Op zoek naar een gedicht met thema 'De Laatste Lente' (mei 2025-opdracht van schrijversgezelschap Apropos) herontdekte ik in mijn reisdagboek (Semarang, Java, Indonesië) de originele versie van dit gedicht.
DE LENTE UIT HAAR LEVEN
Hij sloeg de lente uit haar levenontnam haar lichtgelovigheidhaar zelfvertrouwen, en haarmeest spontane lach, toen zag
ze niets meer, haar woorden kwijtde drang te trachten met de tijdhet leven weer op orde te brengenin menigten, haar waardigheid
nooit zou ze nog dit huis verlatentenzij gekleed in zwijgenhaar blos van jeugd voorgoed voorbijeen bril, de blik opzij, het niet meer praten
ze maakte zich de stilte eigenalsof het winter werd te midden mei.
© bert debenSemarang, Java, Indonesië, 09.12.2003
N.a.v. de Internationale Dag ter Uitbanning van Geweld tegen Vrouwen herwerkte ik het gedicht in 2014 tot een rijmend sonnet - deze kan je vinden op: ’t Gebeurde zomaar op een dag ...
een heel bijzonder gedicht, ben benieuwd naar de reacties!
BeantwoordenVerwijderenIk heb de suggesties van Apropos gebruikt voor een korte feedback:
VerwijderenHoe komt het verhaal/gedicht bij jou over?
Heel indrukwekkend
Bleef je geboeid of zakte het ergens in?
Het enige stukje wat ik iets minder vond was ‘het noorden kwijt’(Alle woorden verwijzen heel sterk naar haar en het noorden, als uitdrukking, is wat afstandelijker, denk ik …, maar het kan natuurlijk)
Wat heb je ervaren?
Nooit zou ze nog dit huis verlaten tenzij gekleed in zwijgen – wat ontzettend sterk opgeschreven. Heel dicht bij wat werkelijk gebeurt. Herkenning (Niet dat ik ooit geslagen ben, hoor, maar het is me wel overkomen dat ik me voornam om over bepaalde dingen gewoon niet te praten)
Hoe vond je de chronologie? Prima
Waar werd het verhaal/gedicht spannend?
Hoe vind je het einde? Heel goed. Het vat het hele gedicht nog eens samen
Heb je nog een tip voor de schrijver? Nee ;)
Lieve groet,
Joke
Met dank voor die uitgebreide reactie.
VerwijderenNadien veranderde ik hierdoor de uitdrukking 'het noorden kwijt' in 'haar woorden kwijt', waardoor ook dit persoonlijker werd.
En dat gebeurt helaas nog meermaals dagelijks in 'huiselijke sfeer'
BeantwoordenVerwijderenEen traan in mijn ogen , dacht direct aan mij lieve ma , zo is het precies gegaan . De lente in haar ogen werden mist , en haar woorden stil , zo stil niks meer " Afasie ". Zo triest later stil heen gegaan , tja het leven en daarna ........ Marion
BeantwoordenVerwijderenPrachtig gedicht 🍀👻❤️🥰🐶
BeantwoordenVerwijderenHeftig en voor velen helaas de dagelijkse realiteit.
BeantwoordenVerwijderenHeftig en alleszins waarheidsgetrouw voor velen (waarvan je het soms niet zou vermoeden) ♥
BeantwoordenVerwijderenZo prachtig … maar ook zo triest … mooie woorden. !
BeantwoordenVerwijderen🎶🎶🥰🌹🌹🌹🤩