't Is lang geleden - J. A. Dèr Mouw

't Is lang geleden (13)

.

'k Hoor ruisen ons moeras - zo noemden wij 't,
Mijn vriend en ik - vol angstig rits'lend riet,
Met, soms, een zichtbaar wieg'lende karkiet
Er om eerst bos, dan heiden, vlak en wijd.

Wij stookten vuurtjes, veilig, niemand ziet
De blauwe rook. Over ons, dreigend, glijdt
Kraaiengeroep, vreemd, wild, door de eenzaamheid. -
Leeft hij nog? - 'k Ruik de hars - Ik hoop van niet.

Ik heb hem vaak beledigd en gegriefd;
Want 'k hield van hem. Neen, 'k was op hem verliefd.
Neen, meer - mijn ideaal van goed en waar.

Nu ben ik oud. In Brahman is vergaan
Mijn wereld, en ikzelf, grijze brahmaan -
Hij had blauwe ogen en mooi donker haar..

 

Johan Andreas Dèr Mouw (pseud. Adwaita)

(Westervoort 24 juli 1862 - Den Haag 8 juli 1919)

uit 'Nagelaten Verzen' (1934)

 

 

meer over J.A Dèr Mouw kan men o.a. vinden op:

http://www.martinmaassen.nl/GN-nov18.pdf 

http://cf.hum.uva.nl/dsp/ljc/adwaita/ 

http://www.wikiwand.com/nl/Johan_Andreas_d%C3%A8r_Mouw 

 

 

wie ik altijd al was (vlinder in wording)

.

Brussel/Vogelwaarde, maart 2017 
 

 werd 04/2018 gepubliceerd in de bundel van de 14de Poëziewedstrijd vtbKultuur Opwijk

+ sept. 2020 gepubliceerd in paperback Po-e-zine editie XVI 'Reflectie'

Een jonge god vraagt

 

 

 

 

 

 

 

 

.

 

Een jonge god vraagt

‘alles goed ?’

alles is wel heel erg veel

maar het kan erger hier op aarde

 

dan vraagt hij

‘sigaret?’  

de jonge god komt

uit een oosters land 

waar lidwoorden onnodig zijn

en de gevaren van het roken

verwaarloosbaar klein

in vergelijking met bestaan  

ik rook niet maar kijk

hem bewonderend aan

‘jij seks met mij?’

hoor ik hem vragen  

de jonge god komt

uit een geloofsleer 

waar alles een prijs heeft

en zonden onschuldig zijn

als het een bijverdienste is

en de ander betaalt 

ik bedank hem beleefd

voor het aanbod 

ik ben alleen maar een dichter

op zoek naar iets

om te schrijven. 

 

© bert deben

Antwerpen, donderdag 24 augustus 2017.

 

 

werd gepubliceerd in digitaal tijdschrift Po-e-zine nr 15 feb. 2018 
 + in bundel 'Vertalersweelde - 52 reflecties op Oden 4.1 van Horatius' van Stichting Spleen feb. 2020 

Zoekertje

werd gepubliceerd in Zizo-magazine jg 24, nr 139, juli 2017 met als thema 'Happy Single'

 

Boekpresentatie "Dansen in het luchtledige, leven met hiv" in het Roze Huis

.

.

Boekpresentatie

.

"Dansen in het luchtledige, leven met hiv"

 

çavaria en Het Roze Huis-çavaria Antwerpen nodigen je uit op de boekpresentatie van 'Dansen in het luchtledige'.

30 jaar geleden, aan het begin van de aidsepidemie in Europa, werd bij Patrick Reyntiens hiv vastgesteld. Hij kroop door het oog van de naald, en heeft zijn leven ingericht om als eerste persoon met hiv in België zijn verhaal te vertellen, om de duizenden die na hem besmet werden te laten zien dat het ook met hiv mogelijk is om van het leven te genieten. Als veelgevraagd spreker ...

Show the whole text

çavaria en Het Roze Huis-çavaria Antwerpen nodigen je uit

op de boekpresentatie van 'Dansen in het luchtledige'.

 

Friday, 18 December, 20:00 - 22:00 u

Het Roze Huis

Draakplaats 1
Zurenborg, Borgerhout, Antwerpen

 

30 jaar geleden, aan het begin van de aidsepidemie in Europa, werd bij Patrick Reyntiens hiv vastgesteld. Hij kroop door het oog van de naald, en heeft zijn leven ingericht om als eerste persoon met hiv in België zijn verhaal te vertellen, om de duizenden die na hem besmet werden te laten zien dat het ook met hiv mogelijk is om van het leven te genieten. Als veelgevraagd spreker over deze chronische aandoening en de hindernissen, tegenwerkingen en beproevingen van allerlei slag die ermee gepaard gaan, toont hij hoe men kan leven zonder geheimen, discriminatie of stigmatisering.  Luc De Keersmaecker tekende samen met Patrick Reyntiens diens levensverhaal op.

