Stiltezone
Op weg naar mijn zestig
heb ik nog een jaartje te gaan
wil ik voelen aan de tijd
of hij al tastbaar is
de haren wat bijgekleurd
een koffer vol verlangen
naar toch nog jong zijn
strak verpakt in tweede huid
in een grootstad waar alles kan
van wandelingen langs de Spree
tot nachten in een vagevuur
en alle dagen taart
reizend in een stiltezone
wijs ik een wit overhemdje terecht
nadat het drie maal smartphonend
mijn dromen verstoorde.
© bert deben
ICE 849, Düsseldorf-Berlin, dinsdag 10
september 2019.
Ja ik vind hem leuk :)
BeantwoordenVerwijderenPrachtig hoe je deze stiltezone verwoord Bert.
BeantwoordenVerwijderenDe stilte
BeantwoordenVerwijderenMin de stilte in uw wezen,
Zoek de stilte die bezielt,
Zij die alle stilte vrezen
Hebben nooit hun hart gelezen,
Hebben nooit geknield.
Draag uw kleine levenszegen
Naar het dromenloze land,
Lijk de golve' haar oogst bewegen -
Tot zij zachtjes breken tegen
Het doodstille strand.
Zie de boom de paden tooien
Rondom zijne stille voet,
Laat uw ziel zich zo ontplooien
En haar bloemen om zich strooien
Uit een vroom gemoed.
Leer u aan de stilte laven:
Waar het leven u geleidt -
Zij is uwe veil'ge haven,
Want zij is de grote gave
Van de Eeuwigheid.
Sluit de stilte in uw gaarde,
Wees in haar gelukkig kind:
Al wie ze aan haar schoot vergaarde -
Alle zaligen op aarde
Hebben haar bemind.
(ADAMA VAN SCHELTEMA)
Heerlijk geschreven Bert. Ik hou van stilte en rust, maar blijkbaar wordt dat niet altijd gewaardeerd door iedereen ♥
BeantwoordenVerwijderenGeweldig snap het helemaal ...
BeantwoordenVerwijderen