Met wat hem rest ...

.

Gepubliceerd in gedichtenbundel ‘Zinspiratie, 28e Poëziewedstrijd Boontje 2023’ 

Geschreven in Dalanzadgad, Gobi, Mongolië, 03 augustus 2004. 

.

Ik heb een vriendje dat onzichtbaar is

Ik heb een vriendje dat onzichtbaar is
hij heeft geen naam of geen gelaat
toch maakt hij dat ik niemand mis
en weet ik dat hij echt bestaat

hij zegt niet veel, maar luistert wel
als ik iets vraag of als ik praat
als ik iets voel en dat vertel
dan weet ik dat hij naast me staat

soms hoor ik hem, hij praat niet echt
ik hoor het enkel in mijn hoofd
toch hoor ik helder wat hij zegt
hij zegt dat hij in mij gelooft

hij heeft geen lichaam, geen gezicht
maar ’s avonds bij het slapengaan
dan weet ik dat hij naast mij ligt
en samen met mij op zal staan

© bert deben
Vogelwaarde, Kerstavond, zaterdag 24 december 2011.

soms fluistert hij met zachte stem

in wetten en geboden

dat ik, wie niet gelooft in hem

bekeren moet of doden.

 

een op 2de Kerstdag bijgeschreven strofe. 

Een huis van glas

.

.

EEN HUIS VAN GLAS 

Hij zuchtte diep, keek haar in de ogen en sprak
op een uiterst denigrerende en zelfgenoegzame toon:
’Wie in een glazen huis woont moet niet met stenen
gooien …’ Alsof hij met een dolk in haar hart stak.

Natuurlijk stond ze zwak en wist hij dat. Een kind
van een alleenstaande moeder en de vader ongekend.
In het dorp keerde iedereen hen al jaren de rug toe
en kinderen mochten niet met haar spelen of praten.

Hoe ze hem ook aanklagen wou, ze kon het beter laten.
Weer keek hij haar in de ogen, glimlachte heel hautain
en klemde wederom zelfverzekerd zijn hand op haar dij.
Ze huiverde en snikte, maar hij kreeg haar als altijd zo ver

dat ze niemand wat zei.

© bert deben
Vogelwaarde, oktober 2023.

Geschreven n.a.v. het Apropos thema voor november 2023: ‘Wie in een glazen huis woont moet niet met stenen gooien’ met als bijkomende opdracht: Schrijf een aangrijpend verhaal. Ik ontving hiervoor de binnen de groep voor het eerst ingestelde ludieke ‘Johan Meesters-award’.

Digitale kunst: Réfléchir - © bert deben, 11.2023

Bronzen hoofd (Enrico David)

. 

In het duister 
van mijn bronzen hoofd 
schuilt altijd eenzaamheid. 

© bert deben
Berlin, KW Institute for Modern Art, 20 juli 2023, voor Wim.
bij bronzen beeld van Enrico David
https://www.kw-berlin.de/ausstellung-enrico-david/ 

Luchtkasteel

 .

trein Antwerpen – Brussel, donderdag 7 februari 2019.

17 sept. 2022 gepubliceerd in bloemlezing 'Hoeveel is wolk + wolk' van Poemtata

2020 de boom in

.

1 

2 

20 

corona 

covid 19 

pandemie 

statistieken 

coronamaatregelen 

coma, lockdown, huisarrest 

grenzen gesloten, blijft in uw kot 

versoepeling 

maskers 

mondkapje 

social distance 

anderhalve meter afstand 

desinfecteren, handen wassen 

corona ontkenners, vrijheidsbeperking 

virologen, tegenstrijdigheden, beterweters 

coronaboete, quarantaine, samenscholingsverbod 

niet essentieel, geen songfestival, lockdownfeestjes 

facetime 

videochat 

knuffelcontact 

jezelf heruitvinden 

online leren, thuiswerk 

iedereen bakt, thuisvakantie 

een verademing voor het milieu 

lange wandelingen, fietstochtjes, natuur 

2de golf 

test, vaccin 

overlegcomité 

nevenwerkingen 

angst voor inenting 

gevolgen op lange termijn 

eenzaamheid, angst, depressies 

faillissementen, vergoedingen, ontslag 

etc. 