 

Tijdens de boekvoorstelling interviewt Dennis de Roover, hoofdredacteur van Zizo-Magazine, Patrick Reyntiens en Luc De Keersmaecker.
Dichter Bert Deben leest voor uit het boek.

 

Nadien kan er nog nagepraat worden bij een drankje.

 

 

Dansen in het luchtledige - Leven met HIV

Zopas verscheen het boek  'Dansen in het luchtledige - Leven met HIV'
het levensverhaal van Patrick Reyntiens, geschreven in samenwerking met auteur Luc De Keersmaecker. 

Patrick Reyntiens en Luc De Keersmaecker vertellen tijdens deze voorstelling over het tot stand komen van “Dansen in het luchtledige” en over hun samenwerking aan het boek.  Ilke De Boel modereert het gesprek en Bert Deben leest enkele passages uit het boek voor. 

Na de presentatie biedt de bibliotheek een glaasje aan.

uit: Sensoa/Nieuws/Lifetime Achievement Award Patrick Reyntiens:

"Op 18 januari 2014 ontving Patrick Reyntiens, medewerker van Sensoa, tijdens het SPARKLE  evenement van Cavaria een Lifetime Achievement Award voor zijn jarenlange inspanningen om HIV uit het verdomhoekje te halen. 29 jaar geleden kreeg hij te horen dat hij besmet was geraakt door HIV, toen dat nog onvermijdelijk tot aids leidde en dat een doodvonnis was. Toen hij besloot de oversten van het bedrijf waar hij werkte erover in te lichten werd hij prompt ontslagen, tot zijn grote verbazing en verontwaardiging.

Een man met een missie was opgestaan. Hij werd één van de eersten die eerst nog anoniem, dan met naam en foto, in de Belgische media getuigde over de dagelijkse strijd tegen de discriminatie van mensen met HIV. Hij klaagde het stigma aan dat zelfs vandaag nog aan HIV kleeft. Duizenden leerlingen leerden hem kennen, de man die zo bevlogen kwam spreken over HIV en die hen aanspoorde veilig te vrijen ..."

Een inkijkexemplaar van het boek kan je vinden op:
Cosmox boeken: Dansen in het luchtledige

'Dansen in het luchtledige' opent met 2 gedichten die ik voor Patrick schreef:
'Hoe ernstig wordt de liefde' en 'Ik ben een kikker die gekust wil worden'

Enkele foto's van de voorstelling:

 

Luc De Keersmaecker en Patrick Reyntiens 

 

 

Een heel klein ikje

 .

Een heel klein ikje  

Op reis in mezelf kom ik een

heel klein ikje tegen – het is

als altijd heel verlegen en

zegt niet veel, alleen ‘hallo’  

het wacht wat af of grote ik

terug zal knikken en bedenkt

dat alles toch nog redelijk

goed gekomen is met ons, het 

bemerkt dat ik tevreden ben en 

vooral ook fier – het heeft dat

altijd willen zijn: wie het was  

maar toen was het nog klein en

de tijden nog niet rijp – het hoopt

dat ik voor altijd mezelf 
zal mogen blijven. 

 

© bert deben

Winterberg, maandag 07 september 2015.
 

 

Gay Friendly

werd gepubliceerd in Zizo nr 130, magazine voor Holebi's & transgenders

met beeldige bijpassende aquarel van Vero Beauprez

in een themanummer rond Internationaal Reizen

 

 

Gay Friendly  

.

Ik leg mijn voeten op zijn schoot

hij geeft ze teder een massage

ik ben zijn ridder, hij mijn page

het slaat wat mensen uit hun lood  

 

een dienster ruimt de tafel af

ze kijkt, kijkt weg, kijkt dan heel raar

wat later staat de barman daar

hij gniffelt stil, slaat dan linksaf  

 

het personeel passeert hier snel

men lacht, men grinnikt, men verdwijnt

eenieder lijkt plots opgebeurd

dan komt de chef van het hotel  

 

hij kijkt subtiel, een lach verschijnt

we worden niet echt afgekeurd … 

 

 

© bert deben

Turkije, Kuşadasi, hotel Sürmeli, 10 september 2006 - met Bob.

 

 

uit dezelfde reis-cyclus: Uitstap + All Inclusive + Verovering van Samos 

De Spiegel en De Dood - Aloys Oude Weernink

.

Aloys Oude Weernink

Borne 1 sept. 1945 – Apeldoorn 23 april 2015



  

De spiegel die boven mijn bed hangt
(voor matthijs v.)

