mij door, haar argwaan is een wapen
ze krijgt sinds kort dan wel te eten hier
een nest zelfs, met een kussen om te slapen
dat zette haar vertrouwen op een kier  

ze is gewend alleen te zijn, uit veiligheid
en houdt bij voorkeur nog de afstand aan
al staat het kiertje toch weer iets meer open
ik praat met haar, ze gunt mij eventjes de tijd  

dan besluit ze statig om door te gaan
ze zet het echter niet meer op een lopen. 
 

© bert deben
Hengstdijk, zondag 7 februari 2016,
voor de zwerfkat die ons steeds meer komt bezoeken, we noemen haar Bowie.

Gedicht won 2 maart 2018 de 3de Prijs voor de schrijfwedstrijd van Voor de Poes Magazine NL, waar het ook gepubliceerd werd. 
 
 
 

dinsdag 8 december 2015

Een schaduw over al wat leeft (een somber gedicht)

                                                                                    
                                                       
                                                                     
Een schaduw over al wat leeft  
.                                     
Wij zijn een schaduw over al wat leeft en bloeit
en wat beweegt dat willen wij graag stil doen staan
tot we vermoeden dat het luistert – we zijn begaan
met alles wat voor ons tot nut is of ons boeit  

en al de rest wordt vroeg of laat wel uitgeroeid
wij zijn het summum van de schepping, wat een waan
we zijn een schaduw over al wat leeft en bloeit
en wat beweegt dat willen wij graag stil doen staan  

we zijn veeleer een virus dan een elegante zwaan
venijn dat nestelt en verwoest en alsmaar groeit
en al de rest wordt vroeg of laat wel uitgeroeid
en op een dag gebeurt ook dat met ons bestaan
wij zijn een schaduw over al wat leeft en bloeit. 
 
.
© bert deben
Hengstdijk, maandag 5 mei 2014, zittend aan de oever van De Vogel.
Foto: Dark Clouds, Hengstdijk december 2015 - © bert deben
 
. 

maandag 7 december 2015

schaduw van riet

 .                                                          .
   .                                         .
schaduw van riet
kabbelt rustgevend op
zacht deinend water 
 

© bert deben
Hengstdijk, maandag 7 december 2015
 
 
 

zaterdag 10 oktober 2015

Oortje


Van Gogh - Zelfportret met Oortje - fototransformatie © David De Backer 
.
Oortje  
.
Toen ik een kind was liep een man
die steeds alleen was door de straten
het leek of hij met iemand praatte
en als we hem passeerden dan
zei moeder steeds: daar loopt hij weer  

ze stootte mij voorzichtig aan
zodra hij was voorbij gegaan
en fluisterde dan elke keer
hoe erg het was voor dat gezin  

sinds de mobiele telefoon
vindt iedereen dit heel gewoon
ziet men zo iemand praten dan
denkt men: die heeft een oortje in
en is waarschijnlijk zakenman. 
 

© bert deben
Hengstdijk, vissershokje, dinsdag 29 september 2015.
 
 

vrijdag 1 mei 2015

1 mei

.
.
1 mei  
.
Elders aan het water
is iemand iets aan het timmeren
want de mens is creatief
en een feestdag is voor een Belg
een mooie reden om bezig te zijn  

als het maar aanvoelt als een hobby
een buitenverblijf dat rust verschaft
moet onderhouden worden

een vloer voor de deur
het gras gemaaid, de ramen gezeemd
tafel en stoelen buiten met een spons
en allesreiniger  

we vluchten met z’n allen het weekend in
en bezinnen tussen het werken door
dat niets zo mooi is als
tot niets verplicht te zijn  

met een tas koffie of een tripel
en een tijdschrift van zes maand geleden
omdat je er eindelijk de tijd voor hebt. 
 

© bert deben
Hengstdijk, vrijdag 1 mei (dag van de arbeid) 2015.