Er huist een moordenaar in mij

.

Er huist een moordenaar in mij 

hij glimlacht wat en speurt alvast 

naar een motief, een snuisterij 

dat best bij zijn verlangen past 

de juiste dag, het juiste oord 

nu enkel nog het juiste sein 

een laatste zin, het laatste woord 

hij wil vooral heel zeker zijn 

zijn ogen kijken zoekend rond 

naar alles wat ik hier beleef 

een hoogte- of een dieptepunt 

een neiging op de achtergrond  

 

hij heeft het op zichzelf gemunt 

maar wacht tot ik het teken geef.   

 

© bert deben  

Antwerpen 8 juli 2009 onaf + Vogelwaarde, januari 2023  

afgewerkt voor de maandopdracht van schrijversgezelschap  

Apropos met als thema ‘het laatste woord’  

 

Je stond voor mij

                                                                

                                                                       

                                                                 

Je stond voor mij  

.                   

Je stond voor mij na al die tijd

een schaduw in een schemering

die door een waas heen licht opving

geen onbehagen, niets van spijt  

dat het ooit een keer gebeuren zou

stond lang al vast, we wisten beiden

hoe ijzingwekkend jij kon lijden

en wat er dood was diep in jou  

het maakt niet uit, ik zag jouw pad 

de poort waardoor je was verrezen

en even later weer verdween

al zag ik niets, ik was alleen  

toch wist ik onbetwistbaar dat

het leed in jou nu is genezen. 

 

© bert deben

Vogelwaarde, Allerzielen, 2 november 2013/2015, voor Dirk 

Foto: Late autumnlight to haze © bert deben

Mortuarium

Je had het mooi gedaan
een beetje blauw aan slechts één oog
een streepje bloed uit beide oren
en ondertussen heel erg bleek
 
alsof je zou worden herboren
als een vampiertje in de nacht
wat je al altijd wilde zijn
en waar je nu ook wel op leek
 
voorzichtig zoende ik je mond
en zei hoezeer ik het verstond
dat iemand zo graag wil verdwijnen
 
al ben je nooit echt weg voor mij
want elke dag kom ik je tegen
en overal blijf jij me bij.
 
 
© bert deben
voor Dirk ( † 9 jan. 2012).

bijhorend:  

Eenzaam als het woordje ooit    

Hoe zou het zijn geweest als jij ...        

Hoe zou het zijn geweest als jij ...

 
Hoe zou het zijn geweest als jij
als toen, als ik, als wij misschien
als alles netjes op een rij
en ik de tekens had gezien

hoe zou je dan hebben gedacht
of niet, of wel, of andersom
hoe zou ik toch hebben getracht
als ik het wist en ook waarom

waar zou ik wandelen vandaag
en liep je dan misschien naast mij
terwijl je iets van inzicht geeft
een antwoord ook al is het vaag

hoe zou het zijn geweest als jij
nog altijd had geleefd.


 

© bert deben

Antwerpen, woensdag 29 september 2010

voor Jille, een schaduw op het water 

voor Dirk, eenzaam als het woord ooit

 

Preventie zelfdoding BE: De Zelfmoordlijn tel.: 02/649.95.95 

Preventie zelfdoding NL: 113online.nl tel.: 0900-1130113

 

okt. 2021 gepubliceerd in 'Reveil #21, gedichten en verhalen over en voor overleden geliefden' 

Een kadertje aan de muur

.

 

Ik nagelde je in een kadertje aan de muur

net geen Christus, maar al even dood

al was de verwachting ook wel groot

dat je dagen later voor de deur zou staan  

want nooit werd je verleden tijd, je hangt

een beetje rondom mij en tikt zo af en toe

nog op mijn schouder, ik kijk dan om

en zie iets dat van jou kan zijn, een schijn  

een inval, want zo was je wel, een dag

die onverwacht heel ordelijk lijkt

een voorval dat alleen maar jij en

niemand anders weten kon, een teken  

dat je toch nog bent, ook al had je dat

jezelf dan pertinent niet toegewenst. 

 

© bert deben

Antwerpen, dinsdag 7 februari 2012, voor Dirk († maandag 09 jan. 2012)

 

eenzaam als het woordje ooit

De taakverzoeken zijn voltooid

wat overblijft is af te sluiten

het doven van de sterren buiten

de maan nu inktzwart opgeplooid

zo eenzaam als het woordje ooit

wordt alles duister door de ruiten

geen zuchten meer, geen stemgeluid en

wat nog rest wordt uitgestrooid

behalve dan het denken aan

doorheen de nacht, het wakker zijn

het sprakeloos gevuld van pijn

het nooit meer rustig slapen gaan

geen ster die blinkt, geen maneschijn

zo somber wordt hier stilgestaan.

