dinsdag 16 september 2025
Spiegeleitje
donderdag 11 september 2025
Désarroi | Verslagenheid
VerslagenheidDe vrouwen van Jeruzalem
Ze staan aan de kant van de weg. Verwijderd.De volgelingen van het eerste uurverbannen van de kruisweg.De discipelen, de gelovigenverbannen van hun aanhankelijkheid“En wij die hoopten ...”
Aan de rand van de wegworden ze beladen met onze vragenen onze opstandigheid.Om zwanger te worden van onze eenzaamheiden hoop te baren.
Statue bronze / bronzen beeld : Thierry PapartMichel Teheux (hertaling : bert deben) .
Méditation / bespiegeling : Michel Teheux (hertaling : bert deben)
Exposition / tentoonstelling : ‘Ecce Homo ! Voici l’Homme !’
Collégiale Notre-Dame et Saint-Domitien de Huy
Collégiale Notre-Dame de Huy — Wikipédia
Dénuement | de ontzegging
Méditation / bespiegeling : Michel Teheux
Exposition / tentoonstelling : ‘Ecce Homo ! Voici l’Homme !’
Collégiale Notre-Dame et Saint-Domitien de Huy
dinsdag 9 september 2025
De Muur van Huy
zaterdag 6 september 2025
Senior
zondag 31 augustus 2025
wat vrijheid betekent
vrijdag 8 augustus 2025
Denkend aan Holland regeren
donderdag 7 augustus 2025
It takes two to tango
IT TAKES TWO TO TANGO
Ik zou zo graag met twee zijn hier
jouw vleugels in de mijne
het grote delen van plezier
en eveneens het kleine
we dansen samen onverdeeld
de rest in van ons leven
verenigd tot een stenen beeld
en in elkaar verweven.
© bert deben
IJzendijke, donderdag 7 aug. 2025, geschreven bij het
beeld ‘It takes two to tango’ van Louis Berrevoets.
https://www.louisberrevoets.nl/
vrijdag 18 juli 2025
Zolang het kan
'Zolang het kan' werd mee opgenomen in de Poëtische Promenade, een gedichtenroute langsheen de wandelweg van Sint-Anneke, L.O. Antwerpen, een evenement van Citaat op Straat # Linkeroever, georganiseerd door Gust Peeters. De gedichten blijven nog tot eind augustus hangen en je kan ze ook beluisteren als je de QR code scant.
Geschreven te Berlijn, zittend aan de Spree, maandag 10 sept. 2018, met achter ons onze valiezen en voor ons het station Hbf Berlin, in afwachting van de terugreis.
donderdag 17 juli 2025
Leven in de Stad
dinsdag 8 juli 2025
Poëtische Promenade te Sint-Anneke Antwerpen L.O. vanaf 12 juli
Wandelweg aan Sint-Anneke
strand (de 'Plage')
van 12 juli tot 31 augustus
Een evenement van Citaat op Straat # Linkeroever
GvA-wandeldijk-linkeroever-wordt-poetische-promenade-20-dichters
woensdag 4 juni 2025
Je keurde, je lachte
zondag 25 mei 2025
Voorstelling bundel 'Zonder doel zien dolen', een ode aan Alice Nahon.
donderdag 22 mei 2025
Maartje Smits Darrenverzamelplaatsen
woensdag 21 mei 2025
Poëzie in de Branding | Bergen aan Zee
maandag 12 mei 2025
maandag 5 mei 2025
De lente uit haar leven
DE LENTE UIT HAAR LEVEN
Hij sloeg de lente uit haar levenontnam haar lichtgelovigheidhaar zelfvertrouwen, en haarmeest spontane lach, toen zag
ze niets meer, haar woorden kwijtde drang te trachten met de tijdhet leven weer op orde te brengenin menigten, haar waardigheid
nooit zou ze nog dit huis verlatentenzij gekleed in zwijgenhaar blos van jeugd voorgoed voorbijeen bril, de blik opzij, het niet meer praten
ze maakte zich de stilte eigenalsof het winter werd te midden mei.
© bert debenSemarang, Java, Indonesië, 09.12.2003
N.a.v. de Internationale Dag ter Uitbanning van Geweld tegen Vrouwen herwerkte ik het gedicht in 2014 tot een rijmend sonnet - deze kan je vinden op: ’t Gebeurde zomaar op een dag ...
vrijdag 2 mei 2025
Vakantie aan de Schelde
Twee opvouwstoelen
een goedkope parasol
een strookje strand
met ogen dicht een wereldreis
vakantie aan de Schelde.
© bert deben
Hoofdplaat (Sluis), donderdag 1 mei 2025
.
zondag 27 april 2025
Fotoreportage Opening Mauritsjaar Museum Het Bolwerk IJzendijke
Voordracht 17de-eeuwse poëzie door Bert DebenVerhaal over Maurits door Roxanne VandepitteToespraak door burgemeester Vermue van Sluis
Koorzang door het Zeeuws Vlaamse kamerkoor
Bij het museum voor de officiële opening van de tentoonstelling Maurits.
