De schoenen van mijn vader

.

.

De schoenen van mijn vader  

Terwijl ik door het boek van ’t leven blader

groeit mijn besef: ik ben niet langer kind

maar wandel in de schoenen van mijn vader

waarin ik nu de toekomst vind

terwijl wat eindigt herbegint  

mijn dochter en mijn kleinkind komen eten

wat zal ik voor hen maken, zo denk ik, maar

is dit een zorg, ik heb het nooit geweten

we belden aan, we stonden daar

het eten stond al kant en klaar  

waarna we samen nog wat televisie keken

mijn vader deed het sinds mijn moeders dood

dat hoorde zo, hij is er nooit van afgeweken

nu valt traditie in mijn schoot

ik denk: wat wordt mijn kleinkind groot  

ik zucht terwijl ik alles even kader

het staat niet stil, het schuift slechts op in tijd

ik wandel in de schoenen van mijn vader

en voel zo zijn tevredenheid

terwijl ik het diner bereid. 

 

© bert deben

MSC Orchestra, Noordzee, maandag 24 juni 2019 – een iets ernstiger opi-gedicht ...

 

sept. 2020 gepubliceerd in paperback Po-e-zine editie XVI 'Reflectie' 

Alles staat zoals voorheen

 

Alles staat zoals voorheen

de flesjes reuk, al zijn ze leeg

een serie engeltjes in steen

de plastic bloemen die ze kreeg  

ze zijn al lang van kleur verschenen

een breekbaar beeld van porselein

geen kleinigheid is hier verdwenen

alsof het nooit gebeurd zou zijn  

het stof wordt dagelijks afgedaan

gedweild op net dezelfde dagen

gegeten op hetzelfde uur  

maar dan komt alles stil te staan

als niets gedachten kan verjagen

bij oude foto’s aan de muur. 

 

© bert deben

Antwerpen, vrijdag 16 maart 2007.  

 

 

Dit gedicht werd gepubliceerd in 'Nostalgie' een selectie uit inzendingen voor de
5de Hillegomse Poëziewedstrijd, Artbooks 2014.

In het voorbijgaan van de tijd ...

                                                                                       foto: 'Never lonely' © bert deben - Berlin 2011 

Ik doe in 't leven steeds meer samen

met mensen die er niet meer zijn

ik praat met hen en noem hun namen

en drink met hen dezelfde wijn  

een zelfde bier op een terras

of wandel langs dezelfde wegen

alsof het net als vroeger was

daar kom ik dan mezelf ook tegen  

in het voorbijgaan van de tijd

de man die ik misschien zou zijn

als alles anders was geweest

van vroeger leed tot later spijt  

maar toch in liefde nog het meest

als ik met hen in mij verdwijn. 

 

© bert deben

Antwerpen, vrijdag 7 juni 2013,

alleen op een terras in de stad na de afscheidsdienst voor Bob.

Werd gepubliceerd in 'Nostalgie' een selectie uit inzendingen 

voor de 5de Hillegomse Poëziewedstrijd, Artbooks 2014 

en nov. 2022 in literair eenmansschrift De Vos jg 11 nr 27 

Stil leven ... Marije Hendrikx

.

met dank aan Marije Hendrikx