 

© bert deben

Antwerpen, verloren maandag, 10 januari 2005, voor Dirk († 09 jan. 2012) 

 

okt. 2002 gepubliceerd in kwartaalblad Recht op Waardig Sterven RWS jg. 39, nr. 170 

Verloren maandag

Verloren maandag

. 
Je zou er staan, met appelbollen
en een worstenbrood
ik zou thee hebben gezet
fruitthee, een citroen geperst
we zouden praten over de onzin van het leven
over politiek,
we zouden het als altijd oneens zijn geweest
jij was geel en zwart en ik was groen,
toen.

 
Je had een pistool gekocht
het paste precies in jouw hand
en bestudeerd waar de kogel gevoelloos
de pijn kon ontnemen
van alsmaar te moeten en
alsmaar te zijn.

 
Het was jouw partner die aan de deur stond
paniek in de ogen en de vraag
of ik wist waar je was

 
ik wist meteen
dat jij op deze maandag
voor altijd verloren zou blijven.

 
 
© bert deben
Vogelwaarde, woensdag 1 januari 2014, voor Dirk († maandag 09 jan. 2012). 

Verloren maandag of Verzworen maandag (Frans lundi perdu of lundi parjuré) valt op de maandag na Driekoningen. Het is vooral in de provincie Antwerpen de traditie om op die dag worstenbroden en appelbollen te eten. (http://nl.wikipedia.org/wiki/Verloren_maandag) 

 

Dirk

Eenzaam als het woordje ooit

Verloren maandag 

Mortuarium

Interview with a vampire

Een kadertje aan de muur

Afsluiten

Hoe zou het zijn geweest als jij

Je stond voor mij

Een nieuw begin

Preventie zelfdoding BE: De Zelfmoordlijn tel.: 02/649.95.95 

Preventie zelfdoding NL: 113online.nl tel.: 0900-1130113

.

In een parallelle wereld

.

 

     Stel dat de dood niet bestaat

     je sterft tot duizend maal toe

     terwijl het alsmaar verder gaat

     je leeft gestadig door – maar hoe:

     je springt van een torengebouw

     je wordt verzameld in een mand

     aan elkaar genaaid met stukjes touw

     en leest de dag nadien de krant:

     ‘man dacht te kunnen ontsnappen

     maar werd ternauwernood gered

     het was ook niet zijn eerste keer’ 

     je springt geschrokken uit het bed

     gooit jezelf nu van de trappen

     leest daags nadien hetzelfde weer.

     © bert deben 
      Apeldoorn, zondag 12 juni 2011.

      Photo: Doctor Who in the Multiverse  

Droefje ging weer vroeg te bed

.

.

Droefje  

Droefje ging weer vroeg te bed

hij had de ramen dichtgedaan

de kieren toe gesmeerd met vet

de gaskraan open laten staan  

want Droefje was wat depressief

hij had geen werk meer en geen geld

en werd verlaten door zijn lief

Droefje was teleurgesteld  

geen zorgen meer, geen grief

al wilde iets in hem nog blijven

te veel had hem te lang verdroten  

de dag nadien kreeg Droef een brief

het was een aangetekend schrijven:  

de gasleiding werd afgesloten. 

 

© bert deben

Antwerpen, dinsdag 12 oktober 2010.

 

Sterven kan eenvoudig zijn

een plastic zak over je hoofd

en aangenaam verdoofd

verglijden in hiernamaals

even later doet het pijn

verstikking, claustrofobie

Bruckner op de achtergrond

maestoso, 4de symfonie

met dezelfde plastic zak

naar de nachtwinkel gaan

een fles cola kopen 

tegen de krampen in de buik

onderweg moeten overgeven

verscholen in een struik.

© bert deben

Antwerpen, woensdag 19 november 2003.

 

Een schaduw op het water ...

.

voor Jille (1959 - 2002)  
een vriend die er voor koos om niet langer met HIV te moeten leven ...