 

de spiegel die boven mijn bed hangt

laat af en toe engelen door

daar mag ik dan even mee spelen

daar zijn die engelen voor 

en god die het allemaal aanziet

die moedigt mij vaderlijk aan

om dicht bij mijn spiegel te blijven

en nooit meer mijn bed uit te gaan 

maar ik wil zo donders graag leven

en alles wat god verbiedt doen

dan zie ik mijzelf in die spiegel

en geef ik ook die maar een zoen

 

© Aloys Oude Weernink

 

De Dood  

.

de dood is mooier dan ik denken kon

een drastische einde aan teveel verlangen

waaraan ik mijn geluk had opgehangen

een drastisch einde in de felle zon  

de dood vermocht mij in zijn net te vangen

alsof hij ’t altijd van het leven won

alsof het leven bij de dood begon

zo bood ik god mijn beide wangen  

mijn prins ik zie je zo graag komen

al is het meestal slechts in dromen

je vrede is voor mij een omen  

ik zie je niet graag ook weer gaan

al ben ik daarna heel voldaan

een waan waarin ik dood wil gaan

 

© Aloys Oude Weernink 

 

Aloys Oude Weernink, dichter, schrijver, levensgenieter en veel meer, is na een periode van afnemende gezondheid op donderdag 23 april 2015 in alle rust overleden.

Aloys was oprichter en 20 jaar lang redacteur van het tweemaandelijkse literair tijdschrift Gist. Het gedicht ‘De Dood’ plaatste Aloys toepasselijk in het afscheidsnummer van Gist (jg 20, nr 6) – ‘De Spiegel die boven mijn bed hangt’ hing dan weer een tijdlang in boekhandel ’t Verschil n.a.v. een door mij ingericht poëziegebeuren in 2001, waarbij Aloys een gesmaakte voordracht gaf.

Als kleine ode aan en als afscheid van Aloys, wilde ik deze gedichten hier graag nog een keer onder de aandacht brengen. Met dank ook voor zijn jarenlange inzet voor de literatuur in het algemeen en persoonlijker: voor al de aanmoedigingen die hij mij destijds als beginnend dichter gaf door o.a. regelmatig werk van mij op te nemen in literair tijdschrift Gist.

L-trein naar Nijvel

.

 

.

L-trein naar Nijvel  

Je stapte in te Mortsel

Liersesteenweg

en bij Duffel

was ik al verslingerd  

niet op je lach

al was die meer dan mooi

en deed je net

alsof dit niet echt een pluspunt was  

niet op het plukje dons

dat bij het openen van jouw jas

aan heel de wereld toonde dat

je zoekend borsthaar had

dat eindigde waar taal begon  

het was zelfs niet omdat

je in je tas een bundel had

met poëzie, van iemand die

mijn voorbeeld was  

het was jouw blik

en de manier

waarop je  

keurend  

even buiten jouw boekje las. 

 
.

© bert deben

L-trein Antwerpen-Nijvel, donderdag 22 januari 2015.

 

Twee seizoenen voor Bert - Cees van der Pluijm (alias Peter Coret)

Twee seizoenen voor Bert 

I.  

De lente komt. Een wereld van clichés

Gaat zelfgenoegzaam ronkend voor ons open

Een jonge liefde bloeit – het oude liedje –

En zet zijn nagels vrolijk in je vlees  

Je zou wel willen jubelen en hopen

Dat alles goed blijft, maar je hoofd verbiedt je

Hartstochtelijk te zijn en zonder vrees

Je moest het vroeger vaak genoeg bekopen  

De angst van wie verliefd is voor verlies

Maakt alles broos en breekbaar als een vlies

Van ijs na nauw een enkel nachtje vorst

 

De angst die ik verafschuw en verkies

Omdat hij de ontroering met zicht torst

Van liefde en een niet te lessen dorst 

 

II.  

Nu legt het licht zich met een gouden glans

Als zacht fluweel op ’t felgekleurde blad

De milde middagzon krijgt nog een kans

Haar toverspel te doen met laan en pad  

Straks zal de storm de kale takken deren

En breken wat de stoere drager was

Van bloem en vrucht. Wie zou het kunnen keren?

De winter komt. Wij gaan op Gods kompas  

Zo zou de echte dichter vroeger dichten

En in ’t sextet bleek ook zijn herte moe

Zijn ogen dof als uitgedoofde lichten  

Hij schreef vol romantiek zijn woordenspel

Van liefde die vergaat, met tranen toe

Maar wij, wij doen dat niet, mijn vriend. Of wel? 

