Het laatste woord

.

Antwerpen, 10 hoog, woensdag 11 januari 2023 
geschreven voor de maandopdracht van schrijversgezelschap Apropos 
met als thema voor februari 2023 ‘het laatste woord’ 

Selbstbild / Zelfbeeld - Egon Schiele

 .

 

 

EIN SELBSTBILD.

ICH BIN FÜR MICH UND DIE, DENEN
DIE DURSTIGE TRUNKSUCHT NACH
FREISEIN MIR ALLES SCHENKT,
UND AUCH FÜR ALLE, WEIL ALLE
ICH AUCH LIEBE, - LIEBE.

ICH BIN VON VORNEHMSTEN
            DER VORNEHMSTE
UND VON RÜCKGEBERN
            DER RÜCKGEBIGSTE

ICH BIN MENSCH, ICH LIEBE
            DEN TOD UND LIEBE
            DAS LEBEN."

.

Egon Schiele (1910) 
.

EEN ZELFBEELD.

IK BEN VOOR MEZELF EN DEGENE DIE
DE DORSTIGE DRANKZUCHT NAAR
VRIJ ZIJN MIJ ALLES SCHENKT,
EN OOK VOOR IEDEREEN, OMDAT IK IEDER
OOK LIEF HEB, - LIEFDE.

IK BEN VAN VOORNAAMSTEN
            DE VOORNAAMSTE  
EN VAN TERUGBEZORGERS
            DE BEZORGSTE

IK BEN MENS, IK HOU VAN
            DE DOOD EN HOU VAN
            HET LEVEN."

Egon Schiele (1910)

hertaling: bert deben (2019)

. .

Egon Schiele: Ein Selbstbild

07.1910 - Blaustift auf Papier - 30 x 19 cm 

Leopold Museum, Wien/A

https://en.wikipedia.org/wiki/Egon_Schiele

  

dat wordt door mensen gewaardeerd

.

.

Dinsdagochtend  

Af en toe kom ik mezelf zo tegen

op een dinsdagochtend op toilet

mij vorstelijk net neer gezet

in dampen uit me opgestegen  

wat later meer in hoofse vegen

schets ik deemoedig mijn portret:

mest en restafval, een skelet

en weefselstrengen die bewegen  

niet meer dan dat, met wat verstand

dat mij vandaag relativeert

kleed ik me aan en start de dag
als enkel maar een buitenkant  

en op mijn mond alweer een lach

dat wordt door mensen gewaardeerd.

 

© bert deben

Antwerpen, dinsdag 5 oktober 2010.

Hij is onlangs ontsnapt uit mij

 .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  

Hij is onlangs ontsnapt uit mij

de ietwat frêle jongeman

die steeds op zoek was naar zichzelf

en in gezelschap zelden sprak 

 

het klikte tussen hem en mij

niet meer zo goed, er werd sinds lang

al niet meer met elkaar gepraat

hij zat daar maar, hij wachtte af 

 

ik had hem van mij afgesloten

verzweeg bij gasten zijn bestaan

en was hem grotendeels vergeten

 

hij wandelde aan mij voorbij 

ik zag niet eens dat hij verdween

hij is onlangs ontsnapt uit mij.  


© bert deben
Vogelwaarde, maandag 25 april 2011.

 

  leven in poëzie: Hij is onlangs ontsnapt uit mij - nominatie Citer Prijs 2016  

De gloed van de zon

.             

                                                                                              
                                                                                                    

De gloed van de zon

bedekt het denken met

een warmer vergeten. 

 

© bert deben

Hengstdijk, 07 april 2015

The glow of the sun

covers wandering thoughts 

with warm oblivion. 

© bert deben

Schaduwtanka

 .

Je bent van huid

 .

.
Je bent van huid

.

Je bent van huid, je bent van vlees

ik tast en streel met beide handen

en zoen en proef en zet mijn tanden

voorzichtig op een harde pees  

ik peuzel zacht en bijt dan door

en zie hoe jouw gezicht vertrekt

terwijl het toch genot verstrekt

als ik weer zoen als net daarvoor  

en alsmaar hard met zacht verbind

en zacht met niet echt weten wat

er kort daarna gebeuren zal

of je gestraft wordt of bemind  

ik streel en kras en fluister dat

het altijd kan en overal. 