Een kist vol zorgen

Daar lag je dan, een kist vol zorgen 

vol afscheid ook, het leven kwijt, de onmacht

een zaal vol aandacht en alweer alleen

en net zo sober als gebroken

zo werd er over lief en leed gesproken

met hemelse gezangen, want hoe verhangen

waren wij, of niet genoeg, en jij

die dag, in plaats van bijna bij me

en hing je daar nu boven ons

een ster die niet van hemel was

een edelgas, herinnering, het antwoord kwijt

en wij alleen nog vragen

toen vond men dat het wel weer kon

ieder ging zijn weg

en buiten scheen nog steeds de zon.

© bert deben

Trein Amsterdam – Antwerpen, 29 mei 2002, 
na de afscheidsdienst voor Jille (25.11.1959 - 23.05.2002). 

.

September, straks dag 7

.

. 

September, dag 7

September wandelt vanaf nu met kille schreden

door het landschap dat mijn ziel mag zijn, oude vragen

verkleuren het groen en de zon schijnt enkel vage

stralen op een vers jaargetij, een nieuw verleden

de dichter reflecteert vanop latente treden

die hem lokken naar Nirwana, stapelt daar lagen

met woorden tot sonnet en herleest weer met trage

ogen vol begrip wat hij beter had vermeden

hij herbeleeft almaar de fouten in zijn leven

geeft de wereld wat hij denkt dat hij schenken kan:

gedichten van kristal, waarop men zal proberen 
stenen te werpen om de scherven te creëren 
waarmee de dichter zich verminken zal tot man  

 

het is vandaag september, en alweer dag 7.

© bert deben 

Turnhout, 1 + 2 september 1997 

Vogelwaarde 30 maart 2021 deels herschreven, luisterend naar 

Ghosteen van Nick Cave and The Bad Seeds:  

 

 

Eén gedicht per dag

Beste vader, je had alweer gelijk
ik ben inderdaad voor niet veel goed
alles mislukt wat jouw zoontje doet
zelden breng ik aarde aan de dijk

erger nog, ik doe dijken breken
wat ik aanraak gaat voorzeker stuk
ik ben gemaakt voor het ongeluk
en hou het dus maar voor bekeken

neen, ik ga wéér geen zelfmoord plegen
zelfs daarin faalde ik reeds voorheen
ik wil niet echt dood, ik wil alleen
nog maar wandelen op de wegen
die fraai zijn en mij toegenegen

één gedicht per dag, daar wil ik heen!

© bert deben
Antwerpen, Zeilstraat, maandag 10 februari 1997,
geschreven met mijn rechtse linkerhand,
na het breken van een glas van mijn koepel.

werd gepubliceerd in literair tijdschrift Gist jg.20 nr. 6 

Omdat je mij de liefde liet ...

.

art: rudi bleys - qmasculinity - https://rudibleys.tumblr.com/      

.

.

Niets houdt mij tegen om het eens te zijn met jou 

nu je afstand nam van leven en indruk maakte 
tot het eerste geluid dat binnen kwam in mij 
de eerstvolgende gedachte, die banaal was 
en ongepast, maar daardoor tekenend 

omdat alles verder gaat en niemand 
langer stilstaat dan de betekenis 
die er was, niet groter dan de 
woorden die ik vind in een 
gedicht, waarvan de in- 
houd voor iedereen 
altijd anders is 

ik heb jouw plaats 
genomen en jij een deel 
van mijn verdriet, hoe onze 
wegen zich kruisten op een keer 
hoe ook jij averechts geboren werd 
en eenzaam was in een onrijpe wereld 

en hoe ik je nu begrijp en vergeef en zelfs 
erkentelijk ben, omdat je mij de liefde liet … 


© bert deben 
Antwerpen, 20 augustus 1994, voor Kris M. 

 

 

 De Meester Sprak !

                               (zeer  vrij naar P.N. Van Eyck)

Ik wou een afspraak met de Dood

maar die is richting Ispahaan

een tuinman achterna gegaan

die, voor wat ik zo wilde vlood

hoezeer ik ook mijn leven bood

er was geen overtuigen aan

hij plaatste mij zelfs achteraan

de bleke had aan mij geen nood 

 

ik vroeg hem waarom ik dan niet

en hij, die niet wil, dan weer wel

verdwijnen mag uit deze hel 

 

terwijl hij zijn bureau verliet

riep hij: “Hier discuteert men niet

IK bepaal de regels van het spel!” 

 

© bert deben

Antwerpen, donderdag 24 maart 1994.