20 

20 

mag bij deze de boom in. 

© bert deben 

Vogelwaarde, december 2020 

(in elk rood gekleurd woord zit een link naar een toepasselijk gedicht)

de nacht uit de dekens

Ze schudt de nacht uit de dekens

bergt een droom in een kast

het is dag, er zal weinig gebeuren  

ze strompelt met een tas van de zetel

naar wat iemand keuken noemde

een korst brood, onbelegd   

op de andere stoel aan de tafel

ligt een stapel oude kranten

soms houdt ze een blad naar het licht

haar ogen lezen niet meer  

als het winter is blijven de gordijnen gesloten

het wintert al jaren. 

 

© bert deben

Vogelwaarde, maandag 25 november 2013.
 

wie ik altijd al was (vlinder in wording)

.

Brussel/Vogelwaarde, maart 2017 
 

 werd 04/2018 gepubliceerd in de bundel van de 14de Poëziewedstrijd vtbKultuur Opwijk

+ sept. 2020 gepubliceerd in paperback Po-e-zine editie XVI 'Reflectie'

In een kast tot later

.

in een kast tot later

. 

Haar stemmetje vroeg haar waar naartoe

ze wandelde dezelfde weg als elke dag

ze wist waarheen maar niet waarom 

alleen dat het een cirkel was  

en dat ze, als ze stil stond, zag

dat alles wat veranderd was

hetzelfde was gebleven  

het was de herfst die had verkleurd

wat volgend jaar weer groen zou worden

de winter die haar tijdelijk bevroor 

tot ze opnieuw ontdooide

en aankwam waar ze ooit begon

waarna ze zichzelf voorzichtig samen plooide  

en bewaarde in een kast tot later. 

 

© bert deben

Hengstdijk, maandag 25 januari 2016.

Beeld: Lotta Blokker, Hours, 2009, bronze, 34 x 62 x 127 cm

gedicht werd gepubliceerd in jaarbundel 'De mooiste van 2017' van Poëzieclub Eindhoven  

 

Na het vrijen steek ik een gedicht op ...

 .

bundelcover

 

       Na het vrijen

 .
       Na het vrijen steek ik een gedicht op
       het heeft geen kleding om het lijf
       smeult na in onbeduidendheid
       en schrijft dat ware liefde langer blijft
 
       mijn rug gebold nog als een lepel
       pas ik precies in jou
       als net voorheen, maar omgekeerd
       je inspireert
 
       bezieling heeft geleerd dat hunkeren
       een muze is die woorden tovert van gemis
       terwijl je nog wat nabegeert
 
       als ik me omdraai en je zeg
       dat ik tevreden ben
 
       ben jij al lang weer weg. 

 
       © bert deben
          Antwerpen, 2 feb. 2009, 

          mix van 2 gedichten geschreven 11 september en 13 november 2003, voor Dirk J.
       bijhorend vooraf geschreven gedicht (en openingsgedicht van de bundel): Tijd bestaat niet ...

de bundel was verkrijgbaar bij Kartonnen Dozen, 

of kon besteld worden via Epo, Standaard, Bruna, Eci, e.a.

vanwege het stoppen van uitgeverij Kartonnen Dozen 

is de bundel vanaf 27 okt. 2022 enkel nog verkrijgbaar via mijzelf 

bestellen kan via mij zelf, best via mijn FB pagina:

 https://www.facebook.com/BertDebenDichtbundel/

of https://www.facebook.com/bert.deben

 Sfeerbeelden:

voorstelling van mijn debuutbundel

'Na het vrijen steek ik een gedicht op'

