In een kast tot later

.

in een kast tot later

. 

Haar stemmetje vroeg haar waar naartoe

ze wandelde dezelfde weg als elke dag

ze wist waarheen maar niet waarom 

alleen dat het een cirkel was  

en dat ze, als ze stil stond, zag

dat alles wat veranderd was

hetzelfde was gebleven  

het was de herfst die had verkleurd

wat volgend jaar weer groen zou worden

de winter die haar tijdelijk bevroor 

tot ze opnieuw ontdooide

en aankwam waar ze ooit begon

waarna ze zichzelf voorzichtig samen plooide  

en bewaarde in een kast tot later. 

 

© bert deben

Hengstdijk, maandag 25 januari 2016.

Beeld: Lotta Blokker, Hours, 2009, bronze, 34 x 62 x 127 cm

gedicht werd gepubliceerd in jaarbundel 'De mooiste van 2017' van Poëzieclub Eindhoven