Posts tonen met het label gedicht. Alle posts tonen
Posts tonen met het label gedicht. Alle posts tonen

donderdag 29 september 2011

Geluk



Er belde een man aan de deur
ik deed open

hij vroeg of ik geïnteresseerd was
om van hem wat geluk te kopen
hij had het al een tijd
in overvloed

ik had zo mijn twijfels
maar vond vooral de aanpak goed
en vroeg hem hoeveel
ik daarvoor moest betalen

6 euro 50 – sprak hij
voor een omslagje vol

ik twijfelde maar dacht: ach, voor de lol
en gaf hem 13 euro gepast
waarna ik twee kleine omslagjes kreeg

ze voelden wel heel erg leeg
maar ergens onder in een lade
voor iedereen uit het zicht
bewaar ik ze beiden
nog altijd dicht

voor ongunstige tijden.



© bert deben
Vogelwaarde, zaterdag 27 augustus 2011.
.

donderdag 28 juli 2011

Kleine Elegie voor een verloren liefde



Kleine elegie
              voor een verloren liefde


Er lag al heel lang tussen ons
een oude liefde
die ’s nachts als ik te bed ging
tastbaar werd

ze wachtte tussen jou en mij
en vroeg me als ik vrijen wou
of ik haar naam
nooit meer vergeten zou

ik fluisterde hem
zachtjes in je oor

waarna ik dus ook jou verloor.


© bert deben
Antwerpen, donderdag 28 juli 2011.

 .

donderdag 21 juli 2011

Daar komt moeder aangevlogen - Zomeracademie - poëzieworkshop, deel 2


 

Daar komt moeder aangevlogen
een worm nog levend in haar bek
ze kijkt mij aan

ze hoopt dat ik weer snel vertrek
en huppelt wat onrustig rond
ik doe discreet
alsof ik lees

zo ziet ze mij als achtergrond
en schiet ze met een korte vlucht
in de klimop een holte in

de kleintjes wachten op hun vlees.


© bert deben
Dworp, donderdag 21 juli 2011.


Gedistilleerd uit onderstaande sonnet van 12 mei 2007, met wat ik hier ondertussen aan tips meekreeg tijdens de poëzieworkshop in het achterhoofd - zelf vind het eerlijk gezegd toch ook wel een hele kwalitatieve verbetering wat dit gedicht betreft ...
 

Daar komt moeder aangevlogen
een worm nog levend in haar bek
ze kijkt mij aan met bitse ogen
en hoopt dat ik weer snel vertrek

zo huppelt ze onrustig rond
ik doe algauw alsof ik lees
dan ziet ze mij als achtergrond
de kleintjes wachten op hun vlees

plots schiet ze in een korte vlucht
in het klimop een holte in
waarna ik zachte tsjirpjes hoor

met in zijn bek een stukje vrucht
spijst later vader het gezin
de ganse dag gaat dit zo door.


© bert deben
Antwerpen, zaterdag 12 mei 2007.
.

woensdag 1 juni 2011

Mevrouw Professor Bernadine

. 


Mevrouw Professor Bernadine
die kon zichzelf heel snel verplaatsen
met een soort van teletijdmachine.
Ze ging daarmee bij voorkeur schaatsen
elke zondag in 1900 in november.

Het apparaat leek net een stoel
en werkte enkel maar op sap van gember
dat was gezond naar haar gevoel.

Het schaatsen zelf ging niet zo goed
’t was eigenlijk nooit goed gegaan
ze had een zwakke linkervoet
ze vond er ook geen donder aan.

Waarom vloog zij dan telkens weer
mevrouw professor Bernadine
die 111 jaar op en neer
met die rare teletijdmachine
als ze toch niet hield van schaats te rijden ?

Het was vanwege die jongeman
hij had met haar wat medelijden
en stopte steeds en hielp haar dan.

Ze hield niet echt van schaatsen, maar
haar opa Rietveld schaatste daar
een galante jongeman, toen nog zo klein
't zou zelfs haar kleinzoon kunnen zijn.


© bert deben
Antwerpen, maandag 30 mei 2011.  

Gedicht op verzoek van Barbara Jansma geschreven bij haar tekening ‘Schaatsen’
een illustratie uit "Beppe Maaike's ondraaglijke vertellingen".

 

zondag 16 januari 2011

Ik schuim de bars af

.
 

Ik schuim de bars af
sluit de deuren
zie de nacht in al zijn kleuren
maar ook in al zijn duisternis

terwijl ik zeg dat ik geen liefde mis
ben ik op zoek naar surrogaten
losgelaten, trachtend naar
tot ’s ochtends onverzadigbaar

dan spoel ik voor ik slapen ga
de vreemde handen van mijn huid
het rauwe spel van blind betasten
een toevluchtsoord voor vele gasten

vermoeid als ik de ogen sluit,
denkt niets in mij nog verder na.