 

© bert deben

Vogelwaarde, vrijdag 26 december 2014, 2^de kerstdag.

 

 

Werd gepubliceerd in de bundel 'Erotica, 150 erotische gedichten voor bijna niets'

(uitgeverij Spleen, A'dam 2015), samen met nog 2 gedichten van mijn hand:

'Naakt sta ik en kaalgeschoren' en 'Gay Pride'
Foto: my skeletons © bert deben, New York 7 sept 2005.

 

Als ik de ogen sluit ...

 .

 .
                Als ik de ogen sluit

                bestaat de tijd niet
 
                kruipt het hoofd in verwoorde beelden 
                sla ik mezelf met rustgevende stomheid
                houdt het zinloze op te bestaan
 
                als ik de ogen sluit
                ben ik elders en kan alles zijn
 
                zoals het nooit echt was.
 

  
                © bert deben
                Hengstdijk, maandag 10 juni 2013


.

Vreemdsoortig doodgewoon

.
Ik ben vreemdsoortig doodgewoon 
overdag ben ik loketbediende 
soms wat naïef, soms helder ziende 
en meestal tastend naar de toon 

ik heb slechts een gemiddeld loon 
waarvan ik iets meer dan een tiende 
aan een kind geef dat beter verdiende 
dan mij als vader – ik woon 

in een huisje in de rij in de stad 
waar niemand niemand kent 
of niemand iemand van dichtbij 

en soms dan trek ik ’s nachts op pad 
en wordt een vreemde man door mij verwend 
en soms, verwent een vreemde man ook mij. 


© bert deben 
Antwerpen, dinsdag 15 mei 2001, 20 jaar na mijn huwelijksdag. 

.

Soms

Bladerend door een oud dagboek (20 jan. 2025) herontdekt. Er onderaan schreef ik:

Als je de laatste strofe weglaat zou het een mooi grafschrift kunnen zijn ...

Een wat aangepaste versie: 

Soms

Soms ben ik somber omdat ik ben

soms ben ik dan weer half tevreden

soms ben ik heel gelukkig zelfs

omwille van eenzelfde reden

soms ben ik slechts mezelf

soms ben ik enkel verleden

soms ben ik dwars en tegendraads

soms doe ik wat anderen deden

soms voel ik mij een metropool

soms slechts een dorp tussen steden

soms leef ik dubbel en snel

soms voel ik me reeds overleden

en soms dan beangstigt het mij

als ik mijn toekomst zie in het heden.

© bert deben

Turnhout, 21 januari 1999. 

Soms mag het ophouden van mij

..

Zelfportret

Ik ben wie ik ben en meer ook niet

soms keizerlijk, soms onderdaan

soms vol talent, soms onbekwaam

ik ben mijn glimlach en verdriet

ik ben wat men niet altijd ziet

een speeltje in een grabbelton

maar ook de ondergaande zon

zowel subtiel als expliciet

ik ben het water in de wijn

de kruiden en het zout der zee

soms ongelukkig, dan weer blij

en even zuiver als onrein

soms leef ik graag en met je mee

soms mag het ophouden van mij.

© bert deben

Turnhout, 23 juni 1998.

 .

 

Een zachte vrucht ben ik, met harde pit 

een steen, verpakt in ontroerende gedichten. 

 

 

© bert deben

Antwerpen, 29 nov. 1992.

Het verouderingsproces van de huidcellen 
klopt voorzichtig aan 
en opent de zomer van het leven  

toekomstige wildgroei plant eerste wortels 
op vroeger kale plekken 
zoals daar zijn, borstkast en buik 

nog jonge spieren doen een gooi 
naar positieve pijn 
de tweede jeugd ontwikkeld zich 
wijzer dan de vorige 

tijdens de hoogdagen van mijn zomer 
wil ik de lente blijvend voelen 

en iemand,  

die de lente blijvend voelt in mij. 

© bert deben 
Edegem, 25 januari 1989