 

Cees van der Pluijm (12 jan. 1954 – 14 dec. 2014)

alias Peter Coret 

 

 

Uit ‘Het Lustprieel’ – uitgeverij de Prom, Baarn, 1984 – een keuze uit gedichten die eerder werden gepubliceerd in het Nijmeegse blad Pink. De bundel bevat voor de helft gedichten van Cees Van der Pluijm (alias Peter Coret) en voor de andere helft gedichten van Jos Versteegen (alias Robert Alquin). 

 

Voor mij was de bundel ‘Het Lustprieel’ een aangename ontdekking midden in mijn outingsperiode – niet enkel beschreven de gedichten zonder schroom het leven van de homoliefde in al haar vormen, maar het gaf mij, als nog zoekend dichter, ook een prikkel om meer te doen met zowel de klassieke sonnetvorm als met de drang om mijn leven in gedichten neer te schrijven (wat uiteindelijk zou leiden tot een 1000tal dagboekgedichten, waarvan er al een heel deel op dit blog staan en enkele zelfs in de prijzen vielen). 

 

Later zou de bundel een beetje verdwijnen tussen de vele andere bundels in mijn poëziebibliotheek, tot ik het spijtige nieuws vernam van het veel te vroege heengaan van Cees van der Pluijm op 14 december 2014. Met veel plezier herlas ik nog een keer al de gedichten van ‘Het Lustprieel’ en tot mijn verbazing ook de mini cyclus ‘Twee seizoenen voor Bert’ – alsof het voor mij geschreven werd – ik had het een mooie eer gevonden als ik die Bert had mogen zijn.  

 

Meer over Cees van der Pluijm (Dichter, toneelschrijver, prozaïst, essayist, criticus, recensent, columnist en voorvechter voor homorechten) kan men vinden op onderstaande links: 

http://www.nederlandsepoezie.org/dichters/p/pluijm.html 

http://www.vanderpluijm.demon.nl/ 

Naar vriendschap zulk een mateloos verlangen - Jacob Israël De Haan

Aan eenen jongen visscher

.

Rozen zijn niet zoo schoon als uwe wangen,

Tulpen niet als uw bloote voeten teer,
En in geen oogen las ik immer meer
Naar vriendschap zulk een mateloos verlangen.
 
Achter ons was de eeuwigheid van de zee,
Boven ons bleekte grijs de eeuwige lucht,
Aan 't eenzaam strand dwaalden alleen wij twee,
Er was geen ander dan het zeegerucht.
 
Laatste dag samen, ik ging naar mijn Stad.
Gij vaart en vischt tevreden, ik dwaal rond
En vind in stad noch stiller landstreek wijk.
 
Ik ben zóo moede, ik heb veel liefgehad.
Vergeef mij veel, vraag niet wat ik weerstond
En bid dat ik nooit voor uw schoon bezwijk.
 

Jacob Israël De Haan

geboren: 31 december 1881 te Smilde, NL - vermoord op 30 juni 1924 te Jeruzalem.

Van sommige gedichten wordt een zin soms veel bekender dan het gedicht op zich, zoals ook de uit deze sonnet ontleende zin: ‘Naar vriendschap zulk een mateloos verlangen’, die vooral binnen de homogemeenschap een grote emotionele betekenis heeft gekregen, de zin werd dan ook verwerkt in het homomonument te Amsterdam.

 

Jacob Israël De Haan was 1 van de allereerste schrijvers die de homoseksuele thematiek binnen de literatuur openlijk introduceerde, eerst in zijn roman ‘Pijpelijntjes’ (wat leidde tot zijn ontslag alsook tot een hele hetze tegen de schrijver), later in zijn boek ‘Pathologieën. De ondergang van Johan van Vere de With’, maar ook in zijn gedichten. 

Het leven van Jacob Israël De Haan zou nog tot meer controverse leiden: als een tegenstander van het Tsarenregime in Rusland (hij werd een soort van voorloper van Amnesty International door handtekeningen te verzamelen om politieke gevangen vrij te krijgen), later zou hij zich dan weer afzetten tegen het communistische regime daar. 

Als jood werd hij dan weer aanhanger van het zionisme en emigreerde hij in 1919 naar Palestina, om zich daar nadien dan af te zetten tegen het radicale zionisme en te pleiten voor gelijkheid tussen Joden en Arabieren, wat zou leiden tot zijn dood op jonge leeftijd: op 30 juni 1924 werd hij vermoord te Jeruzalem door een aanhanger van de radicaal zionistische organisatie Hagana, wat de allereerste politieke moord zou worden in Palestina.

Meer over Jacob Israël De Haan kan men lezen op onderstaande links:

http://nl.wikipedia.org/wiki/Jacob_Isra%C3%ABl_de_Haan
Een uitleg over de betekenis van het homomonument in Amsterdam vindt men op:
http://www.buitenbeeldinbeeld.nl/Amsterdam_C/Homomonument.htm