©  bert deben
(Antwerpen, zaterdag 23 augustus 2003)


Nominatie Poëziewedstrijd HolebiHuis Vlaams Brabant, Leuven 2009.
Gepubliceerd in de bloemlezing ‘uitgelicht’


foto uit de film "Cruising" met Al Pacino https://nl.wikipedia.org/wiki/Cruising_(film)
 

maandag 23 augustus 2010

Die Gedanken sind frei – De Gedachten zijn vrij

                                                                                                     
man floating out of head w lightbulb - Dave Cutler
 
 .
Uit mijn hoofd ontglipt een man
die daar al lang gevangen zat
ik had hem blijkbaar onderschat
er broeide heel de tijd een plan
 
hij wist plots wat hij wou, alleen
nog niet echt hoe, het echte leven
zou hem zeker wat adviezen geven 
waarna hij plotseling verdween
 
zo gaat het meermaals met gedachten
ze denken net zolang tot dat ze zijn
en dat het beter buiten is dan binnen 

ik laat ze gaan en veel verwachten
maar als ik mee met hen verdwijn 
blijft iets in mij zich toch bezinnen.
 
 
© bert deben
Antwerpen, woensdag 4 augustus 2010  
  
 
Die Gedanken sind frei – De Gedachten zijn vrij :
   
Ik ben niet zo goed in het verzinnen van titels bij mijn gedichten, soms ben ik langer bezig met het zoeken daarnaar, dan met het gedicht schrijven op zich.  Of, zoals in dit geval, met het achteraf zoeken naar informatie achter of bij de titel, zoals waar de uitdrukking 'Die Gedanken sind frei' eigenlijk vandaan komt. 
 
Zoals het wel meer gaat met een zegswijze, komt ook deze uit een gedicht/lied en is die later een eigen leven gaan leiden.  Die Gedanken sind frei was oorspronkelijk een lied uit vier strofen (ergens 1780 voor het eerst op papier gezet).  Later werd een vijfde strofe toegevoegd en werd het gebruikt als dialoog tussen een gevangene en zijn geliefde onder de naam Lied des Verfolgten im Thurm, uit Schweizerliedern.  In 1805 zou het als gedicht worden opgenomen in de Volkse Poëzieverzameling Des Knaben Wunderhorn.  Het gedicht zou later muzikaal bewerkt worden door Gustav Mahler voor zijn Lieder aus "Des Knaben Wunderhorn" voor stem en orkest.
 
De uitdrukking Die Gedanken sind frei bestond echter al veel langer en zou door de middeleeuwse zanger Walther von der Vogelweide (c.1170-1230) als joch sint iedoch gedanke frî voor het eerst bekendheid krijgen.  Maar het is vooral dank zij het gedicht en lied dat de uitdrukking eind 19de eeuw populair werd tijdens de Duitse Revolutie.  In de volgende eeuw werd het dan weer een protestlied tegen de onderdrukking van de vrije meningsuiting door de nazi’s in Duitsland.  Ook nu nog leeft bij velen de uitdrukking verder als een statement van vrije meningsuiting.  Het lied zelf werd in moderne versie nog gecoverd door o.a. Leonard Cohen en door de The Brazilian Girls.
 
Hieronder één van de meest gangbare versies van het gedicht (soms durven strofes ook al eens anders staan).  Ik vond vrij snel een Engelstalige en een Franse versie, maar niet zo direct een Nederlandstalige.  Meteen een uitdaging om het zelf dan maar te vertalen.  Altijd een beetje delicaat, want hou je in eerste plaats rekening met rijm, klank en lettergrepen (voor het lied), of geef je vooral voorkeur aan stemming en inhoud ?  Maar ook de juiste betekenis zoeken achter bepaalde woorden valt niet altijd mee: wat bedoelde de auteur(s) en waar ligt de grens tussen je eigen invulling daarvan en de (niet gekende) invulling van wie het schreef … Ik probeerde een evenwicht te zoeken tussen sfeer en stijl:
 
 
Die Gedanken sind frei
 
 
Die Gedanken sind frei, wer kann sie erraten,
sie fliegen vorbei wie nächtliche Schatten.
Kein Mensch kann sie wissen, kein Jäger erschießen
mit Pulver und Blei, Die Gedanken sind frei!

