Kleine ballerina
Ze kijkt naar mij met iets van
argwaan
ze denkt: dit is mijn opi niet
het is een scherm, waarop ze
ziet
dat ik beweeg, ze
lacht, maar niet spontaan
waarna ze naar de mama kijkt
en zonder praten mededeelt
dat ze eigenlijk liever speelt
het is een kind, ze heeft gelijk
terwijl ze toch niet echt
verdwijnt
ik zie haar op de achtergrond
ze draait daar sierlijk in het
rond
een ballerina wil ze zijn
ze danst, ze draait, ze lacht,
ze bloost
zo heel ver weg en toch
verbonden
een knuffel kan niet meer, ’t is
zonde
’t is slechts een scherm, maar
toch een troost.
© bert deben
Vluchtoord
Vogelwaarde, woensdag 15 april 2020,
opi
in lockdown gedicht nr. 2, voor Frances en Dana.
Een prachtig gedicht in Coronatijd. Mooi het schermcontact en dat de kleine ballerina danst voor haar Opi, zo ver weg.
BeantwoordenVerwijderenIk zou wel mee wilden dansen samen met Frances... zo’n innig warm gedicht, Bert! En zo herkenbaar dat duale dat een scherm maar kan - én tóch ook - biedt in coronatijden en alle andere tijden!
BeantwoordenVerwijderenxx
Lieva
Mooi !
BeantwoordenVerwijderenMooie coronapoëzie.
BeantwoordenVerwijderenIk geniet volop van je mooie gedichten, deze over Frances, is weer een pareltje, zó mooi. Doe zo voort, je maakt ons er blij mee ��
BeantwoordenVerwijderenlieve groetjes,
Marijke
hoe mooi zette je hier een stukje treurnis van de coronaperiode neer
BeantwoordenVerwijderen