Scheeps-praat, ten overlijden van Prins Maurits - Constantijn Huygens
Scheeps-praat, ten overlijden van Prins Maurits
Een gedicht van Constantijn Huygens
MOURING, die de vrije schepen
Van de Zeven-landse buurt
Veertig jaren, onbegrepen,
Onbekropen heeft gestuurd,
Mouring, die ze door de baren
Van zo menig tegentij
Voor de wind heeft leren varen
Al en was 't maar wind op zij,
Mouring, schipper zonder weerga,
Die zijn onverwinlijkheid,
Waar de zon op-, waar zij neerga,
Te aller oren heeft gespreid;
Mouring, die de zee te nauw hiel
Voor zijn zeilen en zijn want,
Die de vogelen te gauw viel
Al bezeilde hij maar 't zand.
Mouring was te kooi 'ekropen,
En de endeloze slaap
Had zijn wakker oog beslopen,
En hem, leeuw, gemaakt tot schaap,
Reeërs en matrozen riepen:
‘Och! de grote schipper, och,
Wat zou 't schaân of wij al sliepen,
Waakte schipper Mouring nog!
Schipper Mouring, maar je legt er,
Maar je legt er plat 'eveld,
Stout verwerer, trots bevechter,
Bei, te zee-wort en te veld;
Kijk, de takels en de touwen
En de vlaggen en het schut,
Staan en pruilen in de rouw, en
Altemale in de dut.’
‘Dutten?’ sprak mooi Heintje, ‘dutten?
Stille, maats, een toontje min!
Dutten? Wacht, dat most ik schutten,
Bin ik angders4) dien ik bin;
'k Heb te lang om noord en zuien
Bij den baas te roer 'estaan,
'k Heb teveel gesnor van buien
Over deze muts zien gaan.
'k Sel 't hun lichtelijk zo klaren
Dat ik vlaggen, schut en touw
En de maats die met me varen
Vrijen sel van dut en rouw.
Reeërs, jouwerliefde mien ik
Die van vers op 't kussen vicht
Wil j'eran? Kedaar, jou dien ik,
Jou allienig, bij dit licht.’
‘Weeran’, riepen de matrozen,
‘'t Is een man of 't Mouring waar.’
En de reeërs, die him kozen:
‘Weeran, 't is de jonge vaâr.’
Heintje peurde strak an 't stuur, en
Haalde 't anker uit de grond,
't Scheepje ging deur 't zeesop schuren
Of er Mouring nog an stond.
CONSTANTIJN HUYGENS (1596-1687)
zaterdag 19 april 2025
Harry, jaargang 3
.
HARRY, jg. 3
Een kleine man, maar ook wel stoer
en altijd vrolijk (toch meestal 😉)
hij speelt met auto’s op de vloer
met vrachtwagens en dan vooral
die grote met een takelkraan
die is dan ook van hem alleen
ik zit er naast (ik mag niet staan)
als ik wil spelen zegt hij ‘neen!’
ik mag slechts kijken en ik moet
ook steeds iets van bewondering tonen
het liefst bij alles wat hij doet
dat hoort zo bij de spelpatronen
wat later kijken we TV
naar Paw Patrol of Spiderman
een flesje pap, konijntjes mee
voor nu is dit zijn loopbaanplan.
© opi Bert
Vogelwaarde, vrijdag 19 april 2025.
voorafgaande gedichten:
donderdag 10 april 2025
of deze trein naar Brussel gaat?
Je kan het beter aan een ander vragen
want wat weet ik, die slechts een
onbepaalde tijd op deze aarde woont
en nooit voorheen echt heeft getoond
iets van de mensheid te begrijpen
oorlog – zegt men – politiek, het is de mens
zo inherent, het is hun dagelijkse brood
men wordt geboren en gaat dood
maar vecht als was het voor de eeuwigheid
het maakt wie voelt alleen maar ziek
ik schrijf het enkel nog maar neer
en wat ik schrijf maakt mij als water in de zee
maar stel jouw vraag alsnog een keer ...
of deze trein naar Brussel gaat?
ik weet het niet, ik heb het nooit geweten
ik rijd slechts in gedachten mee.
© bert deben
trein Antwerpen – Brussel, donderdag 5 januari 2012
maandag 24 maart 2025
When I Heard at the Close of the Day - Walt Whitman
When I Heard at the Close of the Day
When I heard at the close of the day how my name had been receiv’d with plaudits in the capitol, still it was not a happy night for me that follow’d,
And else when I carous’d, or when my plans were accomplish’d, still I was not happy,
But the day when I rose at dawn from the bed of perfect health, refresh’d, singing, inhaling the ripe breath of autumn,
When I saw the full moon in the west grow pale and disappear in the morning light,
When I wander’d alone over the beach, and undressing bathed, laughing with the cool waters, and saw the sun rise,
And when I thought how my dear friend my lover was on his way coming, O then I was happy,
O then each breath tasted sweeter, and all that day my food nourish’d me more, and the beautiful day pass’d well,
And the next came with equal joy, and with the next at evening came my friend,
And that night while all was still I heard the waters roll slowly continually up the shores,
I heard the hissing rustle of the liquid and sands as directed to me whispering to congratulate me,
For the one I love most lay sleeping by me under the same cover in the cool night,
In the stillness in the autumn moonbeams his face was inclined toward me,
And his arm lay lightly around my breast – and that night I was happy.