Ich denke was ich will und was mich beglücket,
doch alles in der Still', und wie es sich schicket.
Mein Wunsch und Begehren kann niemand mir wehren,
es bleibet dabei: Die Gedanken sind frei!

Und sperrt man mich ein im finsteren Kerker,
das alles sind rein vergebliche Werke.
Denn meine Gedanken zerreißen die Schranken
und Mauern entzwei, die Gedanken sind frei!

Drum will ich auf immer den Sorgen absagen
und will mich auch nimmer mit Grillen mehr plagen.
Man kann ja im Herzen stets lachen und scherzen
und denken dabei: Die Gedanken sind frei!

Ich liebe den Wein, mein Mädchen vor allen,
sie tut mir allein am besten gefallen.
Ich sitz nicht alleine bei einem Glas Weine,
mein Mädchen dabei: Die Gedanken sind frei!
 
   
(Die Gedanken sind frei : Zwitsers Volkslied ±1780)  
 
 
Die Gedanken sind frei /
                 de Gedachten zijn vrij
 
 
De gedachten zijn vrij, wie kan ze doorzien,
als schaduwen in de nacht scheren ze voorbij.
Geen mens kan ze kennen, geen jager hen raken
met buskruit en lood, de gedachten zijn vrij!
 
Ik denk wat ik wil en wat mij verheugt,
maar wel in de stilte en zoals het zich schikt.
Mijn wens en begeren kan niemand ontnemen,
daar blijf ik ook bij: de gedachten zijn vrij!
 
Sluit men mij op in een duistere kerker,
dan is dat nutteloos en vergeefs.
Ik denk wat ik wil en geen muren of tralies
verhinderen mij, de gedachten zijn vrij!
 
Ik ontdoe mij voor altijd van zorgen,
en wil mij ook nooit meer met grillen bedrukken.
In het hart kan men immer lachen en grappen,
en denken daarbij: de gedachten zijn vrij!
 
Ik hou van de wijn, maar nog meer van mijn lief,
die mijn geluk nog het beste vervullen kan.
Ik zit dan ook niet alleen naast dit glas met wijn,
mijn lief zit er bij: de gedachten zijn vrij!
 
 
vertaling © bert deben
Antwerpen, maandag 23 augustus 2010.


zondag 21 februari 2010

Midnight Express


.


Zo mooi was jij
zo zinloos mooi 
jezelf van mij ontzield.

         Ik kon jou geen beschutting geven
         bewaarde jou als een reliek
         maar loste niets van wat ik zag
         je koude lijf
         je botten door je bleke vel
         benauwdheid in je ogen.

Mijn vingertoppen op de jouwe
met tussen ons een muur van glas
en breekbaar toen ik schamper zei
dat dit zoals die scène was.

Voor altijd gruw ik van de dag
dat je zonder mij van steen moest zijn, 
met tal van muren om tegen op te lopen
en niemand die het bloeden dept.

         De tralies glansden flauw op jouw pupillen
         wazig koud op dovend zwart.
         We luisterden niet naar elkaar
         we hoorden slechts de holle woorden.

De echo dat je snel weer vrij zou zijn.

Je lispelde dat de muren ogen hadden
die verfoeiend naar je keken
dat er mannen teken deden naar elkaar
dat je niet je cel uit wou.
Een kerker in je eigen hoofd.

Ik sprak er haastig overheen
alsof er niets te vrezen viel dan vrees op zich
alsof het een vergissing was
die straks weer afgevlakt zou zijn.
Die je best als een ervaring zag.

Er kwam geen lach.

         Ook niet van mij.
         Ik hield me sterk
dat jij straks weer van mij zou zijn
         en immer blijven
         maar wist toen nog niet half hoezeer
die laatste blik dat steeds zou doen.

Hoe angstig iemand dood kan gaan.
        
Ik vlak het uit met mooie woorden
van harde schijf naar harde schijf
je dreigt en weet
dat ik ook daar verbonden blijf
geketend aan die laatste zin.

Als jij mij nodig had,
zou ik er staan …


© bert deben
Antwerpen, zondag 21 februari 2010, voor Frank B. 
.

zaterdag 5 september 2009

Kleine Zekerheden

.
.
Kleine Zekerheden
.
Het lijkt wel of het groter wordt
de liefde en hoe ik geniet
van het dessertje op mijn bord
dat jij met sausjes overgiet
  
ik smul van jou en blijf maar eten
ook als je straks niet bij me bent
dan word ik zelfs nog naverwend
alleen al maar door het te weten
  
je bent, zeg ik dan heel bescheiden
van mij, van mij, van mij alleen
terwijl ik jou met mij bedelf
  
want ook al ga je straks weer heen
en ben je meer nog van jezelf
de weg zal weer naar mij toe leiden.
  