Interview rond de bundel: 'De dichter ontmaagd'

 

Doorheen de week loop ik alleen

.                                                                                              
.                                                                                       

Doorheen de week  

.                                         

doorheen de week loop ik alleen

in schoeisel dat de weg al kent

en niet meer denkt aan wat niet is  

of ook nooit was, er zijn vier muren

er zijn geen ramen, er is een vloer

en nooit een tijdstip voor gemis  

men zegt niet dat het beter kan

men zegt hier niets, men kijkt vooruit

het is een troosteloos gezicht  

het schoeisel loopt zichzelf voorbij

ik loop maar mee en denk niet na

er is geen tijd voor een gedicht.  

 

© bert deben

Antwerpen, vrijdag 23 december 2011.

 

 

 

 

werd juni 2015 gepubliceerd in de bundel 'Balpen, bic of stylo' van Poemtata 

Moeder - Karel Jonckheere

. 



.

Karel Jonckheere

uit: Poëtische inventaris - Paris-Manteau, Brussel, 1972

Schrijversgewijs: Jonckheere  

 

Je stopt overal, kijkt rond ...

.

Je stopt

.

Je stopt overal, kijkt rond

je zoekt, tast in het duister en

luistert naar een lied in de lucht  

de wolken kleuren anders

als je zucht en ziet dat niets

dat niemand, dat zij nog altijd  

niet hier is, je zoekt naar een zin

in een eenzaam bestaan, waar ze was

waar ze ooit hier met jou en  

je weet het niet meer, je voelt soms

een hand op je schouder, of je ergens

moet zijn, of je iemand niet vindt. 

 

© bert deben

Stoptrein Antwerpen – Brussel, donderdag 10 april 2014.

 

 

Dit gedicht kreeg vrijdag 14 nov. 2014 een Eervolle Vermelding van de jury van de Literatuurprijs Zeist 2014. 

 

Uit het juryverslag:

Een gedicht waar de lezer even zoekend en tastend in rondwandelt als de hoofdpersoon in diens wereld. Het gevoel van verwarring, aarzeling en onzekerheid kan meebeleefd worden, zonder dat precies duidelijk wordt wat er aan de hand is. Een suggestief vers! 

 

Winnaar van de wedstrijd werd Martin Carette, met ‘De stem is het moeilijkst’.  De 30 beste gedichten uit de wedstrijd werden gepubliceerd in de bundel met de prachtige titel: ‘Tot al het zand jouw naam werd’  

(foto: Anneke Wasscher)

 

Het volledige juryverslag kan men, mits wat doorklikken, terugvinden op: http://www.literairzeist.nl/index.php

 

Buurvrouw

Buurvrouw

.

Ze gaf een vriendelijk tikje

op het vensterglas

en vroeg

ik kon haar lippen lezen

of ik niet even binnen

wilde komen  

ik tikte met mijn wijsvinger

op mijn horloge

en gebaarde dat de tijd ontbrak  

want hoe druk kan dit leven zijn

en hoe beleefd oneerlijk

ik was vrij en er stond niets

op mijn planning die dag  

achter mij

hoorde ik hoe ze toch

nog een hoopvol tikje gaf  

ik wenste haar
zwaaiend

een zachtaardige
en goedgeefse klant toe. 

 

© bert deben

Antwerpen, donderdag 19 april 2012.

 

 

 

Achter de wolken in mijn hoofd

 .

Lagoa das Furnas, Açores, zondag 7 oktober 2012     

Ze keek niet op, ze was alleen ...

.

Ze keek niet op, ze was alleen

 

Ze lachten, zongen, plaagden soms elkaar

de zon scheen vrolijk op het zomergras
ze liepen, sprongen, riepen, joelden, maar
verstilden plots als zij er was
in grote bochten liep men om haar heen
ze keek niet op, ze lachte niet, ze was alleen.

