Posts tonen met het label licht. Alle posts tonen
Posts tonen met het label licht. Alle posts tonen

donderdag 30 januari 2025

Poëzie behoeft geen licht

.

 
Afdronk

Poëzie behoeft geen licht
tenzij een lampje naast een zetel
waar je heel alleen slechts één gedicht
tot aan de lippen brengt  

je nipt, je proeft, je degusteert
de lippen testen zin per zin
tot ergens dieper binnenin
de wortels speuren naar een grond  

om daar voor altijd te beklijven
je nipt, je ruikt, je ademt in
de kleur, de helderheid, intensiteit
je voelt dat al wat was weer kan bestaan
en al wat is kan achterblijven  

alsof het nooit hoeft weg te gaan. 
 
 

© bert deben
Brussel, Grote Markt, vrijdag 20 september 2013
geschreven tijdens de presentatie van de bundel ‘De gevoelige plaat’ van Hilde Pinnoo.
Werd gepubliceerd in de bundel beste gedichten 10de Poëziewedstrijd VtbKultuur Opwijk 


vrijdag 16 juni 2023

Leven na de dood



 Het Huis


Er tekent zich een plant af
op de muur
en de luchter licht
sinds gisteren weer op

voorheen hing er maanden stilte
een grijs verleden
waaruit ze weigerde weg te gaan

er moesten kleinkinderen komen
warme kersten 
zomers met een plonsbad in de tuin

nu schijnt er licht doorheen de kamers
en blijkt er leven na de dood te zijn.


© bert deben
Antwerpen, vrijdag 01 augustus 2008,
vanwege nieuwe achterburen.
Werd aug. 2008 al een keer op het Volkskrant-blog geplaatst.


woensdag 16 november 2022

Verlichting

.

Uit ‘Lichtvoetig VI’, Light Verse gedichtenwedstrijd Stichting TaalPodium Emmen nov. 2022
geschreven bij kaarslicht. 
 

dinsdag 12 november 2019

dinsdag 27 januari 2015

Het donkere water

.
      xxxx 
 
 
gepubliceerd dec. 2014 in Schoon Schip jg 21 nr 4
+ juli 2015 in Kunstboek 'Tussen Hemel en Aarde' en Nieuwsbrief 25 van Kunstencentrum Mansveld

vrijdag 27 februari 2004

Diepe slaap / In het licht (gedichten voor moeder)


I.
 
Diepe slaap, toestand ongewijzigd
buiten sneeuwt het, valt de koude als
een deken op de aarde, alles wit, ik zie
de sneeuw, maar niet meer wat er
onder zit – de stilte, kleurloos in
gedachten, alleen maar wachten
hopend dat de bel niet gaat, de telefoon
ik ben jouw zoon, maar reeds verweesd
 
de kansen dat je nog geneest zijn
bitter klein, hoe intensief de zorgen ook
gebroken twijgje in de winter van het leven
te lang vast aan een moederstam, ik kreeg
niet eens de kans om nog te zeggen wat
ik zo lang voor mezelf bewaarde
 
donderdag 26 februari, buiten sneeuwt het
als een deken valt de koude op de aarde.
 
 
© bert deben
Antwerpen, donderdag 26 februari 2004,
voor moeke, in sub-coma n.a.v. een dubbele longontsteking.

II.
 
Het sneeuwt nog steeds
geen tranen zijn het, maar kristallen
ze blijven op de aarde vallen
of hier als woorden op papier
 
de deur nog altijd een kier
je lichaam slechts verpakt in linnen
zo kijk je reeds de hemel binnen
je geest nu halfweg daar en halfweg hier
 
ik weiger uit verdriet te wenen
het zat altijd in onze genen
een soort van vreemde koppigheid
zo raken wij onszelf nooit kwijt
 
tenzij ik mij in een gedicht
en jij jezelf daar deels nu in het licht.
 
 
© bert deben
Antwerpen, vrijdag 27 februari 2004,
voor moeke, die op die dag volledig in coma ging († 23 maart 2004).  


bijhorend: In memoriam moeder  

 

woensdag 5 januari 2000

Regenboog

.


gepubliceerd 2006 in bloemlezing VTB-VAB Opwijk 'Beste gedichten p-wedstrijd'