Tijdens een wandeling door
Antwerpen ontdekte ik per toeval dit muurgedicht van Axel Daeseleire aan de Sleutelstraat nr.
16, residentie ‘De Zoeterij’.
Axel Daeseleire is acteur,
filmmaker en D.J., maar schrijft ook poëzie (in 2005 verscheen
zijn eerste poëziebundel Nachtdier) en is medeoprichter van het
kunstenaarscollectief ADAMAVA.
De laatste nacht, ik zit nog na te dromen
onderweg zijn laat z’n sporen na, gedachten
Don McLean mee on the road, sterrennachten
vrede, de geur van eucalyptusbomen
het grote niets, dicht bij de dood en toch
is dit het leven zelf, steeds maar verder gaan
en achterlaten, de reden ook van het bestaan
als er al een reden is, of is het zelfbedrog
als ik de ogen sluit dan heb ik niets bewezen
maar het gevoel dat niets meer te bewijzen valt
afwezigheid, de stilte van woestijn te zijn
tot alles ophoudt op een nacht als deze
de sterren staan mooi uitgestald
hier boven het kampeerterrein.