Men fluisterde verhalen op het plein

men zei, men wist gewoon, ze zouden stelen
ze zouden, zei men, niet betrouwbaar zijn
men mocht met haar niet spelen
in grote bochten liep men om haar heen
ze keek niet op, ze lachte niet, ze was alleen.

Schaduw van de bomen, de zon scheen

ze beefde, durfde amper te bewegen
ze gooiden soms wel eens van ver een steen
soms hield men haar ook tegen
stapten dreigend in kleine cirkels om haar heen
ze keek niet op, ze lachte niet, ze was alleen.

Ze schaterden, weer verder door gestapt

en joelden, ze riepen beledigende namen
ze riepen dat haar vader was ontsnapt
ze hadden lol, ze waren samen
ze bleef daar staan tot het geluid verdween
ze keek niet om, ze huilde zacht, ze was alleen.

© bert deben

Antwerpen, 24 september – 02 oktober 2007.

 

gepubliceerd in bundel ‘Vrijspraak’ van uitgeverij Proces-Verbaal feb.2020  

Genesis – dag 2

Genesis – dag 2

Die nacht had God niet echt geslapen

het groeide bijna in zijn hand

de hemelboog met sterren aan

een zon als licht en ’s nachts de maan

de blauwe lucht, het water, land

hij had het allemaal in gedachten

werd door voldaanheid overmand

want het zou goed zijn en hij lachte

maar er was niemand die verwachtte

geen man, geen vrouw, nog zelfs geen hond

geen ziel om vreugde mee te delen

God was eenzaam maar hij trachtte

te geloven dat het toch bestond

zijn evenbeeld, om mee te spelen.

© bert deben

Antwerpen, woensdag 1 april 2009.

 

'Genesis – dag 2' is een sonnet uit een reeks die nog niet helemaal afgewerkt is. 

Het gedicht werd apart geschreven van bovenstaande illustratie, maar toen Barbara Jansma destijds vroeg om hierbij een verhaal of gedicht te plaatsen (toen nog op het VK-blog), vond ik het helemaal passen.

Bijhorend: Genesis - dag 1

Meerdere verhalen of gedichten bij deze tekening, ‘Penelope’ uit "Beppe Maaike's ondraaglijke vertellingen" kan je vinden op onderstaande link : Penelope 

.

Hoe meer mensen er zijn ...

 

Hoe meer mensen er zijn

hoe eenzamer het wordt

in dat hoofd van mij

   

 

© bert deben
Antwerpen, 15 april 2010

The more people there are

the lonelier it feels

inside my head 

 

© bert deben

Antwerp, 15 april 2010

 

Geschreven tijdens een heel intimistisch concert (enkel stem en piano) van 

Perry Blake

Een wondermooi nummer van hem :

 

Zo kwetsbaar

 

 

Zo kwetsbaar sta ik plots weer in het leven

dat zelfs muziek het leed niet overstemt

de stilte niet, noch een gedicht, het streven

naar een evenwicht, zo mooi dat het beklemt

 

ben jij, sirene, die weer verder zwemt

nadat ik op de klippen liep, mijn steven

lek en lam en jij niet eens voor mij bestemd

alleen maar zoet in woorden bijgebleven

 

ik schrijf jou neer en liefkoos het klavier

alsof ik blind een wereld zoek en hoop

dat jij alsnog op het scherm zou verschijnen

als een gedicht, iets tastbaars op papier

 

zo broos, dat ik vandaag mijn ziel verkoop

voor ieder woord dat gemis doet verdwijnen.

 

 

© bert deben

Antwerpen, dinsdag 12 juni 2007, voor Rob.

 

 

Franz Schubert - Der Leiermann (Winterreise)

Thomas Quasthoff / Daniel Barenboim

 

 

  

gedicht werd april 2015 gepubliceerd in bundel 'All you need is love', uitgeverij Amfea NL