   
© bert deben
Berlijn, zaterdag 5 september 2009, voor Ruud

.

.

vrijdag 29 mei 2009

vrijdag 24 oktober 2008

Geen Engel ben ik ...



Hiermee won ik de 2de prijs voor de Poëziewedstrijd van de gemeente Hulshout, 24 oktober 2008 – opdracht was: ‘een gedicht in een creatieve vorm’.  Ik bewerkte hiervoor een foto die ik nam van één van de vele prachtige standbeelden die je kan bewonderen op de begraafplaats Schoonselhof te Hoboken.

Het gedicht zelf schreef ik in maart 1997, op vraag van Ludo Vorsselmans bij zijn schilderij 'Vlinderman', voor diens toenmalige kunsttentoonstelling - jaren later vond ik het terug tussen oud werk.

De fotobewerking gaf aanleiding om meer gedichten in foto’s te verwerken, die later, tijdens de expositie ‘Poetry in the Picture’ werden tentoongesteld van 10 oktober tot 10 december 2009 in Café Den Draak (het Roze Huis) te Antwerpen, Borgerhout.

Het gedicht met foto werd achteraf gepubliceerd in de nieuwsbrief van Grafzerkje, een vzw die o.a. initiatieven ondersteunt om waardevolle grafmonumenten van de ondergang te redden door het restaureren en/of het overnemen van verlopen concessies.  Een uitgebreide reeks foto's genomen in het Schoonselhof kan men vinden op: Schoonselhof Antwerpen

vrijdag 14 december 2007

Antwerpen, mijn lief

.


, mijn lief

 
Zelfs nuchter blijft ze mooi
zoals ze voor me ligt
als een gedicht in de bocht van de Schelde
haar nog mooier dromen kan ik niet

getooid met haar verleden tijd
een ziel in bloei in elk seizoen
een stroom in elk getij
is wat mij toekomt wat zij toont

hoe koud ze zijn kan
in haar achterbuurten
hoe ver ik reis ik kom terug
om altijd weer van haar te zijn

ze flirt en lonkt, ze knipoogt
naar de jongen uit het dorp in mij.

 
© bert deben
Antwerpen, vrijdag 14 december 2007.


fotoreportage:

.

zaterdag 15 september 2007

Een weerwolvin bij volle maan

fototransformatie © David De Backer         
 

Een weerwolvin bij volle maan
die graag een keer op stap wou gaan
naar mannenvlees een groot begeren
stond zich te waksen en te scheren

want hoe je ’t draaien wilt of keren
er vallen echt heel weinig heren
op benen heel robuust behaard
of vrouwen met een snor of baard

ze epileerde ook haar staart
en lakte daarna breed en groot
de nagels van haar klauwen rood
en dan als kersje op de taart :

de kleur van liefde en van dood
een kleed dat heel wat inzicht bood
vooral dan in haar drang naar vlees
haar huid nu zacht, haar stem wat hees

en niets dat naar relatievrees
of naar de eeuwigheid verwees
naar samenzijn een groot begeren
ach bent U toch voorzichtig heren

wat glazen wijn, de volle maan
wat vrouwen ook mogen beweren
als zij zich eerst uitbundig scheren
dan hangt daar soms een staartje aan !


© bert deben
Antwerpen, 15 januari 2007 
 

Nominatie Poëziewedstrijd Poëzie Op 't Perron, Tracé vzw, Ekeren, sept. 2007
.

donderdag 25 januari 2007

Gedicht voor C.



Gedicht voor C.


We lazen wat onrijpere gedichten
bij appeltaart en gemberthee
en praatten van verleden tijd
en partners die we nu weer kwijt

maar in ervaring rijker zijn
en over haren die al grijzer
maar kaalgeschoren en zo wijzer
of netjes jong naar voren zijn gekamd

bijna verkrampt op slechts een kussen
zit jij daar tussen bord en tas
de late zon op jouw terras
terwijl ik in jouw zetel zit

als ik een keer wat missen zal 
dan is het een moment als dit.



© bert deben
Tilburg, 13 september 2003


25 januari 2007, gedichtendag te Almere en uitreiking van de ABN AMRO Poëzieprijs 2007, in het toen nog geheel nieuwe kunstencentrum 'De Kunstlinie', op hilarische wijze gepresenteerd door Mw. Lucretia Lepeltak (zie foto), tevens nachtburgemeester van Almere. Ik werd er bekroond met de Publieksprijs van Aldichter (vereniging van Almeerse dichters).
  
 Aldichter Publieksprijs Almere 2007